عید قربان در افغانستان؛ از شادی‌های کودکان تا حنابندان بزرگان

به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری فارس عید قربان، عیدی است که مردم افغانستان از آن به عنوان طولانی‌ترین عید یاد می‌کنند، شادی‌های کودکانه حدود یک ماه پیش از آن آغاز و تا بازگشت حجاج از بیت‌الله شریف ادامه دارد.

شادی‌های عید و نخستین زمزمه‌های فرا رسیدن روزهای عبادت و شوق و شور کودکانه همزمان با آغاز اعزام حجاج به بیت‌الله الحرام آغاز می‌شود.

یک هفته مانده به عید در افغانستان، کشور حال و هوای عیدانه به خود گرفته و مردم دسته دسته همراه با دوستان و خانواده به سمت فروشگاه‌ها و خیاطی‌های که پیش از آن لباس برای عید سفارش داده بودند، می‌روند.

روند خرید لباس‌های جدید تا شب عرفه ادامه پیدا می‌کند، اما حدود 6 روز پیش از فرا رسیدن عید میوه‌های خشک و شیرینی‌های عید، رنگ بازارهای افغانستان را تغییر می‌دهد.

پس از غبارروبی‌ها، در میان خانواده‌هایی که پسران و دختران آنان نامزد هستند، رسم بر این است که خانواده پسر برای خانواده دختر عیدی ببرند و این عیدی معمولاً 2 روز پیش از عید قربان اجراء می‌شود.

لباس‌های نو و شیک، شیرینی‌های متنوع عیدی، انگشتر، گوشواره و سایر زیور آلات کالاهایی است که از سوی خانواده پسر به خانواده دختر اعطا می‌گردد.

اما با فرا رسیدن روز عرفات دیگر شوق کودکان در افغانستان را هیچ کسی در دنیا ندارد؛ ذوق فرا رسیدن عید اجازه سکوت و آرامش کودکان را می‌رباید و آنان را وادار به کف زدن و بازدید هم‌قطران و همسالان خود کرده و در این دیدارها نویدهایی همچون «فردا عید است»، «اینگونه لباس خریدم»، «فردا خانه دوستان می‌روم»، «ما فردا به تفریح‌گاه محبوب‌مان می‌رویم» میان کودکان با لبان خندان و چهره‌های شادان صورت می‌گیرد.

روز عرفات، روز پایان تدارک عیدانه برای خانواده‌ها است و با فرا رسیدن شب عید، دیگر همه در حال آماده‌باش آغاز سحرگاه عید و نماز عید می‌شوند، اما در این میان کودکان بازهم سکوت اختیار نکرده و به سمت حنابندان دستان خود می‌روند.

البته حنای دست میان اکثر بزرگ‌سالان نیز رایج است که در شب عید قربان حنابندی شده و با آغاز روز عید این حنا شسته می‌شود.

سحرگاه عید، مردم افغانستان با تبدیل لباس‌ها روز خود را آغاز کرده و پس از آن همه به سمت مساجد شتافته و در نماز عید شرکت می‌کنند و شکر خداوند را به جا آورده و پیروزی اسلام بر کفار را از خدای عزّوجل خواستار می‌شوند.

قربانی با وضع خانواده‌ها نیز متفاوت است و مردم متناسب با وضع مالی خود قربانی به سبک ابراهیمی می‌دهند و گوشت‌های آن را به خانواده دوستان و همسایگان می‌فرستند.

برنامه‌ بعدی دیدار از خانواده‌هایی است که از عید قبلی تا کنون عضو خود را از دست داده و این عرف در میان دست‌کم 90 درصد جامعه افغانستان رایج است.

در این روز، اکثر خانواده‌ها و اقوام نزدیک به خانه‌های همدیگر رفته و در کنار سفره‌های عیدی با هم نشسته و به خاطره گویی و نقل قصه‌های جالب و دوست‌داشتنی می‌پردازند.

ترافیک شدید در شهر و حضور هزاران نفر در یک تفریح‌گاه گواه این امر است که دست‌کم 30 درصد ساکنان شهرها به تفریح‌گاه می‌روند.

دید و بازدید دوستان و رفتن به تفریح‌گاه‌ها در عید قربان تنها یک روز نیست، بلکه 3 روز متواتر از عید قربان تجلیل کرده و چنین رسوماتی را انجام می‌دهند.

اما با وجود پایان این روزها خوشی‌های عید برای برخی خانواده‌ها همچنان پا برجاست و همه منتظر بازگشت حجاج از بیت‌الله الحرام هستند.

خانواده، دوستان و همسایگان در فرودگاه‌ها با دسته‌های گل به استقبال حجاج می‌روند و پس از آن با برگزاری ختم قرآن کریم برای بازگشت حجاج، مراسم عید نیز پایان می‌یابد.