تشکیل شورای مستقل انجمن‌های علوم پزشکی؛ راهی نو در تسریع توسعه پایدار کشور

~~به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری ایسنا دکتر بهزاد دماری، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص اهداف و کارکرد‌های انجمن‌های علمی گفت: توانمند سازی متخصصان، جلب حمایت تصمیم گیرندگان و مدیران برای تغییر در سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌ها، ارتباط با مردم برای افزایش دانش و بهبود نگرش‌ها و همچنین شبکه سازی و همکاری علمی با سایر انجمن‌ها وسازمان‌ها چهار کارکرد اصلی انجمن‌ها است.

وی افزود: مطالعه‌ای که در سال 1390 انجام شد، نشان داد انجمن‌های علمی بیشتر در کارکرد اول موفق بوده‌اند و در ارتباط با مردم و سیاست‌گذاری ضعیف‌تر عمل کرده‌اند که امتیازی منفی برای آنها محسوب می‌شود. البته تلاش‌هایی برای تاثیر‌گذاری در سیاست‌ها و تغییر آگاهی مردم از سوی متخصصان انجام شده که به صورت جداگانه و انفرادی بوده و بیشتر ازطریق رسانه‌ها جاری شده است.

دماری با اشاره به تدبیر فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی برای ایجاد حرکت جمعی انجمن‌های علمی در دستیابی کشور به چشم انداز 20 ساله گفت: درسال 1392 فرهنگستان علوم پزشکی بانی یک حرکت برای انجمن‌های علمی شد. در این برنامه مشخص شد که انجمن‌های علمی برای ارتباط با مردم و دولت و تقویت توانمندی‌های انجمن‌های علمی و مستقل شدن آنها نیازمند شورای مستقل انجمن‌ها هستند. در حال حاضر حدود 180 انجمن علمی علوم پزشکی ثبت شده وجود دارد که همین امر ارتباط دولت با آنها را دشوار می‌کند؛ چراکه دولت در اسرع وقت باید تصمیم موثری را اتخاذ کند. لذا پیشنهاد این شورای مستقل از طرف انجمن‌ها مطرح شد. در این بررسی 140 انجمن از 174 مورد ثبت شده شرکت داشتند، تشکیل این شورای مستقل نیازمند آن است که رشته‌های تخصصی هم‌نام یا هم جهت یک جامعه علمی تشکیل دهند و نماینده جامعه مذکور عضو این شورای مستقل باشد،اما متاسفانه تا کنون این شورا تشکیل نشده است.

رئیس انجمن علمی پزشکی اجتماعی ایران ادامه داد: تشکیل این شو‌را باعث می‌شود انجمن‌ها پاسخگویی مستقیم داشته ‌باشند و وابستگی تام آنها به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان نظام پزشکی یا فرهنگستان علوم پزشکی باعث می‌شود استقلال فکری‌ آنها محدود شود. اگر بخواهیم در شکلگیری جامعه مدنی سهم مهمی در حوزه سلامت داشته باشیم، باید اجازه دهیم که انجمن‌ها برای خودشان تصمیم بگیرند. موانع شکلگیری چنین دیدگاهی هم از طرف دولت و هم از طرف انجمن‌هاست، دولت‌ها علیرغم شعارهای خود مبنی بر جلب مشارکت انجمن‌ها علاقه چندانی به آن ندارند؛ چون این کار نیازمند زمان و هزینه است. در صورتی که سرمایه گذاری در چنین مسیر و عایدی بلافصل آن، نهادسازی در کشور و تسهیل توسعه پایدار است.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ضمن انتقاد به دیدگاه نادرست وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نسبت به عملکرد انجمن‌ها، ادامه داد: نگاهی که وزارت بهداشت نسبت به تشکیل این شورا داشته‌ این است که چون انجمن‌ها مجوزشان را از این وزارتخانه می‌گیرند، جزیی از خانواده وزارت متبوع هستند و لذا مطابق چارچوب و خواسته‌های آن وزارتخانه باید عمل کنند.