مراقب کابوس‌های شبانه کوکان باشید

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگارانکابوس های مداوم در سنین پایین به میزان قابل توجهی موجب بروز بیماری‌های روانی در نوجوانی و در بزرگسالی خواهد شد. تجربه استرس‌زا هم به کابوس های دوران کودکی و هم به نشانه های روان‌پریشی در اواخر دوران کودکی مرتبط بوده و می‌تواند بسیار مهم باشد این احتمال وجود دارد که برخی از کودکان کابوس‌ها و وحشت‌های شبانه تاثیر کمی در بروز آسیب روانی در زندگی آینده آنان داشته باشد ولی با این حال در افراد با عوامل خطر ساز دیگر همانند سابقه روانی، خانوادگی یا قرار گرفتن در معرض تروما در گذشته توسط بزرگسالان و همسالان، مشکلات خواب می‌تواند اهمیت بیشتری یافته و همچنین بر دیگر آسیب های روانی و یا ترومای غفلت نشده تاکید نماید. 

زنگ خطری جدی برای بروز اختلالات روانی 

بیشتر کودکان کابوس‌های شبانه دارند اما استمرار این کابوس ها به مدت چند سال به ویژه همراه با نشانه‌هایی مانند جیغ یا دست و پا زدن درخواب می‌تواند زنگ خطری جدی برای بروز اختلالات روانی در آینده باشد، از هر 1000 کودک 47 کودک درگیر نوعی اختلال روانی هستند،کودکانی که در سن 12 سالگی دچار کابوس‌های شبانه هستند3.5 برابر بیشتر از دیگران در معرض اختلالات روانی قرار دارند، کابوس ها و وحشت‌های شبانه دو عامل رایج اختلالات خواب در کودکان و ایجاد اضطراب در آن ها هستند،کابوس‌های شبانه در سبک‌ترین قسمت خواب اتفاق می‌افتد و کودک را با اضطراب و پریشانی و گاه با فریاد و جیغ‌های مکرر بیدار می‌کند که به والدین توصیه می‌شود با شنیدن جیغ کودک سریعا به سراغ وی رفته و به کودک اطمینان دهند که محافظ و همراه او هستند. 

رویداد استرس‌زای جسمی یا روانی در بروز کابوس 

کابوس یا وحشت شبانه در کودکان معمولا به دلیل بیماری روانی یا جسمانی اتفاق نمی‌افتد و بیشتر بعد از یک رویداد استرس زای جسمی یا روانی رخ می‌دهد در 6 ماه اول بعد از این رویداد ممکن است کابوس یا وحشت شبانه به مدتی ادامه پیدا کند که کودک به آن عادت کند چنان چه کابوس یا ترس شبانه ادامه داشته باشد و خواب کودک را مختل کند بر کار کرد روزانه او اثر می‌گذارد. 

کابوس‌هایی که بر زندگی روزانه تاثیر می‌گذارد

ابراهیمی مقدم روان پزشک در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: کابوس‌ها جز طبقه  اختلالات خواب محسوب می‌شود و این اختلالات خواب جزو اختلال‌های روانی به حساب می‌آید، بنابراین کسانی که در دوران کودکی و چه بعد از آن به کررات کابوس‌های شبانه دیده‌اند مشکلات مرتبط با مسائل روان‌شناسی زیادی تجربه می‌کنند.

وی در ادامه می‌گوید: به عبارتی کابوس‌های شبانه به عنوان معمول شناخته می‌شود و نشان دهنده مشکلاتی است که فرد در طول زندگی با آن‌ها دست به گریبان بوده است نظیر ناکامی، اضطراب های خانوادگی ، عقده‌ها، مسائل تربیتی و مسائل دیگر که جز این موارد به حساب می‌آید. 

پیشگیری از بروز بیماری های جدی‌تر 

ابراهیمی مقدم با اشاره به اینکه اگر این کابوس‌ها بر طرف نشود چه مشکلی ایجاد می‌شود، تصریح کرد: بدیهی است در صورتی که این کابوس‌ها برطرف نشود به تدریج فرد به سمت مسائل روانی شدید‌تر کشیده می‌شود به عبارت دیگر این کابوس ها به عنوان اختلالات جزئی‌تر و به عنوان نشانه‌ی اختلال‌های روانی محسوب می‌شوند و اگر فرد به آن‌ها بها ندهد و برای درمان ریشه‌ای آن اقدام نکند اختلال های روانی شدیدتری در آینده احتمال وقوع آن وجود خواهد داشت.

وی می‌گوید: اگر کابوس‌ها را به عنوان یک اختلال در نظر بگیریم باید آن را بر طرف کنیم، مانند یک چراغ خطر ماشین است و در صورتی که چراغ خطر روشن شود، نشان دهنده یک مشکلی است که باید بر طرف شود و اگر به این علامت توجه نکنیم در آینده مشکلات جدی‌تر و شدیدتر اتفاق می‌افتد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا کابوس‌های شبانه فقط خاص دوران کودکی یا نوجوانی است گفت: کابوس ها می‌تواند در دوران بزرگسالی نیز اتفاق بیفتد و فقط خاص دوران کودکی و نوجوانی نیست و در تمام عمر وجود دارد.