چگونگی یادگیری مغز، و اینکه چرا بعضی چیزها را فراموش می کنیم

به گزارش پارس به نقل از دکتر کرمانی اما سنمان بالا رفت – بیشتر و بیشتر و بیشتر – حالا یادمان می رود گوشی همراهمان را کجا گذاشتیم، نام همکار جدیدی که تازه ملاقات کردیم، نام فیلمی که به تازگی تماشا کردیم همه اینها را به سادگی فراموش می کنیم.

برای بعضی از ما آلزایمر یک واژه ی نامفهوم بود اما حالا تبدیل شده به کابوس شبها. در این مقاله می خواهیم برایتان توضیح دهیم مغز چگونه اطلاعات را می آموزد و آنها را نگه داری می کند، وقتی سنمان بالا می رود چه اتفاقی می افتد، چه چیزهایی طبیعی است و چه چیزهای غیر طبیعی و اینکه چه کارهایی می توانیم انجام دهیم تا مغزمان بهترین کارکرد را داشته باشد.

با مغز خود آشنا شوید

وزن مغز انسان حدود یک 1.360 گرم است، این ساختار نسبتا حاوی آنچه در واقع هستیم می شود – افکارمان، احساساتمان، تعصباتمان، خاطرات و دانشمان. اینجا جایی است که رفتارهای هوشیارانه و نیمه هوشیار اقامت دارند، وقتی می خواهید به یک توپ تنیس ضربه بزنید قسمت هوشیار شما را برای اتخاذ استراتژی درست راهنمایی می کند، اما در پشت صحنه قسمت نیمه هوشیار به سیستم تنفسی و عملکرد پاها هشدار می دهد.

مغز عمدتا شامل دو نوع سلول است. نورون، یا سلول های عصبی سلول های کلیدی در یادگیری و حافظه هستند. آنها سیگنال های الکتریکی و شیمیایی به سراسر مغز ارسال می کنند. سلول های گلیال عایق نورون ها می شوند و با ساختار و حمایت متابولیک از آنها پشتیبانی می کنند.

هر نورون توسط فضای کوچکی به نام سیناپس از دیگر نورون ها جدا می شود. نورون ها با یکدیگر صحبت می کنند و این اتفاق زمانی رخ می دهد که یک نورون مواد شیمیایی به نام نوروترانسمیتر آزاد می کند که از سیناپس عبور می کند و نورون مجاور را فعال می کند.

هر نورون تعداد زیادی سیناپس با نورون های دیگر تشکیل می دهد، مغز انسان حاوی حدود 100 بیلیون نورون و تقریبا 100 تریلیون سیناپس است.

چگونه یاد می گیریم و به خاطر می سپاریم

سیناپس که فضای کوچکی بین نورون ها است، جایی است که مهمترین اتفاقات زمان یادگیری یک چیز جدید رخ می دهد. برای شکل دادن حافظه کوتاه مدت، نورون ها مقادیر زیادی نوروترانسمیتر در میان سیناپس ها آزاد می کنند، که گذرگاه را قوی تر و موثر تر می کند.

برای شکل دادن حافظه بلند مدت، مغز باید ارتباط سیناپسی بیشتری در طول گذرگاه فعال بسازد. تبدیل حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت چیزیست که تا وقتی جوانیم در آن خیلی خوبیم، اما با بالا رفتن سنمان این تبدیل کننده درهم و بر هم می شود، و کار یادگیری و به یاد سپردن را سخت می کند.

بالا رفتن طبیعی سن مغز

با به پایان رسیدن دوران نوجوانی قابلیتمان برای ارائه راه حل های خلاقانه برای مشکلات جدید افول می کند.

وقتی به چهل سالگی می رسیم، تقریبا همه ما گرفتار چیزی می شویم که به آن فراموش کاری می گویند – یادتان می رود کلید ها را کجا گذاشتید، قرار ها ، نامها و جایی که ماشین را پارک کرده اید را فراموش می کنید. با رسیدن به سن 70 سالگی اکثر ما دچار مشکلات قابل توجه حافظه می شویم.

حافظه کوتاه مدتمان عمدتا دست نخورده باقی می ماند، اما قابلیت تبدیل این تجربیات به حافظه ی بلند مدت آسیب می بیند. مطالعات روی مغز نشان داده که فرآیند طبیعی پیری مغز همراه با کاهش در تعداد و فعالیت های سیناپس ها در مغز است.

من طبیعی هستم؟

اگر این سوال را می پرسید، احتمال جواب بله است. اگر تنها خودتان نگران خود هستید به احتمال زیاد مشکلی نیست اما اگر افراد خانواده و دیگران نیز ابراز نگرانی می کنند ممکن است واقعا مشکلی وجود داشته باشد و باید حتما به یک پزشک مراجعه کنید.

در قسمت بعدی این مقاله به پیری غیر طبیعی مغز می پردازیم، که می شود گفت همان آلزایمر است، -- چه چیزهایی باعثش می شود، عوامل خطر چه چیزهایی هستند و اینکه چگونه تشخیص و درمانش کنیم. همچنین ابزاری به شما معرفی می کنیم تا مطمئن شوید مغزتان با بالا رفتن سن همچنان قوی و خوب کار می کند.