نکاتی درباره بازسازی سینه پس از سرطان

به گزارش پارس به نقل از ایسنا دکتر مجید لاهوتی گفت: امروزه با توجه به پیشرفت‌هایی که در زمینه تشخیص و درمان سرطان پستان صورت گرفته است، اکثریت افراد مبتلا به این سرطان به موقع تحت درمان و عمل جراحی قرار می‌گیرند.

وی ابتلا به سرطان پستان را در میانسالان شایع‌تر دانست و گفت: در حال حاضر درمان این سرطان با عمل جراحی و برداشتن سینه به طور کامل یا بخشی از آن صورت می‌گیرد که این بیماران در نتیجه عمل جراحی حداقل بخشی از بافت پستان خود را ازدست می‌دهند.

لاهوتی تصریح کرد: اگرچه با توجه به امکانات فعلی مشکل بیماران مبتلا به سرطان پستان به لحاظ درمانی برطرف می‌شود، اما به دلیل اینکه این بیماران بخشی از جسم خود را در راه درمان سرطان از دست می‌دهند، دچار مشکلات روحی و روانی مانند افسردگی، کاهش حس اعتماد به نفس و مشکلات عاطفی و خانوادگی می‌شوند.

این متخصص جراحی پلاستیک با اشاره به اینکه ممکن است بیمار مبتلا به دلیل از دست دادن پستان از شرکت در جمع و برقراری ارتباط خودداری کند، گفت: دغدغه اصلی زندگی این بیماران بازسازی و ترمیم عضو از دست رفته است و اگرچه درمان این افراد به لحاظ درمانی با موفقیت انجام می‌شود، اما متاسفانه در کشور ما به امر بازسازی این بافت توجه کمتری شده است.

وی یادآور شد: انجام عمل جراحی بازسازی در زنانی که پستان خود را از دست داده‌اند، می‌تواند منجر به وضعیت روحی و روانی مناسب و تقویت حس اعتماد به نفس در آنها شود.

لاهوتی در خصوص روش‌های بازسازی بافت پستان اظهار کرد: روش‌های متفاوتی برای بازسازی وجود دارد که با توجه به شرایط ناحیه عمل جراحی و میزان بافت برداشته شده، برای هر بیمار یک روش انتخاب می‌شود.

این متخصص جراحی پلاستیک بیان کرد: در روش بازسازی سینه می‌توان از بافت‌های طبیعی خود بیمار، مواد مصنوعی (پروتز سینه) یا روش‌های تلفیقی و ترکیبی استفاده کرد که بستگی به شرایط بیمار و وضعیت ناحیه جراحی شده دارد.

وی گفت: مراکز درمانی و پزشکانی که اقدام به درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان می‌کنند، بهتر است پس از تکمیل مراحل درمانی به فکر بازسازی ناحیه مورد نظر نیز باشند. پزشکان باید بیماران را از امکان انجام عمل بازسازی مطلع کنند تا آنان از لحاظ روحی و روانی دچار اضطراب و فشار مضاعف نشوند.

وی در پایان خاطر نشان کرد: عمل بازسازی پستان برای تمام بیماران قابل انجام است، مگر اینکه شرایط عمومی فرد به لحاظ جسمانی، بیماری‌های همراه که ریسک عمل جراحی را بالا می‌برند، کهولت سن و عدم تمایل بیمار مانع از عمل بازسازی شود.