خشکی دهان، چرا؟

به گزارش پارس به نقل از خراسان آسیب های عصبی: صدمه دیدن گردن یا سر، می تواند به اعصاب غدد بزاقی آسیب برساند. در نتیجه، اعصاب پیغام واضح به غدد برای تولید بزاق ارسال نمی کند که این امر به خشکی دهان منجر می شود.

*پوسیدگی دندان: اتخاذ برنامه غذایی حاوی قند و رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان می تواند به پوسیدگی دندان و بیماری های لثه منجر شود. این پوسیدگی تدریجی به کاهش تولید بزاق غدد زیر زبان منجر می شود و در نهایت باعث خشکی مزمن دهان می شود.

*بیماری خود ایمنی: دهان و بینی خشک می تواند علامت اولیه بیماری خودایمنی مانند کرون یا شوگرن باشد. عامل این بیماری ها به غدد تولید کننده بزاق حمله می کند. مبتلایان به ویروس HIV نیز مستعد به خشکی دهان هستند.

*دیابت: یکی از علایم دیابت، خشکی مزمن دهان است. زمانی که این امر رخ می دهد، کتون (ماده ای که در صورت نبودن انسولین ساخته می شود) باعث از دست رفتن مایعات بدن یا کاهش تولید بزاق می شود. نتیجه نهایی کمبود شدید آب، خشکی دهان و سختی در بوییدن است.

*آب و هوا: هوای خشک می تواند روی ترشح غدد بزاقی تأثیر بگذارد و باعث تشنگی شود. لازم است که دهان و بینی را مرطوب نگه دارید تا به سرماخوردگی، آنفلوآنزا و حساسیت مستعد نشوید.

*مصرف دارو: مصرف برخی داروها از جمله داروهای شیمی درمانی با تشنگی دهان ارتباط دارد. برخی از داروهای آنتی هیستامین و داروهای ضدافسردگی نیز چنین مشکلی ایجاد می کند. اگر با مصرف داروهای تجویز شده دچار خشکی دهان می شوید بهتر است از پزشک بخواهید دارو را عوض کند.