خصوصیات مؤمنان
یک محقق و پژوهشگر گفت: مؤمن یعنی داشتن ایمان و درجه ایمان هم مشخص نشده است؛ انسان حتی اگر به خدا باور و یقین نداشته باشد و فقط به خدا اعتقاد داشته باشد, مؤمن است و همین که بداند جهان آفریده شده پروردگاری منظم دارد, برایش کفایت می‌کند.
به گزارش پارس به نقل از تسنیم علیرضا ابوالفضلی محقق و پژوهشگر اظهار داشت: در سرزمین عربستان یا همان سرزمین حجاز حضرت ابراهیم(ع) در مقام «خلیل‌اللهی» به‌دستور خداوند بنایی را ایجاد کرد که کعبه نامیده شد. بنای کعبه در بحث علمی، اقلیمی و استراتژیک به‌عنوان مرکز ثقل کره زمین شناخته می‌شود و مغناطیسم زمین نیز براساس همان نقطه از کره زمین بنا شده است و دلیل اینکه باید رو به قبله خوابید و سجده کرد یا متوفی را رو به قبله خواباند، علاوه بر تقدس آن از یک مبحث علمی نیز سرچشمه می‌گیرد.
به‌گفته وی روایت است که سایه عرش آسمان از هفت آسمان به‌روی کعبه افتاده است که از مقدس‌ترین مکان‌های عالم وجود است. خداوند وقتی بخواهد به کسی قداست دهد, چند گزینه و ویژگی برایش در نظر می‌گیرد، مثلاً برای اینکه مقام والای حضرت علی(ع) را نشان دهد, مولد ایشان را در کعبه قرار می‌دهد و خانه خدا زادگاه امیرالمؤمنین(ع) می‌شود. زمانی که حضرت مهدی(عج) ظهور کند, کعبه محل ظهور می‌شود که در اصطلاح به آن تجلی‌گاه ظهور و تجلی‌گاه امامت و ولایت می‌گویند که قداست بسیاری دارد.
این پژوهشگر و محقق عنوان کرد: در احادیث قدسی، تقدس این خانه بالاتر از آبروی مؤمن نیست. حال سؤال اینجاست که چه‌کسی مؤمن است؟
ابوالفضلی افزود: مؤمن یعنی داشتن ایمان و درجه ایمان هم مشخص نشده است؛ انسان حتی اگر به خدا باور و یقین نداشته باشد و فقط به خدا اعتقاد داشته باشد, مؤمن است و مهم نیست که به آموزه‌های دینی یا اسلامی عمل می‌کند یا نه؛ همین که بداند جهان آفریده شده پروردگاری منظم دارد, برایش کفایت می‌کند.
وی ادامه داد: اما متأسفانه شاهد هستیم, آبروی مؤمنان میان مردم به‌راحتی هتک حرمت می‌شود و در ظاهر هیچ اتفاقی نمی‌افتد در حالی که حرمت بزرگی شکسته شده است. روایتی از امام صادق(ع) منقول است اگر شب‌هنگام شخصی را در حال گناه آشکار یا پنهان دیدید، صبح حق ندارید با آن طرز تفکر نگاهش کنید، چون ممکن است توبه کرده باشد.
این پژوهشگر و محقق گفت: غیبت فاسق جایز است، اما اگر دیدید کسی در خانه یا جای پنهانی فسق و فجور می‌کند که آشکار نیست حق نداریم غیبت آن را کنیم چون ممکن است فسق او آسیبی به کسی نرساند و در آینده متنبه شود.
ابوالفضلی افزود: غیبت در صورتی جایز است که آشکارا فسق کند و کسانی شهادت فسق او را بدهند، پس ما حق نداریم حتی در باطن خود، غیبت کنیم یا بدگمان باشیم. تنها در یک مورد مجاز به غیبت هستیم و آن هم در مشورت با دیگران برای تحقیقات است؛ مانند تحقیق برای ازدواج که باز هم باید به‌شکل «مخفیانه»، «رعایت ادب» و «مدارا کردن» انجام گیرد، اگـر فـردی با اخـلاقیـات بـه‌خصوصـی مـی‌شـناسیم، می‌توانیم آن را بازگو کنیم.
وی خاطرنشان کرد: طبق قول پروردگار متعال، اگر کسی به دیگری تهمت ثابت شده یا نشده‌ای بزند, از دنیا نمی‌رود تا اینکه کسی در مورد وی همان تهمت را بزند، مثلاً اگر آبروی شخصی توسط کسی ریخته شود از دنیا نمی‌رود تا وقتی که آبرویش ریخته شود.
ارسال نظر