سه‌ماه تعطیلی؛ فرصتی برای سوزاندن عمر!
به گزارش پارس به نقل از قدس آنلاین باز هم کلافگی والدین و بدخلقی بچه‌ها که حالا امسال چی کارکنم؟! این فرصتی است که مدرسه در قبال آن هیچ مسؤولیتی احساس نمی‌کند و دانش‌آموزان به حال خود رها می‌شوند.
اوقات فراغت و مشکلات خانواده‌ها
«مژده کریمی» یکی از همین مادرهاست که می گوید: گذران اوقات فراغت فرزندان برای بسیاری از خانواده ها کابوس شده است. من خودم کارمندم و هر سال برای هماهنگی ساعات کلاسها مشکل دارم. بارها هم کلاسها را به دلیل برنامه سفر یا ناهماهنگی مؤسسات و حتی تراکم برنامه های خودم نیمه کاره گذاشته ام.
«پرهام» 12 سال دارد و خوشحال است که تعطیلات تابستانی رسیده، او می گوید: سال گذشته کلاس شنا رفتم امسال می خواهم فوتبال بروم چون در مدرسه زنگهای ورزش بیشتر فوتبال بازی می کنیم و من دراین ورزش ضعیف هستم برای همین، همکلاسی‌هایم علاقه ندارند همبازی آنها باشم .خودم شنا را بیشتر از فوتبال دوست دارم و برنامه‌ریزی کرده ام با یکی ازدوستانم هرهفته استخر هم برویم.
«معین» 14 ساله نیز می‌گوید: من که فراغت ندارم باید کلاس ریاضی و زبان بروم تا سال آینده درسهایم بهتر شود. اگر هم کلاس نمی رفتم برنامه خاصی نداشتم، فقط تلویزیون نگاه می کردم!
نقش کمرنگ صاحب ادعا
بیش از 17 نهاد مدعی برنامه ریزی گذران اوقات فراغت دانش آموزان هستند و از این نمد فرسوده نیز کلاهی برای خود دوخته اند . اما آنچه مسلم است این دانش آموزان هستند که همیشه سرشان بی کلاه می ماند. اما چرا؟
«طاهره مشایخی» معلم ورزش است. او درباره برنامه های اوقات فراغت می‌گوید: سالهاست مرسوم شده والدین فرزندانشان را درچند کلاس ثبت نام می کنند به طوری که گاه یک کودک ابتدایی ناچاراست در روز در چند کلاس ورزشی شرکت کند . به نظرم این گونه برنامه ریزی نامناسب است و یک دانش‌آموز باید در هرروز تنها در یک کلاس ورزشی حضورداشته باشد تا خسته و دلزده نشود وتحرک و ورزش نیز موجب نشاط وشادابی اوباشد.
وی با تأکید بر اینکه مهمترین اصل در گذران اوقات فراغت فرزندان علاقه فردی آنهاست، می افزاید: والدین در برنامه ریزی‌های خود باید به علایق فرزند نیز اهمیت دهند وتنها براساس توقع و شرایط خود دانش‌آموزان را در کلاسها ثبت نام نکنند. این گونه کلاسهای تابستانی باید از نظم و جبر کمتری برخوردار باشد.
مشایخی که خود مادر یک دانش آموز ابتدایی است، در باره مشکلات برنامه های اوقات فراغت می گوید: از اصلی ترین مسایل خانواده ها رفت و آمد دانش آموزان است، از این رو ناچارند یا از برنامه های اوقات فراغت مدرسه چشم پوشی کنند یا با محدودیت بیشتری انتخاب کنند.
فرصتی برای جبران مافات
مهدی صباغ مقدم مدیر پژوهشسرای امام رضا (ع) می گوید: گرچه سال تحصیلی درکشور ما نسبت به جوامع دیگر کوتاهتر است، ولی ساعات آموزش و انباشت مطالب بیش از دیگر کشورهاست. از این رو دانش‌آموزان فرسودگی بیشتری را تجربه می کنند . بنابراین در برنامه ریزی برای گذران اوقات فراغت باید بر نشاط و شادابی بیشتر تأکید شود. این در حالی است که والدین در برنامه ریزی های خود اغلب آموزش محور هستند و بیشتر بر شرکت فرزندان در کلاسهای آموزشی و درسی توجه دارند. چه بسا حتی یک فرزند را در چند کلاس آموزشی ثبت نام می کنند.
وی ادامه می دهد: از آنجا که شاهد ضعف مهارتها در زندگی افراد جامعه هستیم، تعطیلات تابستان فرصت مناسبی است که با آموزش مفاهیم ارزشی ومهارتهای زندگی درقالبهای متنوع این کاستی ها را جبران کنیم، از این رو می توان درکلاسهای یادشده موضوعاتی مانند آموزشهای فنی برای پسرها و مهارتهای خانه داری را برای دختران برنامه ریزی کرد.
صباغ مقدم تأکید می کند: نخستین گام در برنامه ریزی برای گذران اوقات فراغت مخاطب شناسی است که باید توجه کرد گروهی که قراراست برای آنها برنامه ریزی کنیم چه توقع و نیازهایی دارد . چنانکه امروزه با رشد فناوری انتظارات دانش آموزان فراتر رفته وعلاقه مند به دانش ومهارتهای نوین نیز هستند، از این رو دربرنامه ریزی مجموعه خود مباحثی مانند پلهای ماکارونی را درنظر گرفته ایم. همچنین از آنجا که استمرار روند آموزش در تقویت مهارتها مؤثر است، این جلسات را در سطوح مقدماتی و پیشرفته برنامه ریزی کردیم.
مشکلات اقتصادی و اوقات فراغت
معصومه نوروزی، دبیر مقطع متوسطه نیز می‌گوید: با آنکه ده‌ها دستگاه دولتی و غیر دولتی بر گذران اوقات فراغت دانش آموزان تأکید دارند، اما آثار این برنامه ریزی ها چندان مؤثر نبوده است، زیرا از یک سو والدین به دلایلی مانند مشکلات اقتصادی، وضعیت اشتغال والدین و حتی نگاه خانواده به اوقات فراغت هماهنگ با این برنامه ها نیستند. از طرف دیگر برنامه ریزان هم به نیازهای امروز دانش آموزان توجه ندارند. برای نمونه شاهد کمرنگ شدن اقبال به هنرهای بومی در میان جوانها هستیم که با قراردادن این هنرها در غنی سازی اوقات فراغت ضمن آشنایی با هنرهای بومی می‌توان زمینه اشتغال آینده را نیز فراهم کرد. مسأله دیگر، آموزش مسایل اقتصادی و کار آفرینی است که می توان دراین مدت درقالب بازدید از مراکز تجاری واقتصادی وحتی دیدار با کار آفرینان نمونه موجب تشویق دانش آموزان به این عرصه‌ها شد.
ضرورت برنامه‌های همه جانبه
درحالی بر غنی سازی اوقات فراغت دانش‌آموزان تأکید می شود که بسترهای موجود برای هدفمند شدن این برنامه فراهم نیست.چنانکه مطابق خوشبینانه ترین آمارها، سرانه ورزشی دانش آموزان کشور یک ونیم متر مربع است که این رقم براساس استانداردهای جهانی به چهار متر می رسد. سهم هر 1400 نفر تهرانی یک صندلی سینماست و سهم هر 200هزارنفر هموطن ما نیز یک سالن سینماست .سرانه فیزیکی کتابخانه های کشور هم هر 100 نفر دو مترمربع بر آورد می شود . در پژوهشهای مختلف نیز دانش آموزان ازکمبود امکانات و فضاها گلایه دارند. برای نمونه در یک پژوهش دانشگاهی که روی 330 دانش آموز شهرستانی انجام شده 60 درصد از کمبود امکانات ورزشی ابراز نارضایتی کردند. همچنین متولیان امر معتقدند کمتر از 50 درصد دانش آموزان تحت پوشش برنامه های گذران اوقات فراغت قراردارند که تا همین چند سال پیش این رقم تنها به 15 درصد می رسید.
ارسال نظر