بازنمایی زندگی جانبازان

امسال دو فیلم خوب در اسکار مورد توجه قرار گرفت که به بازنمایی معلولیت و ناتوانی جسمی و روانی می پرداخت؛ 

نظریه همه چیز و هنوز آلیس. 

فیلم هایی تاثیرگذار که مخاطب را با دردها و رنج های چنین بیمارانی آشنا کرده و زمینه ساز بهبود رفتار اجتماعی با این گروه جامعه و توجه بیشتر به نیازهای آنها است. 

با دیدن این فیلم ها به این فکر افتادم که چرا ما هنوز فیلمی نداریم که زندگی یک جانباز قطع نخاع یا شیمیایی محور اصلی داستان آن باشد؟ 

البته فیلم هایی مثل از کرخه تا راین و آژانس شیشه ای در آشنا کردن مخاطبان با این گروه جامعه نقش مهمی داشته اند اما داستان اصلی آنها متمرکز بر زندگی جانبازان نبوده و معمولا با شهادت شخصیت جانباز تمام شده است. 

شاید تصور شود که بازنمایی زندگی چنین جانبازانی تلخ باشد و 'سیاه نمایی' تلقی شود. اما دو فیلمی که در ابتدای این نوشته مورد اشاره قرار دادم نمونه هایی هستند که اتفاقا پس از تماشای آنها حس مثبت و اميدبخشی به مخاطب منتقل می شود.