نقش پررنگ سیاست در ارتباط بین مدیران شهری

به گزارش پارس به نقل از شهر خبر همان روزهایی که محمود احمدی‌نژاد در ردای شهردار تهران برای انتخابات ریاست جمهوری کاندید شد و به عنوان رئیس دولت نهم انتخاب شد و شروع به کار کرد، بنای سیاست زدگی در مدیریت شهری گذاشته شد.

در واقع از همین دوران بود که بعد از اولین دورهٔ انتخابات سراسری شوراهای اسلامی کشور در ۱۷ اسفند سال ۱۳۷۷ با استقبال زیاد مردم هم مواجه شد، در انتخابات شورای شهر هم کاندیدا‌ها در لیست‌های سیاسی تقسیم شدند و لیست اصلاح طلبان، لیست اصولگرایان و لیست مستقل‌ها شکل گرفت تا شورای شهر تهران هم که نهادی برای شهر تهران و کنترل مدیریت شهری پایتخت است، قربانی سیاست شود.

شورای شهر اصلاح طلب و شورای شهر اصولگرا، شهردار اصلاح طب و شهردار اصولگرا واژه‌هایی است این روز‌ها آنقدر مرسوم است که کسی از خود نمی‌پرسد آیا به راستی اضافه کردن این پیشوند‌ها به نام مدیران شهری مصداق بارزی از سیاسی شدن اداره شهر تهران هست یا خیر؟

قالیباف و شورای شهر اصولگرا

به تازگی نیز محمد باقر قالیباف که از او با عنوان شهردار اصولگرا نام می‌برند و تا به حال در  2 دوره از انتخابات ریاست جمهوری حضور داشته است، در سخنانی گفته: هیچ اختلافی در این دوران با شورای شهر نداریم.

او که در نشست مشترک شهرداران کلانشهر‌ها و روسای شوراهای اسلامی شهر سخن می‌گفت، با اشاره به اینکه شورای شهر تهران به لحاظ تخصصی و سیاسی قوی است و هیچ اختلافی در این دوران با شورا نداریم، اظهار کرد: اختلاف نظر‌ها زبان دفاع را بسته نگه می‌دارد اما جوانمردی در خدمت به مردم خلاصه می‌شود که گذشت کنیم تا کار مردم پیش رود بنابراین نباید درگیر مباحث ابتدایی و ساده باشیم.

تاکید شهردار تهران به اختلاف نداشتن با شورا در «این دوران» به خودی خود نشان می‌دهد نقش سیاست در ارتباط شهرداری با شورای شهر هم پررنگ است.

درواقع در سال اول شورای شهر چهارم که احمد مسجد جامعی به عنوان سر لیست اصلاح طلبان به ریاست شورا رسید حجم انتقادات به شهرداری تهران کار را برای محمد باقر قالیباف سخت کرده بود و چند بار شهردار تهران تا مرز سوال و استیضاح رفت و برگشت.

 حالا اما با تغییر ریاست شورا به مهدی چمران، سر لیست اصولگرایان بار دیگر از حجم انتقادات به مدیریت شهری کاسته شده و باعث شده قالیباف با شورای شهر این دوران! اختلافی نداشته باشد.

این در حالی است که شورای شهر به عنوان تنها نهاد شهری غیر وابسته و کنترل کننده شهرداری پایتخت باید به دور از سیاست زدگی‌ها بر مدیریت شهری نظارت کند و شهرداری تهران هم باید بدون توجه به گرایش سیاسی اعضای شورای شهر با شورا همکاری کند.

البته حاشیه‌های انتخاب شهردار تهران در شورای چهارم شهر که محمد باقر قالیباف در رقابت با محسن هاشمی به پیروزی رسید هم کاملا سیاسی بود و کسی در آن روز‌ها نپرسید شهر تهران به چه نیاز دارد.

با این حال ماجرای سیاست زدگی در مدیریت شهری هرگز به همین جا ختم نشده است.

ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد و درگیری با شهرداری

در واقع، دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد را شاید بتوان پرتنش‌ترین دوران شهرداری و دولت دانست. هر چند محمود احمدی‌نژاد با پشتیبانی اصولگرایان پا به عرصه سیاست گذاشته بود اما عملکرد او باعث شد اصولگرایان سر‌شناس از منتقدین اصلی او باشند و محمد باقر قالیباف شهردار تهران هم که سودای ریاست جمهوری در سر داشت، مانند طیف اصولگرایان منتقد، بنای انتقاد از دولت را گذاشت.

به این ترتیب بود که در زمان حیات سیاسی محمود احمدی‌نژاد، اختلافات سیاسی وی با شهردار تهران باعث شد که بودجه ۲ میلیاردی از ذخیره ارزی برای مترو که بنا به قانون باید به شهرداری پرداخت شود، مدت‌ها معوق بماند. این مساله مشکلات زیادی را برای سفرهای بین شهری شهروندان با مترو ایجاد کرد و به نظر می‌رسید اختلاف سلیقه‌های سیاسی در این میان نقش اساسی را ایفا می‌کند.

این کشمکش‌ها که کم کم مانند داستان‌های هزار و یک شب ادامه دار شده بود از آنجا آغاز شد که با توجه به اهمیت حمل و نقل عمومی و به خصوص مترو که توسعه آن در جلوگیری از آلودگی بیش از این هوای تهران نقش مهمی را ایفا می‌کند، مجلس در لایحه بودجه سال ۸۷ یک میلیارد دلار برای توسعه مترو در نظر گرفت اما دولت دهم در عمل این ارز را تخصیص نداد.

 اما ماجرا به همین جا ختم نشد و فارغ از مشکلات پیشین دولت و مترو و بودجه‌هایی که دولت دهم تا آخر حیات خود به مترو پرداخت نکرد، جدال تازه این دو نهاد در سال۹۰ مربوط به مبلغ ۲ میلیارد دلار توسعه مترو بود که از محل اعتبارات ملی و از سوی مجلس اختصاص یافت اما از ابتدای سال ۸۶ تا آخرین لحظه، دولت محمود احمدی‌نژاد ۱۴۵. ۲ میلیارد تومان سهم خود از یارانه بلیت حمل و نقل عمومی با قطار شهری را پرداخت نکرد و این مساله باعث افزایش تنش در ایستگاههای مترو و بروز مشکلات فراوان برای مسافران قطار‌های بین شهری شد.

حسن روحانی و ارتباط دولت با شهرداری

هر چند با روی کار آمدن دولت یازدهم، هم حسن روحانی و هم محمد باقر قالیباف در شروع کار خود یکی در مسند ریاست جمهوری و دیگری در مسند شهرداری تهران، قول همکاری بینابین دادند اما به نظر می‌رسد مشکل رقیب سیاسی بودن این دو هنوز هم به قوت خود باقی است.

همین چند وقت پیش بود که معاون ترافیک شهرداری تهران با اشاره به عدم همکاری وزارت کشور در رابطه با تاثیر ندادن تغییر نرخ سوخت در هزینه حمل و نقل، گفت: ما به قول دولت خوش بین هستیم و صبر می‌کنیم اما صبر ما حدی دارد و نمی‌شود زمان را بیش از حد از دست داد.

سید جعفر تشکری هاشمی پیش از گران کردن نرخ تاکسی‌ها درباره تعهدات دولت و شهرداری در رابطه با عدم تاثیر هدفمندی یارانه‌ها و افزایش نرخ سوخت بر کرایه‌های حمل و نقل، تاکید کرد: شهرداری در این رابطه به تعهدات خود عمل کرد و علیرغم اینکه بنزین، گازوئیل و برق گران شد و حتی برق با تعرفه‌ای سنگین‌تر از تعرفه مصوب مجلس در اختیار شهرداری قرار می‌گیرد، طبق وعده شهردار به دولت، کرایه‌ها به سبب افزایش نرخ سوخت گران نشد. این در حالی اتفاق افتاد که وزارت کشور و دولت قول داده‌اند که این عدم تاثیر را جبران کنند اما هنوز نظام جبرانی اعلام نشده است. و به این ترتیب به نظر می‌رسد هنوز هم که هنوز است خبری از اختصاص بودجه دولت برای حمل و نقل عمومی نیست که نیست.

از سوی دیگر شهرداری تهران هم که باید تنها به فکر مدیریت شهر تهران باشد، در انتقاد به سیاست‌های دیپلماتیک دولت اقدام به انشار بیلبورد‌های ضد مذاکرات و ضد آمریکایی در ایام محرم کرد تا عدم پرداخت بودجه توسط دولت را بی‌پاسخ نگذارد وبر زاویه دار بودن گرایش سیاسی شهرداری با دولت تاکید کند و به نظر می‌رسد با صحبت‌های اخیر قالیباف در خصوص عدم داشتن اختلاف با «این شورای اصولگرا» چرخه سیاست زدگی مدیران شهری ادامه دار شود.