محض ریایی؛ احترام به رفتگر ها

ریا کردن همیشه بد نیست، گاهی درسی است برای دیگران تا کمی به رفتار ها و اعمال خودشون فکر کنن و شاید هم تأثیر بگیرند.

یکی از عادات من این هست که هیچوقت کسی رو پست و کوچک نبینم. مگر اینکه خود اون شخص این رو بخواد. متأسفانه در کشوری زندگی می کنیم که رفتار های اشرافی گری جای خودشون رو به رفتار های انسانی داده اند.

چرا که بعضی از مردم فکر می کنند اگر رفتار اشرافی گری داشته باشند از همه با کلاس ترند . افردای که فکر می کنند از همه بالاترند اما در نفهمی و کج فهمی از همه بالاترند.

احترام به رفتگر ها یکی از افتخارات من هست. رفتگر ها چیز زیادی از من و شما نمی خوان اما اگه از کنارشون رد شدی تنها بگو خداقوت ... همین. چیز زیادیه؟ لباس شما کثیف میشه؟ شخصیت شما پایین میاد؟

توی محله ما یه جوونی تازه رفتگر شده بود. از رفتارش مشخص بود خجالت می کشه. منم هر بار از کنارش رد می شدم اگر حواسم بود حتماً بهش سلام می کردم و خدا قوت می گفتم . اینکارم باعث شد با انگیزه بیشتری کار کنه.

نه لباس هام کثیف شد، نه شخصیتم  کم شد بلکه به گفته امیر المومنین (ع) ادب لباس فاخر و زینتی است .

احترام زمانی به دست می آید که فرد مفید جامعه باشد در جائیکه مشغول خدمت به خلق الله است. وقتی که شخص مورد احترام قرار گرفت به این نتیجه می رسد که فرد مفیدی است که وجود او برای دیگران ارزش دارد و در نتیجه او هم نسبت به خود احترام قائل می شود و برای خدمت بیشر اعتماد به نفس پیدا می کند.

منبع: وبلاگ پسر ايراني