غرور مذهبی ممنوع

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- مهدي مسايلي- يكى از عوامل انحطاط و تباهى اجتماعات مسلمان در عصر حاضر غرور بی جايى است كه در دوره هاى متأخّر در عده زيادى از مسلمانان خصوصاً اكثريّتى از شيعيان پديد آمده است.

اگر از اين افراد پرسيده شود كه آيا اعمال نيك غير شيعه مورد قبول درگاه خدا واقع مى شود؟ بسيارى از آنها جواب مى دهند: نه. و اگر از آنان پرسيده شود كه اعمال بد و گناهان شيعه چه حكمى دارد؟ جواب می دهند: همه بخشيده شده است.

از اين دو جمله استنتاج می شود كه آن چيزى كه هيچ ارزشى ندارد عمل است، نه ارزش مثبت دارد و نه ارزش منفى؛ بلکه شرط لازم و كافى براى سعادت و نيكبختى اين است كه انسان، نام خود را شيعه بگذارد و بس.

در پاسخ بايد گفت فرق بين شيعه و غير شيعه وقتى آشكار ميگردد كه شيعه به برنامه اى كه رهبرانش به او داده اند عمل بكند و غير شيعه هم به برنامه دينى خودش عمل كند، آن وقت تقدّم شيعه بر غير شيعه، هم در دنيا و هم در آخرت روشن می گردد. فرق را در جانب مثبت بايد جستجو كرد نه در جانب منفى. نبايد گفت اگر شيعه و غير شيعه برنامه هاى مذهبى خود را زير پا بگذارند بايد با دیگران تفاوت داشته باشند و اگر تفاوتى نباشد پس چه فرقى ميان شيعه و غير شيعه هست؟

اين درست مثل آن است كه دو بيمار به پزشک مراجعه كنند، يكى به پزشک حاذق مراجعه كند و دومى به پزشک غير حاذق، ولى وقتى كه نسخه را از پزشک دريافت داشتند هیچ‌کدام عمل نكنند؛ آنگاه بيمار اول گلايه كند كه فرق بين من و بيمارى كه به پزشک غير حاذق مراجعه كرده چيست؟ چرا بايد من مريض بمانم همان طورى كه او مريض مانده است در حالى كه من به پزشک حاذق مراجعه كرده ام و او به پزشک غير حاذق.

از همین رو خداوند در آیه 123 سوره‌ی نساء به اصطلاح آب پاك را به روى دست همه ريخته است و وابستگي‌هاى ادعائى و خيالى و اجتماعى و نژادى و مانند آن را نسبت به يك مذهب به تنهائى بي‌فايده مي‌شمرد و اساس را ايمان به مبانى آن مكتب و عمل به برنامه‌هاى آن معرفى مى كند و می‌فرماید: «لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلاَ يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللّهِ وَلِيًّا وَلاَ نَصِيرًا؛ یعنی (پاداش و كيفر در آخرت) نه به آرزوى شما مسلمانهاست (تنها براى اينكه امت پيامبر خاتميد) و نه به آرزوى اهل كتاب (كه خود را دوستان و فرزندان خدا می دانند، بلكه) هر كس كار بدى انجام دهد كيفر داده می شود و جز خدا ياور و دوستى براى خود نخواهد يافت