ده‌نمکی طنز می‌سازد. یعنی از همه‌چیز مبالغه‌آمیز تصویری ارائه می‌کند. نه قرتی‌های مملکت چنان‌اند و حزبل‌هایش چنین. اما نکات خاص و تاثیرگذارشان را نشان می‌دهد تا بگوید مشکل از چیست و مساله کجاست. شاید با مغالطه پهلوان پنبه به مبارزه با روشنفکران می‌رود و با گل و بلبل نشان دادن بچه بسیجی ِ قهرمان، ارزش‌ها را ترویج می‌کند، اما بپذیریم که ده‌نمکی همین است. مسائل را ساده می‌کند تا بدیهی بودن برخی حرف‌ها بیشتر به چشم بیاید.

از این رو باید قدردان ده‌نمکی بود، چرا که ده‌نمکی از سر دردمندی و آرمان‌خواهی دست به دوربین شده است و آنچه را که دیگران توان به تصویرکشیدنش را ندارند (یا عرضه‌اش را ندارند یا اعتقادش را) نشان دهد.