بررسي عملکرد و انتخابات هيئت رئيسه شوراي چهارم/ تجربه تلخ شوراي اول تکرار نمي شود

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمد مسعوديان- پنجره، يک سال از انتخاب احمد مسجدجامعي به‎عنوان رئيس شوراي شهر تهران و پايان رياست 10 ساله مهدي چمران مي‎گذرد و قرار است انتخابات شوراي شهر تهران براي دومين سال، سه‎شنبه يازدهم شهريورماه و در جلسه علني شورا برگزار شود. براي ارزيابي عملکرد شوراي شهر چهارم و مقايسه عملکرد روساي فعلي و سابق شوراي شهر و نيز اقداماتي که بايد براي شهر تهران در سال‎‎هاي آتي اين شورا صورت گيرد به‎سراغ محسن پيرهادي، عضو شوراي شهر تهران رفتيم تا درباره موضوعات فوق با ايشان گفت‎وگو کنيم. متن کامل گفت‎وگو با اين عضو شوراي شهر تهران را در ادامه مي‎خوانيد:

* اگر بخواهيد نگاه انتقادي به شوراي شهر تهران داشته باشيد اين شورا در يک سال گذشته، در چه مواردي ضعف داشته است؟ 
عملکرد کلي شورا را مردم بايد قضاوت کنند؛ چون عملکرد شورا خدماتي است که در دو ساحت برنامه‎ريزي و نظارت دنبال مي‎شود و بهترين قضاوت‎کننده نيز مردم هستند. اما مهمترين موارد ضعف نسبت به مشارکت اجتماعي و يک مصداق ملموس آن، امر شوراياري‎‎ها و بحث مديريت محله بود. روزي که وارد شوراي چهارم شديم چنين مطرح شد که انتخابات شوراياري‎‎ها عقب افتاده و بايد برگزار شود اما با وجود گذشت يک سال از آن، هنوز در مرحله بحثي هستيم که آن روز مطرح شد که نشان مي‎دهد در يک سري موارد کار جلو نرفته است. در مسائل کلانشهر تهران نيز کاستي داشتيم مانند معماري و حمل‎ونقل، نمي‎خواهم بگويم هيچ برنامه‎اي وجود ندارد اما بهتر از اين نيز مي‎شود عمل کرد. بايد به‎گونه‎اي عمل کرد که مردم بگويند برنامه شهرداري تهران در اين حوزه، فلان برنامه است. درست است که برنامه پنج ساله دوم شهرداري تهران در شورا چکش‎کاري شده اما هنوز هم تمام مسائل را به‎صورت برنامه، تطبيق نمي‎دهيم. اين مشکلي است که نسبت به برنامه‎‎هاي پنج ساله دولت نيز داريم و در شهرداري نيز اين مشکل وجود دارد؛ يعني انطباق مجموعه شورا و شهرداري، خود يک مسئله است. 

* نقاط قوت شورا را در چه مواردي ميدانيد؟
از نقاط قوت اين شورا با توجه به اينکه از دو طيف سليقه سياسي و نگاه فکري تقريبا برخوردار بود، شورا چندان به حاشيه نرفته و درگير مسائل سياسي نبوده است، هرچند در برخي مسائل و انتخاب‎‎ها کاملا دو قطبي عمل شده و اين مسئله از نقاط آفت يک نهادي مثل شوراي شهر است و يک مجموعه‎اي که بايد کاملا کارکرد اجتماعي داشته باشد در برخي از موضوعات کاملا در قله سياست مي‎ايستد و اين به‎نظر من آفت است. مجموعه‎اي به نام شورا که متولي مطالبات مردم از جنس اجتماعي و خدماتي است نبايد در مسائل سياسي گير کند يا گير بيفتد که شورا در برخي مسائل درگير اين موضوع شده است. اما برآيند شورا مثبت بوده است و حتي با همه گله‎مندي که من در حوزه سياسي مي‎گويم همگرايي در اين شورا وجود داشته و تجربه گذشته در وجود اين همگرايي به ما کمک کرده است. ما يک تجربه تلخي را در شوراي اول داشتيم، هرچند عموما اصلاح‎طلبان در شوراي اول و در مسند کار بودند اما به‎واسطه درگيري‎‎هاي سياسي و سليقه‎اي که در آن شورا رخ داد موجب انحلال شورا شدند و تلخکامي را به يادگار گذاشتند. شايد آن تجربه تلخ، امروز به ما کمک کرده که سعي کنيم سليقه‎‎‎ها و رفتار‎هاي سياسيمان را تا حدي مديريت کنيم که خداي ناکرده دوباره آن تلخکامي را براي مردم به ارمغان نياوريم. 

* شوراي شهر از اين به بعد بايد چه رويکرد و استراتژي را در پيش بگيرد تا بتواند در ارائه خدمات اجتماعي و شهري موفق‎تر عمل کند؟ 
من اعتقاد دارم که شوراي شهر و نيز شهرداري نسبت به برخي از مسائل، توسعه پيدا نکرده است. در خصوص اقتصاد شهري توسعه نداشتهايم. با همان ساخت‎وسازي که تا 30 سال پيش شهر را اداره مي‎کرديم امروز نيز همان کار را مي‎کنيم، در صورتي که ما بايد فرصت‎‎هاي افزايش و توليد ثروت جديد براي شهر ايجاد کنيم. بايد بهنوعي از فرصت‎‎هايي که شهر براي توليد ثروت جديد در اختيار ما مي‎گذارد استفاده کنيم و اين مسئله شدني است و در دنيا از اين فرصت‎‎ها استفاده مي‎کنند؛ بنابراين انديشه اقتصاد شهري بايد بين مديران و اعضاي شورا توسعه پيدا کند و به آن پرداخته شود. هم‎چنين بايد به کار‎هاي اساسي شهر بپردازيم و نمي‎شود کلان‎شهر تهران با اين جمعيت و وسعت را موردي و مصداقي اداره کرد، بايد براي مسائل کلان در جلسات کارشناسي، برنامه ارائه کرد. نمي‎خواهم بگويم خداي ناکرده بي‎برنامگي وجود دارد اما تا آنجايي که مي‎شود بايد برنامه‎‎ها را قوي‎تر و جامع‎تر بست. افق شهر تهران بايد روشن باشد که قرار است به کجا برسد و نبايد سال به سال تغيير پيدا کند و مانند دوي امدادي، هر کسي جايگاه خود را بداند که بايد در چه مسيري قرار گيرد. معضلات اساسي شهر، شامل آلودگي هواست که شورا بايد در رايزني با دولت و مجلس براي پروژه‎‎هاي ملي که من پروژه متروي تهران را بهجهت استقرار در پايتخت و ارائه خدمات کشوري يک پروژه ملي مي‎دانم، دولت بايد براي کمک به زيرساخت‎‎هاي آن کمک اساسي انجام دهد.  

* به عنوان عضو شوراي شهر تهران آقايان مسجد جامعي و مهدي چمران را متصف به چه خصوصياتي ميدانيد؟
نسبت به مسائل شهر و شهرسازي و سابقه شورا آقاي مهندس چمران تسلط بيشتري دارند و نسبت به اقدامات شهري و مديريت شهري و مصوبات، تاريخچه مصوبات آيين‎نامه‎‎ها و ادبيات موضوع مديريت شهري، آقاي مهندس چمران ويژگي‎‎هاي خاص خود را دارند و نسبت به مسائل ميراثي و هويت‎‎هاي تهران، آقاي مسجدجامعي مطالعات خوبي را داشته اند و نظرات کارشناسي خوبي دارند که تمايز اين دو نفر است.

* فکر مي‎کنيد اولويت‎ رفع مشکلات شهر تهران شامل چه مواردي است؟ 
يکي از کار‎هايي که چند نهاد بايد با هم دنبال کنند مسئله امنيتي و انتظامي در شهر تهران است که بايد به آن پرداخته شود تا مردم، دغدغه امنيت در تهران را نداشته باشند. يکي از مشکلات ما اين است که مسئولان انتظامي ما هنوز از پشتيباني تدارکاتي لازم چه از بعد نيروي انساني چه از بعد امکانات، رنج مي‎برند. دولت، نيرو‎هاي مسلح و شهرداري‎‎ها بايد کمک کنند که موضوع امنيت حل شود. مردم در شهري که زندگي مي‎کنند شايد بتوانند آلودگي را تا حدي تحمل کنند اما اگر امنيت نداشته باشند روانشان آسوده نيست و حتما بايد مسئله امنيت را دنبال کنيم. خود مسئله آلودگي، مسئله مهمي است. بحث زياد داريم که بايد اولويت‎بندي شود. حمل‎ونقل عمومي نيز جزو اولويت‎هاست. بحث آب تهران را که اين روز‎ها بحراني شده از اولويت‎‎ها مي‎دانم که دولت، پيگير آن است که تاسيسات شهري را نو و بهروز کند تا از هدررفت آب جلوگيري کند. مسائل فرهنگي‎ـ‎ اجتماعي نيز بايد از اولويت‎‎ها باشد که مستمرا بايد به آن فکر کنيم و بپردازيم. هر چقدر در مسائل اجتماعي و فرهنگ، وقت بگذاريم و هزينه کنيم کم گذاشته‎ايم. معماري نيز از جمله مواردي است که مقام معظم رهبري روي آن تاکيد دارند و بايد در سطح شهر با هويت ما همخواني داشته باشد. در پايان بايد گفت به برخي از اين مسائل بايد توأمان پرداخت تا بتوانيم مسائل را حل کنيم.
 
* برنامه اعضاي شوراي شهر تهران براي انتخاب هيئت رئيسه چيست؟ 
ما تمام تلاشمان اين است که به‎واسطه اينکه بايد چهار سال در کنار هم کار کنيم. مسئله انتخاب هيئت رئيسه يا کميسيون‎‎ها، خداي ناکرده رفاقت يا اخلاق، خدشه‎دار نشود و در روز انتخاب هيئت رئيسه نيز با همين روحيه پيش خواهيم رفت و در رقابت انتخابات داخلي شورا شرکت مي‎کنيم.