به گزارش پارس به نقل از تابناک،آمریکا در شرایطی زمینه دریافت اقامت این کشور را برای سینماگران ایرانی فراهم ساخته که بر خلاف تصور، درها برای همه سینماگران باز نیست و چراغ سبز برای دریافت ساده و بدون سرمایه گذاری اقامت تنها برای سینماگران مطرح و چهره فراهم است؛ اتفاقی نگران کننده که عملاً منجر به از دست رفتن بدنه سینمایی ایران می شود و حداقل در موقعیت های دشوار امکان بهره برداری از این سرمایه عظیم انسانی به نفع ایران نیست.

 تصور کنید در آینده ای دور شاهد یک دور تحریم ایران توسط آمریکا باشیم و تلاش برای فشار بیشتر به کشورمان جدی تر شود. این اتفاق طبیعتاً با واکنش های جدی در لایه های مختلف می شود که واکنش اهالی فرهنگ و هنر و مشخصاً سینماگران به عنوان قشری محبوب و پرمخاطب در توده مردم، بخشی از اعتراض هایی است که نسبت به این رفتار غیرانسانی در قبال ایران مطرح می شود.

این اتفاق در گذشته رخ داده و از قضا همین واکنش ها را در گذشته شاهد بودیم و اتفاقاً سینماگران نیز میان اهالی فرهنگ واکنش شدیدتری داشتند و این واکنش ها بازتاب رسانه ای وسیع تری نسبت به حلقه کور تحریم ها که عملاً مردم ایران را هدف قرار داده بود، نسبت به دیگر گروه های برجسته داشت؛ اعتراضاتی شبیه آنچه درباره دسترسی محدود مردم به دارو و درمان که بخشی از آن وارداتی است، مطرح شد و جزو تاثیرگذارترین نقدهای مطرح شده برای هوشیاری وجدان جهانی بود.

در این شرایط شاید یکی از ساده ترین روش ها برای ترجیح سکوت در چنین شرایطی که منافع ایران در مقابل منافع آمریکا قرار گرفته، جذب سینماگران ایرانی باشد. در همین راستا نیز سیاست جذب حداکثری سینماگران ایران جایگزین جذب مورد سینماگران شاخص ایرانی شده و عملاً دولت آمریکا پروژه ارائه اقامت به سینماگران را کلید زده که البته در این زمینه نیز جامعه هدف سه رقمی را در نظر گرفته و ظاهراً قرار نیست چند هزار سینماگر کشورمان با تسهیلات تازه دولت آمریکا مواجه شوند.

این امکان همچون دیگر اقامت ها با یک دوره موقت پنج ساله همراه است که هر شش ماه یک بار باید به آمریکا مراجعه کرد و پس از این دوره پنج ساله، اقامت موقت به اقامت دائم تغییر وضعیت می دهد و بنابر این سینماگری که امروز پروسه دریافت اقامت موقت را آغاز می کند، حداقل تا پنج سال موضع سکوت را در پیش می گیرد و طبیعتاً در این دوره برای از دست ندادن اقامت، سکوت را در پیش می گیرد و احتمال اینکه این سکوت را در قبال چالش میان ایران و آمریکا همچون ماجرای تحریم حفظ نماید، دور از ذهن نیست.

عضویت در خانه سینما، حضور در میان نامزدها یا برندگان جشنواره فیلم فجر، حضور در جشنواره های بین المللی و معرفی از سوی منتقدان نشریات به عنوان چهره هنری مطرح و معتبر، عضویت در نهادهای بین المللی فیلمسازی و عضویت در هیات داوران جشنواره های معتبر بین المللی و... برخی از پارامترهای تاثیرگذار در ارائه رایگان اقامت به سینماگران مطرح ایرانی است اما آنچه از همه اینها تاثیرگذارتر است، قرار داشتن در میان چهره های مطرح سینما و تلویزیون ایران است و هر سینماگری به صرف برخورداری از سوابق فوق الاشاره در سال های دور، اقامت آمریکا دریافت نمی کند.

با این اوصاف مشخص است که دولت آمریکا در راستای دیپلماسی ایران پروژه سیاسی و امنیتی را تعریف کرده و فقدان امنیت شغلی در کشورمان هنرمندان را بیش از پیش نسبت به این طرح مشتاق نموده و گروهی از سینماگران نیز برای عبور از این دوران سخت حرفه ای و یا با هدف بردن فرزندانشان به این کشورها برای تحصیل، اقدام به طی مراحل برای دریافت این نوع اقامت کرده اند.

در این میان به نظر می رسد برخورد با سینماگران متقاضی ویزای آمریکا از این کانال تنها به یک سویه شدن رابطه آنها و مهاجرت دائم به آمریکا منجر خواهد شد که طبیعتاً خواسته این کشور است و با این اوصاف منطقی است که در عوض اقدامات اینچنینی، زمینه برخورداری فعالان سینما و دیگر حوزه های فرهنگی و هنری را از حداقل های اقتصادی نظیر حقوق بیکاری فراهم سازند و تنها راه پیش رو برای اهالی فرهنگ، رفتن به سمت درِ باغ سبزی که کشوری چون آمریکا گشوده، نباشد.

ایران ایران و آمریکا جامعه جشنواره فیلم فجر درمان دولت آمریکا رسانه شاخص مردم ایران مهاجرت