پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- حجت‌الاسلام دکتر جلیل محبی رییس بسیج حقوقدانان با ارسال نامه‌ای به حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای حسن روحانی رئیس جمهور تاکید کرده است: آقای روحانی می توانید سری به کوچه و خیابان کشورمان بزنید و از زن و مرد سوال کنید آیا راضی هستند که همسرشان در محیط کار درحالی که ضرورتی نباشد با زن و مرد نامحرم هم اتاق و رو در رو باشد؟ همین سوال را می‌توانید از معاون محترمتان, همسر مکرم ایشان, همه وزرا و معاونین‌تان و همسران آنها سوال کنید. بی‌گمان پاسخ همه آنها منفی است. پس چگونه است که این ناحق را بر دیگران روا می‌دارند؟ واضح است که این مسئله به غیرت دینی زنان و شوهران سرزمین ما بر می‌گردد نه تبعیض و تفکیک و مانند آنها...

در نامه رییس بسیج حقوقدانان به رئیس جمهور مطرح شد حقوق اسلام، زنِ در جامعه را سرمایه اداره نمی‌داند بلکه سرمایه انسانیت می‌داند که بایستی حفظ شود. این نگاه قانون اساسی به بانوان جامعه را با نگاه معاون ذیربط خودتان مقایسه نمایید و برای این مسئله تدبیری بی‌اندیشید.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، متن کامل نامه حجت الاسلام دکتر جلیل محبی رییس بسیج حقوقدانان به حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای روحانی به این شرح است:

حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای روحانی؛
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام‌علیکم
چندی پیش شهرداری تهران طی اقدامی طرح تکریم بانوان را در این نهاد عمومی، اجرایی نمود و برخی از صاحب‌دولتان نسبت به این موضوع مواضعی را اتخاذ نموده‌اند که غفلت (یاتغافل) فقهی یا حقوقی ایشان از مسائل بدیهی را به یاد می‌آورد. البته لازم است از مواضع حمایتی ریاست محترم قوه قضاییه در این خصوص تقدیر و تشکر نمود و این نگاه حکیمانه را ستود. در این میان نکاتی حائز اهمیت، تقدیم می‌گردد تا مبادا امر فرهنگ به نسیان رود:
1. در مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، زن و خانواده در اصول متعددی موردتوجه قرارگرفته و بر جایگاه بلند انسانیت ایشان تأکید شده است: «خانواده واحد بنیادین جامعه و کانون اصلی رشد و تعالی انسان است و توافق عقیدتی و آرمانی در تشکیل خانواده که زمینه‌ساز اصلی حرکت تکاملی و رشد یابنده انسان است اصل اساسی بوده و فراهم کردن امکانات جهت نیل به این مقصود از وظایف حکومت اسلامی است.»
مقدمه قانون اساسی ابتدا جایگاه وارسته زن را که همواره در طول تاریخ آماج اهداف شوم قرارگرفته است مشخص کرده و مسئولیت خطیر و مهم وی را بیان می‌دارد. و این درحالی است که واضح است که معاون محترم حضرت عالی اهداف و آرمان‌های مندرج در قانون اساسی را تعقیب نمی‌کند. همه می‌دانیم که نظام حقوقی جمهوری اسلامی در پی حذف بانوان از ساحت اجتماع نبوده و طرح تکریم نیز در پی چنین اقدامی نیست بلکه تنها در پی تحقق آرمان جامعه اسلامی است که زن حضورش به‌قدر مکفی تجویزشده است. اما سوال آنجاست که وقتی حضور زنان و مردان در یک اتاق ضروری نیست تاکید بر اختلاط چه معنایی دارد؟
2. در اصل دهم قانون اساسی چنین آمده است: «ازآنجاکه خانواده واحد بنیادین جامعه اسلامی است، همه قوانین و مقررات و برنامه‌ریزی‌های مربوط باید در جهت آسان کردن تشکیل خانواده، پاسداری از قداست آن و استواری روابط خانوادگی بر پایه حقوق اسلامی باشد.»
همان‌طور که در این اصل بیان‌شده است، خانواده یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین نهادهای اجتماعی است که حفظ آن منجر به دوام جامعه می‌شود و مسئولیت زن در حفظ این نهاد مهم، بسیار خطیر است به‌طوری‌که ذره‌ای انحراف در آن صدمات سنگین و جبران‌ناپذیری را بر پیکره جامعه خواهد زد. این سرمایه انسانی و اجتماعی نیاز به حراست دارد و بهتر است آن را با نگاه اسلام صیانت کنیم. حال سوال بنده از جنابعالی به عنوان یک طلبه فاضل آن است که بین دو گزینه "اختلاط زنان و مردان نامحرم در محل کار" و "تفکیک ایشان وتعامل آنها در موارد ضروری" کدامیک به روابط خانوادگی شان مفید و کدامیک مخل وظایف همسر داری آنهاست؟
3. اصل بیست و یکم قانون اساسی در حفظ کرامت زنان را می‌توان به‌عنوان یک اصل بنیادین در تحقق حقوق زنان تلقی کرد. دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید. بر اساس بند 1 اصل مذکور دولت موظف است زمینه‌های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او را فراهم نماید. آقای روحانی روشن است که شما که لباس پیامبر اسلام را به تن دارید معتقدید که محیط مختلط در مراکز ارائه دهنده خدمات عمومی با احیای حقوق مادی و معنوی زن هم‌خوانی ندارد.
با نگاهی به اصل فوق مشاهده می‌گردد که دولت باید با پررنگ کردن نقش مادری و همسری زن و حمایت ویژه از زنان در کانون خانواده از امکان تضییع حق ایشان در جامعه جلوگیری به عمل آورد. حقوق اسلام، زنِ در جامعه را سرمایۀ اداره نمی‌داند بلکه سرمایۀ انسانیت می‌داند که بایستی حفظ شود. این نگاه قانون اساسی به بانوان جامعه را با نگاه معاون ذیربط خودتان مقایسه نمایید و برای این مسئله تدبیری بیاندیشید.
جناب آقای روحانی؛
شاید کسانی که کنوانسیون‌های بین‌المللی را مستمسک تقبیح طرح تکریم بانوان قرار داده‌اند و یا برخی که طرح تکریم را نوعی تفکیک جنسیتی قلمداد نموده‌اند تا با مقایسه مضحک با جریان های متحجر به سرکوب جریان فکری ارزش‌گرا در کشور بپردازند فراموش کرده‌اند در این کشور بر اساس اصل چهارم قانون اساسی قانون اسلام حکومت می‌کند و اخلاق و ارزش‌های فرهنگی باید دغدغه اصلی دولتمردان باشد. ایشان باید بدانند که نگاه ابزاری و سیاسی به زن جز نابودی زن و خانواده را به دنبال ندارد.
4. نمی‌دانیم شاید خانم‌ها و آقایان مخالف این طرح نشنیده باشند -که البته باوجود گستردگی ابزار ارتباطی نوین بعید به نظر می‌رسد- اما باید بدانیم که:
روابط اجتماعی نظام‌مند در الگوی رفتاری انسان مسلمان از ابتدایی‌ترین شئون اخلاق اسلامی است که مولای متقیان دراین‌باره با اشاره به فلسفه وجودی این حکم، انحراف از انسانیت و مدار اخلاق را سنگ بنای حکم دانسته‌اند و نافرجامی اجتماعی را نتیجه روابط آزاد می‌داند[1]. فراموش نکنیم که رسول خدا از دردی هولناک برای جامعه اسلامی خبر داد برای جامعه‌ای که روابط زن و مرد در آن نظام‌اند نباشد.[2] پرواضح است که اضمحلال اخلاقی جامعه‌ای چنین را تهدید می‌کند.
5. تشبه به کفار در اسلام حرام و مردود است. خالی از فرهنگ خود شدن و به فرهنگ اجنبی میل کردن جز برهنگی فرهنگی و نابودی جامعه را به دنبال نخواهد داشت. اگر منظور معاون امور زنان شما از تفکیک جنسیتی همان غربی شدن است که رسانه‌های بیگانه با ایشان هم‌صدا شده‌اند و فریاد می‌زنند باید بدانید. تقلید از کفار در حکم دشمنی خدا[3] و بر اساس وعده معصوم (ع) چنین جامعه‌ای به دشمنی با خدا خواهد رسید[4].
6. مسئله تکریم زن و تأمین محیط روانی مطلوب برای زن در جامعه نه‌تنها از معارف نقلی بلاتردید بین فریقین است[5]که حکم عقل نیز بر آن صحه می‌نهد. نیم‌نگاه به آشفتگی اجتماعی در غرب در نهاد خانواده که مولود فکر نویسندگان همین کنوانسیون‌هاست, نشان می‌دهد اگر بنا باشد بر مذاق این تفکر برویم چه چیزی دامن‌گیر ما، زن مسلمان و جامعه ما خواهد شد! چه اینکه برخی از شواهد امروز در جامعه نشان می‌دهد که برخی از تساهل کنندگان فرهنگی چگونه باعث از بین رفتن برخی از ارزش‌ها شده‌اند.
7. شاید خانم ملاوردی معاون محترم شما نمی‌دانند که بنا بر کلام امیر المومنین علی علیه السلام وجود یک محیط آرام و امنیت روانی در محیط کار سبب شادابی زن است[6]. شاید معاون محترم نداند ولی بیان معصوم این عمل را صیانت از زن می‌داند. بدانید سوداگری غرب، برای آرامش زن نیست بلکه برای نیل به اهداف سخیف فرهنگ لیبرال است.
8. آنچه ذکر شد پایه‌های فلسفی و اخلاقی حکم نهی ارتباط بی‌مورد میان زن و مرد است که بزرگان اسلام بر این اساس این ارتباط را نهی کرده و حرام می‌دانند. در این خصوص تنها کافی است که به کتاب عروه مرحوم سید مؤسس حوزه علمیه قم سری بزنید تا ببینید از انسان بی‌بندوبار چگونه به خدا پناه می‌برد و حکم خدا را در نهی این رابطه اعلام نموده‌اند.
9. خانم معاون در رسانه‌ها فرموده‌اند که: طرح تکریم بانوان چیزی جز تفکیک جنسیتی نیست! سؤال این است که مگر ایشان با هر نوع تفکیک جنسیتی مخالف هستند!!! که چنین اتخاذ موضع کرده اند؟ امام امت در مقام افتا فرموده‌اند که اختلاط بین زن و مرد بی‌مورد حرام است. این چیزی جز تفکیک جنسیتی نیست اما چرا ایشان با آن مخالفند؟ فرموده اند که پایان‌نامه ارشد شان سبب شد تا نگاهی نو به مسئله زنان پیدا کنید توصیه می‌کنیم نگاهی هم به کتاب علل شرایع مرحوم صدوقبیاندازید تا شاید ایده‌ای در شما باشد تا بدانید نتیجه مراودات بی‌مورد زن خروج از انسانیت جامعه است و تباهی جامعه خواهد بود.
10. البته که کار زن در اسلام محترم است و نمی‌تواند مورد طمع و دست‌اندازی هیچ‌کسی باشد[7]. پس ما در پی حذف هیچ قشری از کسب و حقوق مالی او نیستیم، اما فطرت و نیاز فطری از این هم مقدم‌تر و مهم‌تر است.[8] ذات و فطرت انسانی را فدای عرض نکنید و شاید حقیقت را فدای سیاست کاری‌ها! حقیقت انسان نه زن است و نه مرد بلکه انسان است.[9][10] فراموش نکنیم که خلقت الهی هدفمند در اسلام می‌گوید هر موجودی وظیفه‌ای دارد و برتری به تقواست که همین انجام‌وظیفه الهی است و جانب تقوا حکم خداست که در شریعت حکم به نهی رابطه بی‌مورد داده است و خواسته است تا حضور زن در جامعه نظام‌مند باشد.
جناب آقای رییس جمهور
آنچه بر اساس بخشنامه شهرداری تهران انجام شده است صرفا این نکته است که همسر و فرزند و خواهر ما و شما از نگاه نامحرمان در محیطی که نیاز به حضور توامان زن و مرد نیست مصون بمانند و برادران و خواهران دینی ما بهتر بتوانند به اهداف اسلامی مندرج در قانون اساسی عمل نموده و بهتر به این کلام معصوم اتیان کنند که فرمود: اگر زن و مردی با هم شوخی نمایند بوی بهشت را نخواهند شنید.
آقای روحانی می توانید سری به کوچه و خیابان کشورمان بزنید و از زن و مرد سوال کنید آیا راضی هستند که همسرشان در محیط کار درحالی که ضرورتی نباشد با زن و مرد نامحرم هم اتاق و رو در رو باشد؟ همین سوال را میتوانید از معاون محترمان, همسر مکرم ایشان, همه وزرا و معاونین تان و همسران آنها سوال کنید. بی گمال پاسخ همه آنها منفی است. پس چگونه است که این ناحق را بر دیگران روا میدارند؟ واضح است که این مسئله به غیرت دینی زنان و شوهران سرزمین ما بر میگردد نه تبعیض و تفکیک و مانند آنها...

اگرچه بر این باوریم که دیر است که به این مرحله در عقلانیت اجتماعی برسیم که به فرهنگ اسلامی توجه شود اما لازم است تا صاحب‌دولتان در این مقوله به جدیت برخورد کنند. فرموده رهبری را پیش رو قرار دهید که فرهنگ شوخی پذیر نیست!

جلیل محبی رییس بسیج حقوقدانان
[1]. مولا علی (ع): اختلاط و گفتگو مردان با زنان نامحرم سبب نزول بلا و بدبختی خواهد شد و دل‌ها را منحرف می‌سازد. بحارالانوار جلد 74 ص 291 .
[2]. رسول خدا (ص): بین مردان و زنان نامحرم جدایی ایجاد کنید (تا باهم برخورد و تماس نداشته باشند) زیرا هنگامی‌که آنان رو در روی یکدیگر قرار گرفتند و باهم رفت‌وآمد داشتند، جامعه به دردی مبتلا خواهد شد که درمان نخواهد داشت. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص 607. 
[3]. مولا علی (ع): پیوسته امت مسلمان به راه خیر قدم می‌نهند تا زمانی که از فرهنگ و آداب‌ورسوم (مانند پوشیدن لباس و غذا خوردن و ...) از کافران تقلید نکنند و اگر در آداب از بیگانگان پیروی کردند خداوند قادر آنان را ذلیل می‌گرداند. بحارالانوار جلد 79 (76) ص 303 باب التجمل و اظهار النعمه .
[4]. امام صادق (ع): خداوند به یکی از پیامبران وحی کرد که به مؤمنان بگو که در لباس، خوراک و آداب‌ورسوم، دشمنان خدا را سرمشق قرار ندهید که اگر چنین کنید شما هم مثل آنان دشمنان خدا محسوب می‌گردید. وسائل الشیعه جلد 3 ص 279 .
[5]. صحیح الترمذی جلد 2 ص 236.
[6]. امام علی (ع): صیانت از زن در حجاب و مراودات او را شاداب‌تر و زیبایش را پایدارتر می‌کند. غررالحکم: حدیث 5820.
[7]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 16، ص 59، دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول، 1374.
[8].قرآن کریم آیه 32 سوره نساء و کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 648، ح 1، باب التسلیم علی النساء
[9]
[10][10]. جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینه جمال و جلال، ص 234.