ماجرای ماشین گران‌قیمت پناهیان چه بود؟

ماجرا از چند خط نوشته یکی از دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) در صفحه شخصی‏ اش در فیس بوک آغاز شد:

« چند روز پیش در دانشگاه امام صادق (ع) مراسمی با سخنرانی پناهیان و مداحی حاج میثم مطیعی خودمان برگزار شد. اگر پناهیان سخنران باشد دیرتر می ‏ روم تا فقط از نوای میثم عزیز استفاده کنم چون حوصله شنیدن حرف‏ های ذوقی و بی ‏ قاعده‏ نام برده را ندارم. ولی خوب، این ‏ بار ده دقیقه‏ پایانی سخنرانی رسیدم. پناهیان برخی دانشجویان امام صادق (ع) را که به ماشین گران قیمت و دنده اتوماتش گیر داده بودند مورد تمسخر قرار داد و نیشخندی حواله شان کرد و گفت: بچه حزب‏ اللهی باید پولدار باشد، اگر پول ندارید عرضه ندارید! باید عرضه داشته باشید! من معنی عرضه را نمی ‏ دانم؛ اگر کسی هست که مرا در درک این کلمه یاری کند خوشحال می ‏ شوم» .

 

کمی بعد و به صورت احتمالاً اتفاقی در آستانه مناظره ‏ تلویزیونی حجت الاسلام و السلمین پناهیان و دکتر آشنا در برنامه‏ دیروز، امروز، فردا همین چند خط کوتاه توسط سایت های مختلف خبری داخلی و ضدانقلاب منعکس شد. پناهیان، ماشین گران قیمت و پولداری! کسی نمی ‏ پرسید فردی که به بیان خودش تنها ۱۰ دقیقه‏ آخر سخنرانی رسیده چگونه می ‏ تواند درباره ‏ آنچه گفته شده قضاوت کند.

 

اما ماجرا چه بود؟ آن ماشین گران قیمت و مدل بالا که گفته می ‏ شد، پژوپارس بود! و ماجرای دنده‏ اتوماتیکش را هم پناهیان در همان سخنرانی توضیح داده بود که به دلیل مجروحیت و جانبازی‏ اش است.

 

و موضوع سخنرانی راجع به برکت بود و مقوله ‏ فقر و ثروت. بحثی که در بیانات رهبر انقلاب نیز بارها و بارها تکرار شده است. پناهیان به زیبایی از مغفول ماندن مقوله برکت در علوم انسانی رایج و علم اقتصاد کنونی سخن گفت و با ذکر مثال هایی به اهمیت توجه به مقوله برکت که یکی از مسائل مغفول در جامعه کنونی ماست، اشاره کرد.

 

او سپس به بحث فقر پرداخت و توضیح داد که تولید ثروت در روایات و بیانات امیرالمؤمنین (ع) نیز امری پسندیده است و منافاتی با زهد ندارد. پناهیان تأکید کرد:   « می ‏ گویند ما می‏ خواهیم زاهدانه زندگی کنیم. خوب، زاهدانه زندگی کن! اما پول داشته باش و سفره بنداز. خودت نخور! » پناهیان توضیح داد: نباید به هرکسی که برای تولید ثروت در جامعه تلاش می‏ کند با نگاهی غضب‏ آلود و منفی نگاه کنیم. گاه این ثروت از ناحیه برکتی است که خداوند عنایت می ‏ کند. او همچنین توضیح داد: فقر نیز یا ریشه در خواست خدا دارد یا ریشه در تنبلی. فقر، ممدوح نیست و نباید آن را مساوی زهد قرار داد و تلاش برای زندگی زاهدانه را بهانه برای تنبلی و بیکاری. پناهیان تصریح کرد: « جامعه ما جامعه‏ الگویی نخواهد شد مگر آنکه از این برکات برخوردار باشد. » همین بیان ساده موجب شد باب تخریب ها و انتقادهای این چنینی باز شود.

 

اما ذکر فرازهایی از بیانات مقام معظم رهبری در همین فضا خالی از لطف نیست. ایشان می ‏ فرمایند: « دو چیز را با هم نباید مخلوط کرد، یکی، تولید ثروت است، کسی فعالیت کند به شکل صحیحی و ثروت تولید کند، یکی، نحوه تولید و نحوه استفاده است. بخش اول قضیه، چیز مطلوبی است؛ چون هر ثروتی که در جامعه تولید می شود، به معنای ثروتمند شدن مجموع جامعه است… در روایات ما هم هست: " نعم العون الدّنیا علی الآخرة" ؛ از این ثروت برای آباد کردن آخرتت استفاده کن. توصیه دوم: " ولاتنس نصیبک من الدّنیا" ؛ سهم خودت را هم فراموش نکن. خود تو هم سهمی داری، نصیبی داری؛ آن را هم ما نمی گوییم که استفاده نکن؛ خودت بهره مند نشو از این ثروت؛ نه، بهره مند هم بشو؛ مانعی ندارد. سوم: " و أحسن کما أحسن الله إلیک" ؛ خدا به تو این ثروت را داده؛ تو هم وسیله ای شو که بتوانی این ثروت را به دست مردمی که نیازمندند، برسانی، یعنی سهمی از این را به مردم بده. چهارم: " و لاتبغ الفساد فی الأرض" ؛ فساد ایجاد نکن. آفت ثروت که باید از آن جلوگیری کرد، ایجاد فساد است. به او نمی گویند ثروت جمع نکن، یا از این ثروتی که داری، برای ازدیاد آن استفاده نکن؛ یا آن را به کار تولید و سازندگی و تجارت نزن؛ می گویند سوء استفاده نکن؛ از این ثروتت استفاده خوب بکن، که بهترین استفاده این است که آخرتت را با این آباد کنی. نصیب خودت را هم داشته باش؛ سهم خودت را هم داشته باش. منطق اسلام این است» .

 

رهبر انقلاب به تفصیل به موقوفات حضرت علی (ع) اشاره کردند و فرمودند: « تولید ثروت چیز خوبی است. اگر چنانچه در این تولید ثروت، قصد صرف او برای کار خیر، برای پیشرفت کشور، برای کمک به محرومان باشد، حسنه هم هست، ثواب هم دارد. » ایشان به تلاش‏ های خیّرین مدرسه ساز و مانند آنها اشاره کردند و افزودند: « ما با این بد نیستیم. چرا بی‏ خود در بیرون منعکس بشود که نظام اسلامی و مسئولان کشور، تا کسی بخواهد یک مقدار پول به دست بیاورد، اخمهای شان را در هم می کنند؛ احساس بغض و نفرت نسبت به او می کنند، این جوری نیست؛ واقعیت این نیست» .

 

از این قبیل سخنان در فرمایشات رهبر انقلاب زیاد است و اتفاقاً بی کم و کاست همان چیزی است که حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در دانشگاه امام صادق (ع) مطرح کردند.

 

به راستی این چه مشی و منشی است که در کشور به راه افتاده و به جای بحث و نقد عالمانه، آزادانه و منطقی این چنین فضایی را به راه می ‏ اندازد؟ آیا این برخوردها دینی است؟ به راستی چرا عده ای   که در این چند سال اخیر از صحبت های ارزشمند و راهبردی حضرت حجت الاسلام پناهیان استفاده کرده اند، در مقابل دروغ و اهانت های اخیر پاسخ و حرکت روشنگرانه ‏ ای انجام ندادند؟ !

منبع: فرهنگ نیوز