شاخص امید به زندگی در ایران

به گزارش پارس به نقل از فارس، شاخص امید به زندگی به عنوان یکی از شاخصهای مهم در بررسی بازده نیروی انسانی در جهان مورد مطالعه قرار می گیرد.

بر اساس آمارهای سال ۲۰۱۱ کشور موناکو با دارا بودن امید به زندگی معادل ۸۹.۷ سال بالاترین میزان این شاخص را در جهان دارا است.

کشورهای موناکو، ماکائو، و سن مارینو به ترتیب با دارا بودن شاخص امید به زندگی معادل ۸۹.۷، ۸۴.۴، و ۸۳ سال بالاترین میزان این شاخص را در بین مردم خود نسبت به دیگر کشورهای جهان دارند.

شاخص امید به زندگی متوسط طول عمر افراد با زمان تولد یکسان را در یک جامعه نشان می دهد.

این شاخص به عنوان یکی از عوامل مهم در محاسبه بازده سرمایه نیروی انسانی و دیگر معیارهای مهم اقتصادی و اجتماعی کاربرد دارد.

در حال حاضر پایین ترین میزان شاخص امید به زندگی در بین مردم آنگولا با ۳۸.۷ سال، افغانستان با ۴۵.۲ سال و نیجریه با ۴۷.۵ سال وجود دارد.

شاخص امید به زندگی در کشورهایی مانند ایالات متحده، انگلستان، ژاپن و چین به ترتیب معادل ۷۸.۳، ۸۰،۸۲.۲، و ۷۴.۶ سال اعلام شده است.

این شاخص در ایران در سال ۲۰۱۱ معادل ۷۰ سال ارزیابی شده است.