ایرج رامین‌فر: «لاله» می‌توانست نمونه باشد

به گزارش پارس ، یرج رامین فر - طراح صحنه و لباس پروژه فیلم سینمایی « لاله» - در گفت و گو با ایسنا در پی حاشیه های اخیر پروژه سینمایی « لاله» درباره چگونگی پذیرش پیشنهاد همکاری در این فیلم و نوع کاری که تجربه کرده است، توضیحاتی را ارائه کرد.

او پیش از هر چیز تأکید کرد: اظهار نظر افراد درباره یک پروژه برای من قابل احترام است اما اصلا نمی خواهم درباره آنچه مطرح شده است، قضاوت کنم و فقط قصد دارم درباره حضور خود در این کار و آنچه تجربه کرده ام، صحبت کنم.

سپس رامین فر درباره شروع کار خود در فیلم « لاله» توضیح داد: پس از آنکه کارم در فیلم سینمایی « استرداد» به پایان رسید، یکی از دانشجویان قدیمی دانشکده هنرهای دراماتیک که ۲۰ سال بود او را ندیده بودم، به من پیشنهاد همکاری در یک پروژه سینمایی داد و من هم پذیرفتم. آن فرد هم کسی نبود جز اسدالله نیک نژاد.

وی ادامه داد: من برای اولین بار وارد فیلمی شدم که فضای آن به دلیل نوع نگاه متفاوت به فیلمسازی، کمی عجیب و غریب بود. اگر بخواهم صادق باشم باید بگویم که حتی ابتدا در برابر این نگاه گارد گرفتم، اما بعد از مدتی متوجه شدم ایستادگی در مقابل این نگاه، کاری عبث است و بهتر است این نگاه را درک کنم.

این طراح صحنه و لباس افزود: در این فیلم دو منطق فیلمسازی از نوع هالیوودی و ایرانی وجود داشت که البته هر دو تفاوت های زیادی با یکدیگر دارند، چرا که در هالیوود یک سینمای حرفه ای جریان دارد و در اینجا یک سینمای تجربی؛ بنابراین در ایران تمام روابط و ضوابط براساس یک سینمای تجربی راه اندازی شده و این موضوع یعنی بحث امنیت شغلی یکی از بدترین شرایطی است که سینماگران ایران با آن روبرو هستند.

رامین فر درباره کار خود در « لاله» ادامه داد: کم کم با صحبت هایی که انجام شد متوجه شدم نیک نژاد قصد دارد نوع دیگری از سیستم فیلمسازی را در این فیلم پیاده کند که در آن، قدرت تهیه کننده در درجه اول اهمیت قرار می گیرد. به این ترتیب تهیه کننده فقط به عنوان مسئول پروژه یا سرمایه گذار مطرح نیست بلکه به عنوان یک هنرمند نیز جایگاه ویژه ای دارد.

او گفت: بر این اساس با صحبت هایی که مطرح شد با دریچه ای از فیلمسازی آشنا شدم که کارگردان تمام نیازها و نگاه خود را برای عوامل اصلی تعریف و مشخص می کرد. همچنین برای اولین بار در سینمای ایران دیدم که کارگردان کتابچه ای با هزاران تصویر استوری بورد در اختیار دارد و دقیقا مشخص است که چه می خواهد انجام دهد، هر چند عده ای بر این عقیده بودند که این کار وقت گذراندن است.

رامین فر با بیان اینکه به عنوان کسی که دراین پروژه سینمایی زحمت کشیده از متوقف شدن ساخت آن متأسف است، خاطرنشان کرد: معتقدم این فیلم می توانست در سینمای ما به لحاظ نوع نگاه حرفه ای سینما یک نمونه باشد چرا که فیلم خوش ساختی شده است.

او با اشاره به گفته های کارگردان و تهیه کننده سابق فیلم سینمایی « لاله» (اسدالله نیک نژاد و سید علیرضا سبط احمدی) گفت: نمی دانم حق را باید به چه کسی داد، اما تصور می کنم هر دو حق دارند. مشکل اصلی سینمای ایران سوءتفاهم است و به نظرم باید سعی کنیم همدیگر را درک کنیم و اشکالات یکدیگر را برطرف کنیم.

وی اضافه کرد: باید درباره تمام بحث هایی که مطرح می شود، تحقیق شود چون به هر حال یک سری خرج ها صورت گرفته که باید وضعیت آن ها مشخص شود. ما پیش از این در پروژه های مختلف به ویژه در تلویزیون یک ناظر مالی و یک ناظر کیفی داشتیم، اما کم کم این ها از پروژه ها حذف شدند و این مساله می تواند یکی از دلایل بروز چنین مشکلاتی باشد.

این طراح صحنه و لباس تصریح کرد: در سینمای حرفه ای این یک واقعیت است که عده ای شانس کار کردن دارند و عده ای نابغه هم چنین شانسی ندارند، اما این اتفاق دلیل بر این نمی شود که که یک پروژه را بکوبیم و وقتی هنوز آن را ندیده ایم، قضاوت کنیم.

او تاکید کرد: من به اسدالله نیک نژاد، به عنوان یک دوست قدیمی و هم چنین سیاست یا دیگر حاشیه های پیش آمده کاری ندارم، چراکه فعلا مساله این است که جریان را غلط نگاه می کنیم. بحث اصلی درباره « لاله» این است که چرا این بودجه به یک نفر داده شده و مثلا به « من» داده نشده است؛ تمام دعواهای « لاله» بر سر همین موضوع است، در حالی که من فارغ از همه این بحث ها، برای تولید یک فیلم خوب در حیطه کاری ام وقت گذاشتم و می خواهم نتیجه آن را ببینم.

رامین فر در پایان گفت: « لاله» از جمله پروژه هایی بود که به پیش تولید درازمدت نیاز داشت. باز هم می گویم که به حاشیه های پیش آمده برای این فیلم کاری ندارم، اما حیف است که چنین فیلمی در تاریخ سینمای ایران به عنوان یک تجربه حضور نداشته باشد.