کشتی اوباما به کوه یخ خورده است

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، چه قبل و چه بعد از این حادثه، ناخدای کشتی نشان داد که بی مصرف است، دستورات گیج کننده ای صادر کرد و نتوانست جلوی غرق شدن تایتانیک را بگیرد. حالا وضعیت کنونی آمریکا نیز شبیه همین کشتی شده است. "

روزنامه زوددویچه سایتونگ در تحلیلی نوشته است: « ادوارد اسمیت، ناخدای تایتانیک اجازه داد تا این کشتی غول آسا با سرعت بالا در اقیانوس آتلانتیک شمالی که پر از کوه یخ است حرکت کند اما هنگام غرق شدن تایتانیک، او تنها تصمیم درستش را گرفت و آن ارسال پیام اضطراری در شب بود.

باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، تنها کسی نیست که باید برای وضعیت کنونی آمریکا مورد سرزنش قرار بگیرد اما او سهم قابل توجهی در به گل نشستن کشتی آمریکا دارد.

توافق اخیر برای بازگشایی دولت آمریکا به این معنی است که واشنگتن از برخورد با سقف استقراض خودداری کرده و ورشکسته نمی شود. اما در واقع به جای جلوگیری از یک مصیبت، تنها وقوع آن به تاخیر افتاد. آمریکا در حال گذر از آبهای خطرناک است.

رقبای اوباما تاکنون آنقدر دیوانه وار عمل کرده اند که اشتباهات خود او به چشم نمی آید. بازی سیاسی منطقی و آرام با پوچ گراهای ابله و حق بجانبی مانند حزب تی پارتی، راحت است. وقتی که طرف مقابل مانند گروهی از باج گیرها رفتار می کند، رد کردن همه مذاکرات آسان است. اوباما نقش خود در روابط عمومی را به خوبی ایفا کرده و خود را در سطح بالای اخلاق قرار داده است. طبق نظرسنجی ها، اوباما پیروز تصویر عمومی جامعه از خود است اما محبوبیت نباید اولویت اول رئیس جمهور باشد.

وظیفه اوباما اداره آمریکا است. او رئیس جمهور است نه فقط نماینده ای که مسئولیتش تضمین حرکت درست کشور است. هر چند که او آرزو کند که ای کاش قانون اساسی این حق را به کنگره نمی داد که دارایی های دولت را توقیف کند، اما این روند از سال ۱۷۸۸ پا بر جا بوده و به این زودی ها هم تغییر نخواهد کرد.

هر چند که اوباما، آمریکا را به این مهلکه وارد نکرده است اما باعث تعجب است که برای جلوگیری از غرق شدن آن در مذاکرات، کاری از پیش نبرد. در چند هفته گذشته که بحث بر سر بودجه ملی و سقف استقراض دولت بالا گرفته بود، اذهان عمومی تنها دو چیز از اوباما شنیدند: اظهارات تحقیرآمیز درخصوص رقبای سیاسی اش و تعهد به اینکه هیچ وقت با آنها مذاکره نمی کند. هر چند که ممکن است انتقادهایش توجیه شده باشند، اما آنقدر سازنده نبودند که به یافتن راه حل بیانجامند.

اوباما حاضر نبود ذره ای نرمش در مذاکرات با جمهوری خواهان نشان دهد. همه اتفاقات رخ داده در کاخ سفید و مکالمات تلفنی با رهبران مخالف فقط ظاهرسازی بود.

اوباما به دنبال یک درگیری بود و می خواست که مخالفانش شکست بخورند. او نمی خواست به توافق برسد. پس می توان گفت که ناخدا اوباما، کوه یخ را در افق دید، اما به کابین زیرین رفت و عرشه را در اختیار تعدادی افراد دست و پاچلفتی گذاشت! »