دوویلپن: آمریکا شکست خورد

به گزارش پارس به نقل از کیهان, دومینیک دوویلپن بی آن که توضیح دهد چرا غرب ۱۰ سال پیش به تعهدات خود در مقابل اقدامات اعتمادساز ایران عمل نکرد و با بد عهدی موجب بن بست مذاکرات شد، ادعا کرده است: نباید در مذاکرات جدید به امید مردم ایران خیانت کنیم (! )

وی درباره این اظهارات بلوف آمیز جک استراو در مذاکرات ۱۰ سال پیش در سعدآباد که گفته بود « مثل اینکه به جایی نمی رسیم. هواپیماهایمان حاضر است؛ بهتر است برویم فرودگاه و تهران را ترک کنیم - که منجر به امضای بیانیه تهران شد - به بی بی سی گفت: آن هم بخشی از فن مذاکره بود. چون در جاهایی باید قاطع باشید و بگویید « یا اهل مذاکره هستید یا نیستید. اگر نیستید ما می رویم» اما آن هم جزئی از مذاکرات بود. و چه بسا بخش مفیدتر و قوی تر آن (! )
او درباره سخنان نتانیاهو مبنی بر اینکه ایران قابل اعتماد نیست و روحانی دروغ می گوید، اظهار داشت: آقای نتانیاهو هم نقش خودش را بازی می کند (! )

دوویلپن در بخش دیگری از این مصاحبه به شکست های غرب در منطقه غرب آسیا (خاورمیانه) اشاره کرد و گفت: ما در افغانستان دیدیم که توسل به زور هیچ چیز را حل نمی کند.

ناکامی های افغانستان و عراق را دیدیم، منظورم مداخله آمریکایی ها در آنجاست. حتی ناکامی دخالت در لیبی را هم دیده ایم. همه سیاست ها و رویاهایی که درباره برقراری صلح با صرفا تغییر حکومت ها وجود داشت، از بین رفته است.
نخست وزیر سابق فرانسه در این مصاحبه می گوید: همه درک می کنند که ایران ظرفیت [بازیگر منطقه ای] را دارد. مثلا روابط ویژه اش با عراق را در نظر بگیرید؛ ما باید از نمونه بحران عراق درس بگیریم. تنها پیامد عمده حمله نظامی آمریکا به عراق تقویت ایران بوده. ایران با عراق روابط ویژه ای دارد. همینطور با حماس و حزب الله. ایران امروز بازیگریست که کارتهایی در اختیار دارد. بیشتر این کارتها جنبه منفی دارند. مسئله این است که آیا رهبران ایران بخاطر منافع کشورشان سعی خواهند کرد نقش مثبتی ایفا کنند. و بخشی از بازی بزرگتر منطقه باشند، من فکر می کنم این کار شدنی است، ولی مسلما باید اول گامهای مشخصی برداریم.

او در واقع با زبان بی زبانی می گوید که پروژه های عمده غرب در منطقه به بن بست خورده و برنامه هسته ای بهانه و گروگانی است تا ایران کارت های برنده خود را در اختیار غرب بگذارد و حیثیت و اقتدار غرب را بدون پرداخت هزینه از باتلاق بیرون بکشد و طبیعتا به دنبال این کار موضوع و دستور تهدیدها و فشارهای جدید باشد!