کلید بود یا سوئیچ بولدوزر‌؟ !

به گزارش پارس ، به نقل ازفارس، حسین شریعتمداری امروز سه شنبه ۱۲/۶/۹۲ طی یادداشتی با عنوان « کلید بود یا سوئیچ بولدوزر؟ ! » در روزنامه کیهان نوشت:

آقای دکتر روحانی رئیس جمهور محترم کشورمان در اولین کنفرانس خبری خود که بعد از انتخاب به ریاست جمهوری و با حضور خبرنگاران داخلی و خارجی برگزار شده بود، مواضع درخور تقدیری اتخاذ کرد. ایشان از یکسو بر سیاست های کلان و رسماً اعلام شده نظام در عرصه های بین المللی تأکید ورزید که ابراز ناامیدی دشمنان بیرونی را در پی داشت و از سوی دیگر تلاش روزنامه های زنجیره ای برای مصادره رأی خود به حساب مدعیان اصلاحات را ناکام گذاشت که عصبانیت اصحاب فتنه را به دنبال داشت. آقای روحانی در همان کنفرانس خبری و در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران که پرسیده بود؛ آیا مجریان و مسئولان دولت پیشین را درو خواهید کرد؟ گفته بود؛ « دولت آینده، دولت کارآمدی و شایسته سالاری است و از همه عزیزان و مدیرانی که هشت سال کار و تلاش کردند و شایسته هستند استفاده می کنیم و در مقابل آنها تواضع می کنم» آقای روحانی در ادامه تأکید کرده بود « ما گفتیم کلید داریم، نگفتیم داس داریم» . این اظهارنظر رئیس جمهور که آمیزه ای از مزاح نیز در آن بود، بازتاب گسترده ای یافت و حکایت از آن داشت که آقای روحانی در گزینش اعضای کابینه و یاران و همکاران خود بر « شایسته سالاری» تکیه دارد و از انتخاب ناشایسته ها و بی صلاحیت ها اجتناب خواهد کرد.

اما، حضور برخی از اصحاب فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ در فهرست وزیران پیشنهادی ایشان به مجلس شورای اسلامی، این برداشت را که جناب روحانی بر شایسته سالاری تکیه دارد، با تردیدهای جدی روبرو کرده و در حد و اندازه یک شعار بی پشتوانه تنزل داد. ولی بعد از آن که وزرای پیشنهادی-بدون استثناء- در معرفی خود به نمایندگان مجلس، از فتنه ۸۸ اعلام برائت کردند، بر دروغ بودن ادعای تقلب تأکید ورزیدند و از تعهد خود نسبت به رهبر معظم انقلاب و قانون اساسی سخن گفتند، این امیدواری در میان نمایندگان مجلس شکل گرفت که آنان از گناه بزرگ حضور در فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ پشیمان شده و توبه کرده اند و قصد دارند با حضور فعال خود در چرخه تعریف شده اسلام و انقلاب و نظام، جبران مافات کنند. توبه از آن جرم بزرگ اگرچه به تنهایی نمی توانست مجوز حضور آنان در دولت جدید باشد، ولی نمایندگان مردم- به هر علت که بحث جداگانه ای می طلبد- عذر تعدادی از آنها را پذیرفتند و به آنان رأی اعتماد دادند که امید است این حسن ظن نمایندگان مردم را پاس بدارند و البته ۳ تن از وزرای پیشنهادی نیز نتوانستند از مجلس رأی اعتماد بگیرند.

تا اینجا، می توان گفت که تعدادی از وزیران کابینه آقای دکتر روحانی حضور خود در کابینه را مدیون، اعلام برائت از فتنه ۸۸، اعتراف به دروغ بودن ادعای تقلب، تأکید بر پاسداشت اصل ولایت فقیه و قانون اساسی و حسن ظن و پذیرش عذر تقصیر آنان از سوی اکثریت نمایندگان مجلس شورای اسلامی هستند، آیا غیر از این است؟ !

همین جا و با عرض پوزش باید گفت شعار « اعتدال» هندوانه دربسته است که تا شکافته نشود نمی توان درباره محتوای آن قضاوت کرد. مگر « اصلاحات» شعار بدی بود؟ ! ولی در عمل به وطن فروشی و خروج از حاکمیت شماری از مدعیان اصلاحات انجامید و آقای خاتمی تازه در اواخر دوران ریاست جمهوری خود پیشنهاد کرده بود که « اصلاحات» نیاز به تعریف دارد! آیا قرار است شعار « اعتدال» به سرنوشت شعار « اصلاحات» دچار شود؟ پاسخ این سؤال را باید ابتدا در میدان عمل دید و سپس درباره آن قضاوت کرد. بنابراین بدیهی است که برخلاف آنچه این روزها مدعیان اصلاحات و برخی از اطرافیان رئیس جمهور محترم ادعا می کنند شعار سربسته و تعریف نشده « اعتدال» انگیزه و علت رأی اعتماد نمایندگان مردم به تعدادی از وزرای پیشنهادی نبوده است و دقیقاً به همین علت بود که جناب روحانی و وزرای پیشنهادی ایشان در کنار شعار اعتدال و به پیوست آن، بر برائت از فتنه ۸۸، اعتراف به دروغ بودن تقلب و پایبندی به قانون اساسی تأکید می ورزیدند. از این روی بدون کمترین ابهام و تردیدی می توان نتیجه گرفت که منظور آقای روحانی از « اعتدال» هر چه باشد، برائت از فتنه گران اصلی ترین محور آن است.

اکنون باید گفت؛ اگر رأی مردم را آنگونه که رهبر معظم انقلاب تأکید فرمودند، « حق الناس» بدانیم- که هست- و بی توجهی به آن را گناهی نابخشودنی و خیانت تلقی کنیم - که چنین است- این « حق الناس» منحصر به زمان شمارش آراء نیست، بلکه کسانی که با رأی مردم، یعنی همان « حق الناس» بر کرسی های مسئولیت تکیه زده اند نیز موظف به حفظ امانت مردم و پاسداری از حق الناس خواهند بود. اما، از سوی دیگر، جناب روحانی و اعضای کابینه ایشان در جریان اخذ رأی اعتماد مجلس از مرزبندی با فتنه گران و برائت از آنها با عنوان « پیام مردم» یعنی همان « حق الناس» یاد کرده اند و اگر چنین نبود، آنهمه اصرار و تأکید بر برائت از فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ برای چه بود؟ ! با این حساب که نه پیچیده است و نه پنهان، به کارگیری اصحاب فتنه در کابینه، آنهم در پست های کلیدی، ضمن آن که صداقت آقایان را در اظهارات رسماً اعلام شده آنان با تردیدهای جدی روبرو می کند، امانت داری و التزام عملی و نظری آنها به حفاظت از « حق الناس» را هم زیر سؤال می برد و این پرسش منطقی را در اذهان پدید می آورد که آیا آنهمه اعلام برائت از فتنه گران و تأکید بر اعتدال و شایسته سالاری فقط برای کسب رأی اعتماد از مجلس بود؟ !

در برخی از عزل و نصب های دولت نوپای آقای روحانی نه فقط سمت و سویی از « شایسته سالاری» ، « اعتدال» و مخصوصاً برائت و مرزبندی با فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ دیده نمی شود، بلکه این تلقی را پدید می آورد که گویی جماعتی از اصحاب فتنه و افراد بدسابقه و بدنام را برای حمله به شایستگان و انتقام از کسانی که در مقابل فتنه ۸۸ ایستاده بودند، سازماندهی کرده و به میدان آورده اند!

در این باره اگرچه گفتنی هایی هست که برای مردم شنیدنی است و شاید برای شخص رئیس جمهور محترم نیز قابل شنیدن باشد! و به آن خواهیم پرداخت ولی به مصداق « مشتی که نمونه خروار» است می توان از انتصاب سرپرست وزارت علوم یاد کرد. ایشان به گواهی اسناد مکتوب و فیلم های موجود از اصحاب فتنه ۸۸ بوده است و این واقعیت تلخ از نگاه رئیس جمهور محترم نیز پنهان نبوده و نیست تا آنجا که به همین علت از معرفی وی در فهرست وزرای پیشنهادی اجتناب ورزیدند. اما، چرا ایشان را به سرپرستی وزارت علوم - با توجه به اهمیت ویژه آن- منصوب کرده اند؟ ! آیا این انتصاب دهن کجی به مردم و ضایع کردن حق الناس نیست؟ ! سرپرست کنونی وزارت علوم که به نظر می رسد مأموریت جاده صاف کنی و ریل گذاری این وزارتخانه حساس به نفع فتنه گران را برعهده دارد، این روزها با عجله و شتاب فراوان به عزل و نصب های سؤال برانگیز و تغییرات غیرقابل توجیه و غیرعلمی در وزارتخانه تحت سرپرستی خود مشغول است. به عنوان نمونه و فقط به عنوان نمونه، دیروز، یعنی در یک روز تعطیل رسمی حجت الاسلام دکتر شریعتی را از ریاست دانشگاه علامه عزل کرد و چند روز قبل در اقدامی مشابه و غیرمنتظره و با یک تماس تلفنی کوتاه رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان را نیز برکنار کرده بود و همچنین با اتخاذ یک تصمیم بی جا و اعتراض آفرین، دانشجویان بورسیه را از حق قانونی خود محروم کرد… و اقدامات مشابه دیگری از همین دست. آیا مردم، اساتید دانشگاه، دانشجویان و نمایندگان مجلس حق ندارند از رئیس جمهور محترم درباره انگیزه و علت اینگونه اقدامات سؤال کنند؟ ! مثلاً؛ عزل حجت الاسلام والمسلمین دکتر شریعتی با چه انگیزه ای صورت پذیرفته است؟ آنچه همگان از ایشان می شناسند و همه شواهد نیز گواه آن بوده و در دسترس و قابل بررسی است، شخصیت علمی برجسته دکتر شریعتی، تلاش بی وقفه ایشان برای گسترش دامنه علم آموزی و پیشرفت های علمی، تأکید بر آموزه های اسلامی و انقلابی و ایستادگی ایشان در مقابل فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ و روشنگری درباره آن خیانت بزرگ است. اگر سرپرست وزارت علوم و یا جناب رئیس جمهور محترم خصوصیت دیگری در ایشان سراغ دارند که باعث عزل وی شده است، چرا اعلام نمی کنند؟ و اگر عزل ایشان تنها به خاطر ویژگی های یاد شده است که… ؟ !

و بالاخره، این روزها برخی از جماعت یاد شده و پست و مقام یافته، چنان به قلع و قمع این و آن مشغولند که باید از جناب روحانی پرسید، آن کلید کذایی که در تبلیغات ریاست جمهوری به مردم نشان دادید و بعدها نیز بارها به آن اشاره فرمودید، کلید حل مشکلات بود یا سوئیچ بولدوزر؟ ! چرا که کار از « داس» و امثال آن گذشته است!