دغدغه‌های خارجی ملک عبدالله چیست؟

به گزارش پارس به نقل از خبرآنلاین، عربستان سعودی نقش مهمی را در آزادسازی حسنی مبارک از زندان داشت و حال قصد دارد مدیریت بحران سوریه را در دست بگیرد. این فعالیت های عربستان سعودی در صحنۀ دیپلماتیک بیش از همه وسیله ای برای محافظت از خود در مقابل دو رقیب یعنی ایران و اخوان المسلمین است.

پادشاه عربستان صراحتاً از نظامیان مصر در مقابل {به گفتۀ خودش} " تروریسم" حمایت می کند. وزیر خارجۀ این کشور قول می دهد در صورت قطع کمک های آمریکا و اروپا به رژیم جدید مصر، کشورش کمک به مصر را تقبل کند. وزیر اطلاعات عربستان با ولادیمیر پوتین ملاقات و مذاکره می کند تا راهکاری برای بحران سوریه بیابد؛ هیچگاه عربستان را تا این اندازه محتاط و فعال و پرجنب و جوش در صحنۀ بین الملل ندیده بودیم.

پادشاهی عربستان از جنگل وحشی خود خارج شده است. مسئولیت های آن ناشی از ملاحظاتی که در ریاض تعیین می شود؛ از نظر عربستان سعودی ضروری است که در مقابل آمریکای مردد و دودل عربستان سعودی وارد عمل شود؛ آمریکایی هایی که در تجهیز شورشیان سوریه دیر وارد عمل شدند و در مقابل ایران هسته ای تعلل می کنند؛ اینها فکر و خیالاتی است که ملک عبدالله را به خود مشغول داشته است و عربستان را در خط مقدم قرار داده است.

بر کسی پوشیده نیست که حمایت آمریکا از انقلاب های بهار عربی رنجش عربستان سعودی را به همراه داشت. ملک عبدالله هنوز نمی تواند بفهمد که اوباما چگونه بن علی در تونس و حسنی مبارک در مصر؛ قربانیان انقلاب های مردمی را رها کرد؛ زمانی که سعودی ها دیدند اوباما روابط عادی را با رئیس جمهور اخوانی مصر برقرار کرد، این خشم و ناراحتی سر ریز شد.

عربستان و تهدیدات داخلی

ملک عبدالله در کشورش بن علی را پذیرفت و با حمایت خود از نظامیان مصری که مرسی را به سقوط کشاندند، تلاش زیادی برای آزادسازی مبارک و تخفیف مجازات وی صورت داد.
برای ریاض؛ افتادن مصر به عنوان قلب جهان عرب در دست اخوان المسلمین غیرقابل پذیرش بود. اخوانی ها برای ملک عبدالله دشمنان خطرناکی هستند؛ آنها نیز داعی حکومتی اسلامی اما در قالب سیستمی پارلمانی هستند. به علاوه اخوان المسلمین در همۀ کشورها اعم از سوریه و مصر از سوی امیرنشین ثروتمند قطر- رقیب عربستان سعودی در جهان عربی-اسلامی- حمایت می شوند.
به خصوص اینکه اخوانی ها تا اندازه ای در عربستان سعودی نیز حضور دارند. اخوانی های سعودی با ترکیب بنیادگرایی بومی و اسلامگرایی سیاسی که به شدت منتقد پادشاهی عربستان است، شکل گرفته اند.

واعظان بسیار محبوب این جریان که در سالهای ۱۹۹۰ زندانی و سپس مشروط به ساکت ماندن آزاد شدند؛ امروز بار دیگر در ردیف اپوزیسیون باز این کشور قرار دارند. یکی از مشهورترین آنها سلمان العوده است که در صفحۀ توئیتر خود هزاران طرفدار دارد و مدعی دمکراسی جدید اسلامی است و در حال حاضر نمی تواند کشور را ترک کند.

ملک عبدالله دل خوشی از لیبرال ها آنهم نسخۀ سعودی انقلابی ندارد؛ از همان جنس انقلابیونی که روسای جمهور تونس و مصر را سرنگون کردند. دولت تاکنون شمار زیادی از فعالان حقوق بشر که در سایت های اینترنتی و یا خیابان ها فعال هستند را دستگیر کرده است. به علاوه پادشاهی سعودی در معرض تهدید برخی جهادگران القاعده - که توسط بن لادن پایه گذاری شد- نیز هست.
از طرفی ملک عبدالله باید با اقلیتی شیعی که هر از گاهی در کشور- آنهم در بخش های نفت خیز ناآرامی ایجاد می کنند نیز مقابله کند؛ شیعیانی که نگرانی های سعودی از وزن و جایگاه ایران هسته ای در منطقه را تشدید می کند به خصوص اینکه در این میان برای سعودی ها، سوریه یکی از متحدان ایران است.

اما ریاض نگرانی مهمتری هم دارد؛ حضور اعضای اخوان المسلمین مخالف بشار اسد در سوریه: در واقع به دلیل همین نگرانی بود که عربستان سعودی برای ایجاد توازن در ترکیب ائتلاف ملی سوریه- تشکیلات اصلی مخالفان سیاسی- بیش از ۵۰ نفر از اعضای لائیک مخالف اخوان المسلمین را وارد این تشکیلات کرد که در نهایت راه را برای انتخاب یکی از دوستان آنها-احمد جربا- به ریاست این تشکیلات هموار کرد. البته عربستان سعودی با انتخاب گروههای سلفی که مخالف دیدگاه اسلام سیاسیِ مدنظرِ اخوان المسلمین هستند نیز مخالفان را تجهیز نظامی هم می کند.

شاهزاده بندر بن سلطان، رییس سازمان اطلاعات عربستان در ۳۱ ژوئیه به روسیه رفته بود تا با رایزنی با ولادیمیر پوتین راهکاری برای بحران سوریه بیابد؛ مذاکره ای که از نظر سعودی ها برابر و همطراز بود.