عزاداری شبکه دولتی انگلیس در مرگ فتنه

به گزارش پارس به نقل از کیهان، بی بی سی در تحلیلی نوشت: عملگرایان جنبش سبز که به موسوی و کروبی رأی داده یا حتی در مراحل اولیه جنبش شرکت کرده بودند، بعدها در رویه خود تجدیدنظر کرده و منتقد اعتراضات خیابانی و خط مشی سران جنبش شدند. آنها می گویند حمایت از روحانی منافاتی با استراتژی و اهداف جنبش سبز ندارد.

اما تحلیلگر بی بی سی معتقد است: جنبش سبز در مقابل فراخوان نهادهای اصلی حاکمیت برای ارجاع مسئله به قانون مقاومت کرد و قدرت را نشانه گرفت. « اعتدال» نام آنها برای ادغام جنبش در روابط قدرت حاکم بود همچنان که فتنه نام آنها برای جنبش ماست. پروژه ادغام در درجه اول سیاست را به درون ساختار اصلی قدرت باز می گرداند و دوباره آن را جزئی از سازوکار سیستم مسلط می کند. چنین وضعیت نادرستی این ایده را که شرکت در انتخابات اخیر استراتژی های جنبش سبز را محدود نمی کند آشکار می سازد. پروژه ادغام در ادامه بخش هایی از بدنه جنبش سبز را استحاله کرده و با خود همراه می کند.

بی بی سی نوشت: « این روند به طور مشخص از زمان معرفی کابینه روحانی آغاز شده است و وضعیت پاندولی و متزلزل « عملگرایان» شاهد این مدعا است. آنها از یکسو با دولت جدید همسویی ایدئولوژیک ندارند ولی از سوی دیگر در تلاشند تا از رأی خود در مقابل بخش هایی از ساختار قدرت حاکم و نیز برخی نیروهای خارج از این ساختار دفاع کنند. چنین موقعیت کشنده ای آنها را مجبور خواهد کرد که در عمل از این « میانه روی» دست کشیده و به یکی از دو سوی رد یا تأیید دولت اعتدال بغلتند. »

نویسنده بی بی سی خاطرنشان می کند: « از همین رو عجیب نیست که این روزها شنیده یا دیده می شود که کسانی از بدنه جنبش سبز وجود افرادی همچون ربیعی و پورمحمدی را در کابینه توجیه می کنند و شخصیتی همچون نجفی را که صراحتاً دم از فتنه و تبعیت از « منویات مقام معظم رهبری» درباره فتنه می زند به عنوان سیاستمداری پخته و چهره ای شایسته جا می اندازند. همین افراد همزمان، با اتخاذ سیاستی سانتی مانتالیستی و نوستالژیک برای نشان دادن وفاداری خود به جنبش مردمی سبز، در شبکه های مجازی عکس های موسوی و کروبی را با اشعاری سوزناک و یا حماسی به اشتراک می گذارند. »

شبکه دولتی انگلیس در پایان نوشت: پایبندی به جنبش سبز در اتخاذ برنامه ای سیاسی است که متضمن برجسته کردن تضادهای سیاسی جنبش با حاکمیت است و نه در به فراموشی سپردن آنها و پی جویی آشتی و استحاله تدریجی در منطق قدرت حاکم.