بهترین آیه قرآن برای استجابت دعا تضمینی و فوری

بهترین آیه قرآن برای استجابت دعا که خواندن آن شما را به خواسته ی قلبی تان می رساند را بشناسید. آیات و روایات از قران و پیامبران برای اجابت دعا را در پارس نیوز بخوانید.

پیش از این بهترین دعا برای خرید خانه به شما معرفی کردیم.

بهترین سوره های قران برای گرفتن حاجت مشروع

سوره یس

یکی از بهترین سوره های قران برای گرفتن حاجت سوره یس است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: هر کس سوره «یس» را قرائت نماید مانند آن است که ده بار قرآن را ختم نماید.

همچنین ایشان فرموده اند که هر کس سوره «یس» را برای رضای خدا بخواند خداوند او را خواهد بخشید و اجری همانند 12 ختم قرآن به او خواهد داد و اگر برای مریض در شرف مرگی خوانده شود، به تعداد حروف این سوره 10 فرشته نزد او به صف شده و برای او استغفار کرده و شاهد قبض روحش بوده و جنازه اش را تشییع می کنند و بر او نماز گزارده و شاهد دفنش هستند.

بنا برگفته یکی از بزرگان و عارفان، استمرار در خواندن سوره یس، می تواند برای گرفتن حاجت مشروع مناسب باشد. در سوره یس، هفت " مبین" وجود دارد. که باید پس از رسیدن به هر یک از این مبین ها، این دعا را سه مرتبه بخوانید:

«بسم الله الرحمن الرحیم، سبحان المنفّس عن کل مدیون، سبحان المفرج عن کل محزون، سبحان الناصر عن کل مظلوم، سبحان المخلص عن کل مسجون، سبحان من جعل خزائنه بین الکاف و النون، سبحان انما امره اذا اراد شیئاً ان یقول له کن فیکون، سبحان الذی بیده ملکوت کل شی و الیه ترجعون.»

انشاالله که حاجب روا شوید.

روایتی از حضرت سلیمان وجود دارد که هرکس پس از نماز صبح و پیش از سخن گفتن با کسی، سوره یس بخواند و این دعا را قبل از تلاوت سوره مزبور ده مرتبه بخواند و سپس سوره را بخواند، هر حاجتی که از خداوند باری تعالی بخواهد، انشاالله برآورده خواهد شد. چرا که اسامی اعظم خداوند در این دعا وجود دارد. دعا به شرح زیر است:

«بسم الله الرحمن الرحیم، یا قدیم یا دائم یا حی و یا قیوم یا فرد و یا وتر یا واحد یا احد یا صمد یا من لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفواً احد و صلی الله علی محمد و اله اجمعین برحمتک یا ارحم الراحمین.»

آیت الکرسی بهترین آیه قرآن برای استجابت دعا

در برخی از روایات آمده است که برای گرفتن حاجت، آیت الکرسی را به وقت غروب بخوانید؛ انشاالله که حاجت برآورده می شود.

خواندن صد آیه از قرآن

در روایتی آمده است که هر کس صدآیه از قرآن را بخواند و پس از خواندن آن، هفت مرتبه یا الله بگوید، انشاالله حاجت روا خواهد شد. (بحارالانوار،ج۹۲ص۲۰۲ح۲۴)

بهترین آیه قرآن برای استجابت دعا

اینکه چه آیه ایی برای استجابت دعا از کتاب قرآن خوانده شود ذکر دقیقی نیامده است، اما در کتاب بحارالانوار جلد92  صفحه 202 روایت شده است که: « هر کس صد آیه از سوره های قرآن را بخواند و پس از خواندن آن، هفت مرتبه یا الله بگوید، انشاالله حاجت روا خواهد شد. »

بهترین ذکر برای استجابت دعا

از حضرت علی (ع) نقل شده است که : « دعایی مستجاب است که در اول و آخر آن، بر محمد و آل او (ص) صلوات فرستاده شود. همچنین امام صادق (ع) نیز می فرمایند: « هر کس می خواهد درهای آسمان به روی او گشوده شود بر محمد وآل محمد(ص) صلوات بفرستد.»

سوره قرآنی برای اجابت دعا ؛ بهترین آیه قرآن برای استجابت دعا

برای اجابت دعا خواندن آیت الکرسی را در وقت غروب بسیار سفارش شده است، اما می توانید در روزهای هفته از سوره های آمده تلاوت کنید تا دعایتان مستجاب شود:

• شنبه: تلاوت سوره مبارکه فتح
• یکشنبه: تلاوت سوره مبارکه یس
• دوشنبه:  تلاوت سوره مبارکه واقعه
• سه شنبه: تلاوت سوره مبارکه الرحمن
• چهارشنبه: تلاوت  سوره مبارکه جن
• پنج شنبه: تلاوت سوره مبارک ملک
• جمعه: تلاوت سوره مبارکه سجده

دعای حضرت عیسی جهت اجابت دعا

آمده است که هر کس دعایی که حضرت عیسی بن مریم علیه السلام خواند و خداوند او را به سوی خود بالا برد را بخواند خداوند دعایش را اجابت خواهد کرد و به لطف خدا خواسته اش برآورده خواهد شد، آن دعا بدین شرح می باشد:

« اللَّهُمَ‌ إِنِّی‌ أَعُوذُ بِکَ‌ بِاسْمِکَ‌ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ وَ أَعُوذُ بِاسْمِکَ الْأَحَدِ الصَّمَدِ وَ أَعُوذُ بِکَ بِاسْمِکَ اللَّهُمَّ الْعَظِیمِ الْوَتْرِ وَ أَعُوذُ اللَّهُمَّ بِاسْمِکَ الْکَبِیرِ الْمُتَعَالِ الَّذِی مَلَأَ الْأَرْکَانَ کُلَّهَا أَنْ تَکْشِفَ عَنِّی غَمَّ مَا أَصْبَحْتُ فِیهِ وَ أَمْسَیْتُ»

« خدایا به تو پناه می برم به نام یگانه و ابدی تو و به تو پناه می برم به نام تو یگانه، ازلی، ازلی و ابدی. من و وتر به نام اعظم تو پناه می بریم آن که تمام ستونها را پر کرد تا غم آنچه را که تجربه کرده ام و در شام از من بزدایی».

اجابت دعا در مسیحیت

مسیحیت از ادیانی است که دارای کتاب می باشد و نام عیسی(ع) را مقدس می دانند زیرا ایشان از فرستادگان خداوند هستند که معجزات الهی فراوان دارند، به همین علت مسیحیان از ایشان در جهت برآورده شدن دعاها و حاجاتشان کمک می گیرند، در کتاب عهد جدید نیز آمده است که از حضرت عیسی (ع) نقل شده است که: «هرگاه دو نفر از شما در زمین درباره هرچه بخواهند متفق شوند، هر آینه از جانب پدر من(خداوند) که در آسمان است برای ایشان کرده خواهد شد. زیراجایی که دو یا سه نفر به اسم من(عیسی) جمع شوند، آنجا میان ایشان حاضرم.»

حاجت گرفتن از حضرت محمد

از حضرت محمد (ص) آمده است که برای حاجت روا شدن سوره « یس» را تلاوت کنید زیرا : « هر کس سوره «یس» را قرائت نماید مانند آن است که ده بار قرآن را ختم نماید.» همچنین روایت است از ایشان که فرموده اند : « هر کس سوره «یس» را برای رضای خدا بخواند خداوند او را خواهد بخشید و اجری همانند 12 ختم قرآن به او خواهد داد و اگر برای مریض در شرف مرگی خوانده شود، به تعداد حروف این سوره 10 فرشته نزد او به صف شده و برای او استغفار کرده و شاهد قبض روحش بوده و جنازه اش را تشییع می کنند و بر او نماز گزارده و شاهد دفنش هستند.»

در تحفة الزّائر است که از حضرت صادق منقول است :

هرگاه تو را حاجتى بسوى خداى تعالى باشد یا از امرى خائف و ترسان باشى در کاغذى بنویس :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ اَللّهُمَّ اِنّى اَتَوَجَّهُ اِلَیْکِ بِاَحَبِّ الاَْسْمآءِ اِلَیْکَ وَاَعْظَمِها لَدَیْکَ وَاَتَقَرَّبُ وَاَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِمَنْ اَوْجَبْتَ حَقَّهُ عَلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَعَلِی وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ وَعَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِی وَجَعْفَرَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِىِّ بْنِ مُوسى وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِی وَعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِی وَالْحُجَّةِ الْمُنْتَظَرِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ اکْفِنى کَذا وَکَذا.

حاجت گرفتن از حضرت ابراهیم ؛ بهترین آیه قرآن برای استجابت دعا

برای حاجت روا شدن و توسل به حضرت ابراهیم (ع) آمده است که این ذکر را قرئت کنید:

« رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنّا إِنَّک أَنْتَ السَّمِیعُ العَلِیمُ * رَبَّنا وَاجْعَلْنا مُسْلِمَینِ لَک وَمِنْ ذُرِّیتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَک وَأَرِنا مَناسِکنا وَتُبْ عَلَینا إِنَّک أَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیمُ * رَبَّنا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ یتْلُوا عَلَیهِمْ آیاتِک وَیعَلِّمُهُمُ الکتابَ وَالحِکمَةَ وَیزَکیهِمْ إِنَّک أَنْتَ العَزِیزُ الحَکیمُ؛»

بارالها، از ما بپذیر؛ تو شنوا و دانایی. بارالها، ما (دو نفر) را تسلیم خود قرارده و از فرزندان ما نیز تسلیم امر تو باشند، عبادات ما را به ما بیاموز و توبه ما را بپذیر، تو توبه پذیر مهربانی. بارالها، در میان فرزندان ما پیامبری برگزین که آیات تو را بر مردم بخواند و کتاب و حکمت به آنان آموزد و آنها را تزکیه کند؛ همانا تو عزیز و حکیمی.

کدام نام خداوند کلید اجابت دعا است؟

برخی از احادیث که در قرآن کریم به آن اشاره شده است، نامی وجود دارد که هرکس خداوند را با آن بخواند، مستجاب الدعوه خواهد بود. اسماالحسنی زیباترین نام‌ها در عالم است که همگی مختص خداوند است، اما در اسلام و آنچه بیش از همه در جهان بکار رفته نام «الله» است. درواقع بیشترین نام از خداوند در مصحف شریف قرآن نیز همین «الله» است و دیگر اسامی بنا به صفات الهی پروردگار آمده است.

در پاره‌ای از احادیث که در آیات قرآن آمده که در میان اسماى حسنای الهی، اسم اعظمى وجود دارد که هرکس خدا را بدان نام بخواند مستجاب الدعوه خواهد بود. بیش و پیش از آنکه پرده از راز سر به مهر اسم اعظم خدا برداریم، مقدمه‌ای پیرامون حقیقت اسم اعظم ضروری را در زیر بخوانید: کلمه اسم به معنای نشانه است.

هر اسمی نشانه یک چیزی است. برخی از اسامی، اعتباری و فاقد مسمّای خارجی هستند و برخی حاکی از مصداق و حقیقت خارجی. اگرچه ممکن است اسمی به غلط بر شخصی یا چیزی گذارده شود که با مسمّا نباشد مثل اسم «عبدالله» برای کافر، اما در اینجا، مراد ما از اسم، نام‌هایی است که داری مسمّا و مفهوم اند.

منظور از اسم، لفظ و کلمه نیست. چون هر اسمی در قالب کلمه، صرفا حاکی از مفهوم آن کلمه نیز هست و نه نشانه خود آن اسم؛ و مفهوم نیز نشانه مصداق واقعی. پس کلمات (اسماء در قالب لفظ و کلمه) در حقیقت «اسم اسم» اند. اسماء خداوند دارای واقعیت خارجی اند که این حقیقت خارجی، در قالب الفاظ، مفهوم ما می‌شوند.

از نام‌های یاد شده در دنیا، هرآنچه هست اسم و نشانه خداست. حد وجودی این اسم‌ها یکسان نیستند. هر یک از ما به قدر ظرفیت وجودیشان نشانگر خدا هستیم. در نتیجه؛ اسم اعظم خدا عبارت است از کامل‌ترین موجودی که دارای بیشترین تجلی نسبت به ذات و صفات حسنای خداست.

حقیقت اسم اعظم چیست؟

درباره حقیقت اسم اعظم دو دیدگاه عمده وجود دارد؛ بسیارى از مفسران، آن را بر اساس ظاهر روایات، مرکب از حروف و الفاظ دانسته اند. برخى گفته اند: اسم اعظم، اسمى معین نیست بلکه هر اسمى را که بنده در حال استغراق در معرفت الهى و انقطاع فکر و عقل از غیر او بر زبان آورد، همان اسم اعظم است. اما برخى دیگر، آن را اسمى معین دانسته اند که میان آنان دو قول وجود دارد: اسم اعظم به هیچ وجه نزد آفریدگان معلوم نیست. اسم اعظم به گونه اى معلوم است.

صاحبان قول نخست، پنهان بودن اسم اعظم را بدان جهت دانسته اند که مردم بر ذکر همه اسماى الهى مواظبت کنند به این امید که اسم اعظم نیز بر زبانشان جارى شود. شاید بتوان گفت؛ یکى از رازهاى پنهان بودن اسم اعظم، مصون ماندن آن از دست نامحرمان و اغیار است و این خود نوعى تقدس و تنزیه اسم خداست.

صاحبان قول دوم در تعیین اسم اعظم آراى گوناگونى دارند: الف. کلمه «اللّه». کلمه «هو». «الحیّ القیّوم». «ذوالجلال والإکرام». حروف مقطعه. برخى اسم اعظم را از ۱۱ حرف «أهَمٌ، سَقَکٌ، حَلَعٌ، یَصٌ» مرکب و جامع عناصر چهارگانه (آتش، خاک، هوا و آب) دانسته اند.

علامه طباطبایی بر این باور است که هیچ یک از نام‌های خدا را نمی‌توان بزرگ‌تر از دیگر نام‌ها دانست؛ بلکه هر نامی را بنده از روی التجاء و انقطاع کامل از ماسوا بر زبان آورد و به آن توسل جوید، همان برای او اسم اعظم است. برخی نیز گفته اند اسم اعظم خدا، از جنس واژه و لفظ نیست بلکه مقامی است که هر کس روی این کرسی بنشیند، می‌توان به اذن خدا، کار خدایی انجام دهد.

گمانه زنی‌ها در باب اسم اعظم در پاره‌ای روایات ذیل آیه ۴۰ سوره نمل، گفته شده که مصداق «اَلَّذِى عِندَهُ عِلمٌ مِنَ الکِتب» عاصف بن برخیا، وزیر سلیمان پیامبر است. همچنین درباره اسم اعظمى که آصف، خداوند را با آن خواند، برخى بر این عقیده اند که «یا حىّ یا قیّوم» بوده که به زبان عبرى «آهیا شراهیا» است.

لزوم امید به اجابت دعا

آیه اشاره به لزوم امید داشتن به اجابت دعا دارد:

... وادعوه خوفا وطمعا ان رحمت الله قریب من المحسنین.و او را با بیم و امید بخوانید! (بیم از مسئولیت‌ها، و امید به رحمتش. و نیکى کنید) زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است‌.

دستور مى‌دهد به اینکه عبادت‌شان مانند عبادت بت ‌پرستان از یکى از دو راه خوف و طمع نباشد، بلکه در هنگام عبادت هم خوف داشته باشند و هم طمع، چون بت‌ پرستان بت‌هاى خود را یا از ترس و براى محفوظ بودن از شرشان مى‌پرستیدند و یا به طمع خیرات و برکات آنها در برابرشان خاضع مى‌شدند.

و این رویه به طورى که تجربه شده است آدمى را به ترک عبادت وادار مى‌سازد، چون عبادت از راه خوف تنها و بدون امید معمولا انسان را دچار نومیدى و وادار به ترک عبادت مى‌کند، هم چنان که عبادت تنها از راه امید و بدون خوف نیز انسان را به وقاحت و بیرون شدن از زى عبادت وا مى‌دارد، لذا فرمود: وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً تا هر یک از خوف و طمع مفاسد دیگرى را جبران نموده و عبادت نیز مانند سایر کائنات در مجراى ناموس عام جهانى، یعنى ناموس جذب و دفع قرار گیرد.

امید انبیاء به اجابت دعایشان

این آیه اشاره به امیدواری انبیاء به اجابت دعای خویش به درگاه خداوند دارد:

... انهم کانوا... ویدعوننا رغبا ورهبا...

آنان (خاندانى بودند که) همواره در کارهاى خیر به سرعت اقدام مى‌کردند و در حال بیم و امید ما را مى‌خواندند.

برخی گفته‌اند مقصود از «انهم... یدعوننا» پیامبران ذکر شده در آیات پیشین است.

این آیه اشاره به سه قسمت از صفات برجسته کرده چنین مى‌گوید: آنها در انجام کارهاى خیر، سرعت مى‌کردند (إِنَّهُمْ کانُوا یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ).

آنها به خاطر عشق به طاعت و وحشت از گناه در همه حال ما را مى‌خوانند (وَ یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً). آنها همواره در برابر ما خشوع داشتند (خضوعى آمیخته با ادب و احترام و ترس آمیخته با احساس مسئولیت ) (وَ کانُوا لَنا خاشِعِینَ).

ذکر این صفات سه‌ گانه ممکن است اشاره به این باشد که آنها به هنگام رسیدن به نعمت گرفتار غفلت‌ها و غرورهایى که دامن افراد کم ‌ظرفیت و ضعیف الایمان را به هنگام وصول به نعمت مى‌گیرد نمى‌شدند، آنها در همه حال نیازمندان را فراموش نمى‌کردند، و در خیرات، سرعت داشتند، آنها در حال نیاز و بى‌ نیازى، فقر و غنا، بیماری و سلامت، همواره متوجه خدا بودند، و بالآخره آنها به خاطر اقبال نعمت گرفتار کبر و غرور نمى‌شدند، بلکه همواره خاشع و خاضع بودند.