غافلگیری های رییس فدراسیون والیبال آلمان در ایران

به گزارش پارس ، به نقل ازافکارنیوز: « ویلی لِمکه» در ورزش شاهد خیلی چیزها بوده، اما آنچه مدیرسابق باشگاه فوتبال وردربرمن و نمایندۀ ویژه سازمان ملل در امورصلح و ورزش در تهران درک کرد قبلاٌ ندیده بود. ملی پوشان آلمانی و ایرانی با فاصلۀ چند میز از یکدیگر در غذاخوری هتل المپیک تهران نشسته بودند و صبحانه می خوردند. لِمکه: « در فوتبال هرگز چنین چیزی وجود ندارد، ما توی یک هتل نیز نمی رفتیم. » و همچنان متعجب است وقتی که مربی تیم ملی والیبال آلمان ویتال هاینِن توضیح می دهد: « در والیبال عادی است. » لِمکه این حرکت را نماد مناسبی برای وظیفۀ تبلیغاتی اش مبنی بر« استفاده از ورزش به عنوان وسیلۀ ارتباط» ارزیابی کرد.

فرانکفورتر می نویسد: اما در تصویر مربوط به میز صبحانه مطلب برای غافلگیریِ بیشتر نیز فراهم بود: ایرانی ها می خوردند و می نوشیدند، آنهم در ماه رمضان که در این هفته آغاز شد و اجازه خوردن غذا، تازه بعد از افطار است. در این مورد خولیو ولاسکوی آرژانیتنی که از یکسال و نیم پیش مربی تیم ملی والیبال ایران است، پاسخ می دهد: « برای ورزشکاران استثناء وجود دارد زیرا اینها به شدت تمرین می کنند. کارکنان هتل اجازۀ چنین کاری ندارند. » ولاسکو یکی از موفق ترین مربیان والیبال است، و او تعجب کرده بود از اینکه بعد ازمدت کوتاهی در ایران می دید: « خیلی چیزها با کلیشه های ما متفاوت است. »

بزرگ ترین مشکلش فهمیدن مردم بود: « فکر می کردم در حکومت ایران مردم آنطور که خارجی ها فکر می کنند در هراس بسر می برند. اما به عنوان اولین مطلب برایم توضیح دادند؛ ما عرب نیستیم، ما ایرانی هستیم. به این افتخار می کنند و خیلی صمیمی هستند. » ولاسکو تعجب کرد که خیلی از روزنامه نگارها در کنفرانس مطبوعاتی اش سؤال مطرح کردند.

همچنین او می گوید: « در مسابقات جام جهانی در سال ۲۰۱۲ در مقابل ژاپن در اولین بازی خانم ها نیز در سالن بودند و در عکس ها و تلویزیون نیز نشان داده شدند. روز بعد دیگر اجازه نداشتند. » در مقابل آلمان در بین ۱۵ هزار نفر تماشاچی، خانم ها نیز در سالن آزادی بودند. یکی از کارکنان سفارت آلمان در تهران معتقد است: « اینها مهمانان ویژه هستند. » ورزش و به ویژه والیبال نقش مهمی در زندگی ایرانی ها دارد.

علیرضا سلیم آوانسار بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ در مونیخ تحصیل کرده و در تیم آوگسبورگ در زمرۀ مربیان بوده است. امروز در طب ورزشی طرح هایی برای همۀ فدراسیون ها تدوین می کند و می داند « که والیبال به زودی می تواند از فوتبال پیشی بگیرد. » تاکنون کشتی گیرها، وزنه بردارها بودند که مدال های المپیک را دریافت می کردند. از حدود ده سال پیش مناسبات قدرت در حال جابجایی است، در زمان محمدرضا داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون والیبال جمهوری اسلامی، روند صعودی والیبال آغاز شد. تیم های ایرانی در مسابقات جوانان مدال می برند و کاپیتان تیم والیبال آلمان یوخِن شوپس باور دارد « که فدراسیون خوب کار کرده و اینها می توانند در سال های آینده در جهان مقام هایی به دست بیاورند. »

فقط کسی که خدمت سربازی کرده یا درحال انجام آن است اجازۀ رفتن به خارج دارد.
ولاسکو ساختاری حرفه ای نیز ایجاد کرده است. ابتدا تعجب کرد که برخی از بازیکنان اجازۀ سفر به خارج ندارند. دلیل: « اینها سربازی نرفته اند تا نزد خانواده هایشان بمانند و اما کسی که سربازی رفته یا اکنون در حال گذراندن آن است اجازه دارد به خارج برود. » در این فاصله توافق هایی بین فدراسیون و نظام وظیفه وجود دارد، در اختیار گذاشتن سربازها [به تیم های ملی] دیگر مشکلی نیست.

ولاسکو می گوید بازیکنان « با دلشان کاملاٌ حضور دارند من فقط نگران سرشان هستم. » ولاسکو توضیح می دهد وقتی اخیراٌ بعد از دو پیروزی از کوبا برگشتند « از ما استقبالی شد که گویی جام جهانی را برده ایم. » برخی خود را ستاره پنداشتند که با توجه به حقوق یک فصل که ۱۵۰ هزار یورو است، در وضعیت اقتصادی کنونی ایران تعجبی ندارد. در این فاصله بازیکنان مطرح بین المللی مانند پاسورِ صرب، ولادو پتکویچ نیز در ایران بازی می کنند. پتکویچ برای قهرمان یعنی کاله بازی می کند و از قرار ۲۰۰ هزار یورو درآمد دارد. تقریباً تمام والیبالیست های آلمانی خواب چنین درآمدی را می بینند. ملی پوش آلمان، شوپس درحال حاضر نمی تواند تصور کند که در ایران پول دربیاورد زیرا می گوید در تیم قهرمان لهستان وضعیت خوبی دارد و قراردادش را تا دوسال هم تمدید کرده است. اما برایش جالب است « که مردم چقدر والیبال را دوست دارند. »

ورزش می تواند کمک کند این کشور را به گونه ای دیگر ببینیم
لِمکه و کرونِه از صحبت ها با هماهنگ کنندۀ سازمان ملل، گری لویس و سفیرآلمان، لوتار فرایشالدِر می فهمند « که نه فقط والیبال که ورزش به عنوان پایگاهی بی طرف می تواند کمک کند این کشور را به گونۀ دیگری ببینیم. » کرونه با انتظارات متضادی به ایران سفر کرده بود. اما ایران به نحو مثبتی غافلگیرش کرد. او و لِمکه دربارۀ پیامدهای تحریم های اقتصادی نیز اطلاعاتی به دست آوردند: « ما آلمانی ها به عنوان متحدان آمریکا و انگلیس و فرانسه به تحریم ها پای بندیم. اما اقتصاد آلمان در ایران وجهۀ بالایی دارد. » کرونه می گوید نمی شود که « برای نمونه فرآورده های پزشکی ما اجازۀ ورود به ایران نداشته باشند. اکنون ایرانی ها در چین خرید می کنند که کیفیت خیلی پایین تری دارد. ما مانع می شویم که قدرت اقتصادی بین المللی ما بیشتر شود و گسترش یابد. » کرونه می خواهد اکنون راه هایی بیابد تا از طریق ورزش برای میانجی گری کمک کند.

این دو شاهد بودند که چگونه ایرانی ها و آلمانی ها بعد از بازی ها نیز دوباره درهمان سالن غذاخوری نشستند. جمعه ایرانی ها پیروزی سه به هیچ را جشن گرفتند، بردی که در نتیجۀ آن آلمان نتوانست وارد مرحلۀ نهایی جام جهانی بشود، شنبه بعد از اینکه آلمان در بازی دوم سه هیچ برد، آنها نیز دلشان می خواست جشن بگیرند اما باید خیلی سریع به فرودگاه می رفتند. لِمکه فقط جشن ایرانی ها را شاهد بود، بعد باید می رفت. اما معلوم بود از این با هم بودن خوشحال است: « مسافرت والیبالیست ها موفقیت آمیز بود. »