به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران، شاید آن روزهایی که بسیاری از سینماگران نامی ایران از حضور خانه سینما به عنوان یک نهاد فرهنگی و منفی خرسند بودند بار دیگر در صورت بازگشایی مجدد، این خشنودی به آنها بر می گردد.

خانه سینمایی که به دلایلی به گفته مسئولان سازمان سینمایی دچار انحرافاتی شد و دلیل موجهی برای تعطیلی از سوی اعضای آن به دست مخالفان خانه سینما به شمار آمد.

دولت دهم با ورود خود و تعطیلی خانه سینما مسیر تلخی را برای سینمای ایران به وجود آورد، مسیری که باعث دخالت نهادهای غیرسینمایی در این حوزه شد و سرانجام با انتقادهای رسانه ای وضعیت آشفته ای شکل گرفت.

آن طور که مشخص است تشکیل سازمان سینمایی، خانه سینما را به ورطه ای کشاند که از هم پاشیدگی مهمترین پیامد آن بود و نکته قابل توجه، بازگشایی مجدد خانه سینما است و کسانی که به نوعی مخالف این اتفاق هستند باید به اجبار تن به خواسته رئیس جمهور بدهند و مقدمات بازگشایی آن را فراهم کنند.

این اتفاق چند سؤال را در ذهن ما ایجاد می کند: که چرا همان هایی که خانه سینما را در دولت دهم تعطیل کردند و مخالف فعالیت اعضای آن بودند حال در تلاشند که این نهاد باز شود؟

بازگشایی خانه سینما در دولت دهم به نفع و یا ضرر چه کسانی است؟

آیا بازگشایی خانه سینما به معنای بازگشت به رویه قبلی فعالیت های آنان است؟

پاسخ این سؤال ها را باید از کسانی پرسید که تصمیم به بازگشایی این نهاد صنفی گرفتند، پاسخی که بتوان فهمید که آیا بازگشایی خانه سینما منوط به توجه به رابطه ها و حضور مافیای سینمایی است.

زمانی خانه سینما به فعالیت خود ادامه خواهد داد که دولت دهم به پایان کار رسیده است و حال این سؤال مطرح است که با شروع دولت یازدهم خانه سینما همانند دولت اصلاحات به روال سابق خود ادامه می دهد تا شاهد فعالیت های سابق خانه سینما طبق رویه گذشته باشیم.

با اینکه نمی خواهیم نگاه یک طرفه ای به موضوع خانه سینما داشته باشیم به این نتیجه می رسیم که دولت دهم مشخصه اصلی تعطییلی و بازگشایی خانه سینما است و در این دولت این اتفاقات به ثبت تاریخی رسید.