پو‎ل‌های بی‌حساب در فوتبال چرا؟

به گزارش پارس ، به نقل ازمهر، ایران در سالی که گذشت اتفاقات ورزشی خوبی را شاهد بود. قهرمانی کشتی فرنگی در بازی های المپیک ۲۰۱۲ لندن، کسب ۱۰ مدال طلا از بازی های پارالمپیک لندن که پنج مدال طلا مربوط به رشته دوومیدانی بود و نیز کسب اولین مدال طلای تاریخ تیر و کمان و آن هم توسط یک بانو، نشان از پیشرفت ورزش ایران در دیگر رشته های ورزشی کشور دارد.

در این بین، والیبال ایران دو سال قبل و در رقابتهای جام جهانی ۲۰۱۱ که در ژاپن برگزار شد، تیم های بزرگی چون صربستان، مصر و آرژانتین را شکست داد. در آن زمان می شد اینگونه تصور کرد که این تنها موجی از موفقیت خواهد بود که چه بسا زودگذر هم باشد اما والیبال ایران در این دوره از رقابتهای لیگ جهانی نشان داد که جهش بلندی داشته و سزاوار اهمیتی بیش از این است.

چند سال قبل زمانی که ایران در رقابتهای جام جهانی فوتسال ۱۹۹۲ موفق شد در حضور بزرگانی چون اسپانیا، هلند و برزیل به عنوان چهارمی دست پیدا کرد، می شد این نوید را داد که در دوره های بعدی و با توجه به اینکه فوتسال به نوعی پرمخاطب ترین ورزش کشور بود، بتوان در جایگاه های بهتری به کار خودمان پایان دهیم. اما مدیریت ورزش طی این سال ها هرگز به گونه ای نبود که این ورزش پرظرفیت را به جایگاه های بالاتر برساند. قهرمانی فوتسال ایران در بازی‎ های اخیر داخل سالن و نیز نایب قهرمانی فوتسال بانوان باز هم نشان داد که این رشته می تواند نام ایران را در کنار قوی ترین های جهان قرار دهد.

امروز اما والیبال در حالی به موفقیت دست پیدا کرده که بسکتبال جوانان ایران برای نخستین مرتبه در جمع ۱۲ تیم جهان قرار گرفته و این نشان می دهد که بسکتبال هم از چه پتانسیل بالایی برخوردار است. پیش از این گفته می شد ایرانی ها فردگرا هستند و در رشته های گروهی به توفیقی دست پیدا نمی کنند اما در همین یک ماه اخیر شاهد صعود تیم ملی فوتبال ایران به عنوان تیم نخست گروهش به جام جهانی ۲۰۱۴ بودیم. والیبال ایران مقابل تیم هایی چون ایتالیا، کوبا و صربستان به برتری رسیده و بسکتبال هم عملکرد خوبی در جمهوری چک داشته است.

وزارت ورزش و جوانان حال و وزارت ورزش و جوانان آینده باید پتانسیل های موجود را شناسایی کرده و برای آنها برنامه ریزی مدیریتی داشته باشد. آنچه در ورزش حرفه ای حرف اول را می زند پول است چراکه موفقیت در ورزش حرفه ای، امکانات می طلبد. اما اینجا بیشتر پول ها صرف فوتبالی می شود که در حالت کلی بازدهی مناسبی ندارد.

فوتبال ما بی اغراق به لطف درخشش" رضا قوچان نژاد" به جام جهانی راه پیدا کرد، البته بی آنکه قصد این را داشته باشیم از نقش دیگر بازیکنان ایران بگذریم اما واقعیت این است که گوچی محصول این لیگ نیست؛ لیگی که چند سالی است پول بی حسابی از کیسه بیت المال هزینه می کند اما خروجی آنچنانی ندارد.

اما این لیگ بدون خروجی، با هدایت مربی مطرحی همچون کارلوس کی روش و حمایت مسئولان فدراسیون فوتبال از برنامه های این مربی پرتغالی موفقیتی بزرگ را رقم زد و در ادامه والیبالیست ها هم با هدایت یک مربی بزرگ به نام ولاسکو، موفقیت های ورزش ایران و شادی های مردم ورزش دوست را مضاعف کردند، مسائلی که نشان داد با داشتن مربی بزرگ و با برنامه و حمایت های همه جانبه از برنامه های او می تواند پله های موفقیت را یک به یک بالا رفت.

در این شرایط مسئولان وزارت ورزش و جوانان باید با پیدا کردن افرادی به مانند" خولیو ولاسکو" و حمایت از برنامه های آنها، باعث ارتقای سطح ورزش شوند و رشته هایی که ظرفیت بالایی دارند را زیر چتر حمایت خود قرار دهند. اکنون زمانی است که ورزش ایران گامی بلند در عرصه های بین المللی بردارد و با توجه به اینکه ایران از جمله کشورهای جوان دنیاست، می توان آینده ای روشن را برای ورزش کشورمان متصور دانست.