دشمنی که باید از او ترسید

به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری فارس، اعتیاد یک بیماری زیستی، روانی و اجتماعی است که کشورهای مختلف و جوامع انسانی را به شدت تهدید می کند و موجب ایجاد آسیب های اجتماعی بی شماری مانند عوارض جسمانی و روانی، فقر و بیکاری، دزدی، تن فروشی، خودکشی، همسرآزاری، کودک آزاری و مهم تر از همه از بین رفتن نیروی کارآمد کشور و سلب ارزش های والای انسانی و اخلاقی میلیون ها انسان ناآگاه می شود.

سازمان بهداشت جهانی (who) اصطلاح وابستگی داروئی را به جای اعتیاد و هر نوع مصرف نابجای مواد دارویی به کار می برد که خودسرانه و بدون تجویز پزشک مصرف می شود و هر سال ۲۶ ژوئن (۵ تیرماه) به عنوان روز جهانی پیشگیری و مبارزه با مواد مخدر با شعارهای مختلف از سوی سازمان بهداشت جهانی نامگذاری می شود.

با توجه به اینکه همه انواع مواد مخدر و روانگردان تأثیرات خود را بر مغز و سیستم عصبی مرکزی و مناطق اصلی لذت و درد می گذارند بنابراین به شدت در شخص ایجاد وابستگی روانی و جسمی می کنند و شاید بتوان وابستگی جسمانی را با مسمومیت زدایی و سایر روش های دارویی درمان کرد، اما آنچه اهمیت دارد این است که در بسیاری از موارد ۸۰ تا ۹۰ درصد کسانی که در کمپ های ترک اعتیاد و مراکز متادون درمانی اقدام به ترک مواد مخدر کرده اند بعد از زمان های متفاوت به علت وابستگی روانی دیرپایی آن شروع به مصرف مجدد کرده اند که نشان از میزان بالایی بازگشت به مواد است.

مافیای مواد مخدر و سوداگران مرگ هر روز مواد مخدر جدید را با شکل ها و رنگ های مختلف وارد بازار می کنند که دارای ناخالصی بسیار زیاد و قدرت مسمومیت بالایی است که در بسیاری از موارد منتهی به کما و مرگ می شود.

امروزه اعتیاد چهره خود را تغییر داده است و از سمت مواد مخدر سنتی به سوی مواد صنعتی و شیمیایی محرک و توهم زایی مانند شیشه که با نام های مانند کریستال، آتش، یخ، شابو و تینا که در آزمایشگاه های زیرزمینی تولید و توزیع می شود و یا پان پراگ که در قالب پودر، آدامس و پاستیل و حتی مواد جدیدتر مانند کورکودیل که از مشتقات مورفین و بسیار اعتیادآور است و عوارض آن بسیار شبیه ماده مخدر کراک است وارد بازار می شود که متأسفانه اکثر نوجوانان و جوانان به علت تبلیغات غلط و ناآگاهی از عوارض آنها؛ آن را مصرف می کنند.

حال چه باید کرد؟ آنچه اهمیت دارد این است که تمامی سازمان ها و ادارات و انجمن های دولتی و مردم نهاد و خانواده ها علیه مبارزه با عرضه مواد مخدر، درمان معتادین و مهم تر از همه پیشگیری و آگاه سازی عموم مردم به ویژه نوجوانان و جوانان در مورد عوارض مصرف و علل و عوامل آن همکاری و هماهنگی لازم را داشته و از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نورزند.

امروز ما می توانیم کودکان و نوجوانان خود را در برابر بیماری هایی مانند سرخک و هپاتیت واکسینه کنیم اما برای واکسیناسیون ذهنی در برابر وسوسه مواد مخدر و روانگردان چه باید کرد؟

امروز فرزندان ما در سطح شهر و روستا در خطر هستند و باید با آموزش دادن و آشنایی نوجوانان و جوانان با مهارت های زندگی مانند ارتباط مؤثر، تصمیم گیری و ارتقای مهارت « نه» گفتن، آموزش اصول تربیت سازنده کودکان و مهارت های فرزندپروری در خانواده ها و اصلاح روابط والد فرزند، آشنایی با عوارض سوء مواد محرک و روانگردان و داروها، اصلاح باورهای غلط و عوامل خطر و محافظ محیط های کاری و اختصاصی، تقویت فعالیت های جایگزین و امکانات حمایتی، مشاوره ای و درمانی و آشنایی با خدمات درمان و کاهش آسیب، نقش عوامل محافظت کننده دینی و فرهنگی و بسیاری عوامل دیگر در پیشگیری از این بیماری صعب العلاج تلاش کرد.