حزب «اعتدال» از زبان موسویان

به گزارش پارس به نقل از روزنامه بهار، سیدحسین موسویان، دیپلمات سابق ایرانی که اکنون در ایالات متحده به سر می برد، در مطلبی برای المانیتور به شرح چگونگی شکل گیری حزب اعتدال و توسعه با مشارکت رییس جمهوری منتخب در سال ۷۸ و نیز برنامه های حزب در انتخابات سال ۸۸ پرداخته است.

موسویان در این مطلب توضیح داده است که درگیری های سیاسی و جناح گرایی از ویژگی های صحنه سیاسی ایران پس از انقلاب، به خصوص در شانزده سال اخیر است. این پدیده با پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری (۱۹۹۷ میلادی) تشدید شد و خاتمی هرچند خود قائل به جناح گرایی نبود ولی نتوانست از افتادن کامل دولت به دست نیروهای اصلاح طلب مقاومت کند. این حادثه باعث شد اصولگرایان از دورانی که اصلاح طلبان بر سر کار بودند خاطرات تلخی در ذهن داشته باشند. پیروزی محمود احمدی نژاد در انتخابات سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵ میلادی) ، این موج را علیه اصلاح طلبان برگرداند. به این ترتیب، یک دوره هشت ساله دیگر از تسلط یک جناح بر کشور شروع شد. در هر دو دوره قطب بندی شدید سیاسی و تسلط یک جناح بر کشور، نیروهای معتدلی در بین هر دو گروه وجود داشتند.

هاشمی رفسنجانی در ابتدای دوران ریاست جمهوری خاتمی نسبت به رشد جناح گرایی در کشور هشدار داده بود؛ به همین سبب بود که وی به نیروهای معتدل همفکر در هر دو جناح توصیه می کرد که یک جریان سیاسی تحت پرچم اعتدال یا میانه روی در کشور ایجاد کنند.

در نتیجه روزی محمود واعظی، معاون وقت وزیر خارجه، محمدباقر نوبخت، نماینده وقت مجلس، علی جنتی، معاون وزیر ارشاد و من برای عملی کردن این ایده با هاشمی دیدار کردیم. رفسنجانی در آن دیدار به ما گفت: « اداره کشور با یک جناح فاجعه است و در عوض همه نیروهای معتدل در دو جناح باید متحد شوند تا توسعه سیاسی- اقتصادی را به پیش برند و ستون های نظام را تقویت کنند. » در همین دیدار ما تصمیم گرفتیم یک حزب، یعنی حزب اعتدال و توسعه، را ایجاد کنیم. طبق توصیه رفسنجانی، بهترین گزینه برای رهبری حزب حسن روحانی بود. حزب و کمیته مرکزی آن در سال (۱۹۹۹میلادی) به رهبری روحانی شکل گرفت.

حزب در دوران خاتمی هنوز در ابتدای کار بود و در دوران احمدی نژاد نیز با موانع چشمگیری مواجه شد و به همین سبب این شیوه فکر و کمیته مرکزی آن به حاشیه رانده شد. با رهبری روحانی حزب به مرور پیش می رفت.

هاشمی رفسنجانی برای انتخابات ۸۸، چهار گزینه را پیشنهاد کرد؛ علی اکبر ناطق نوری، حسن روحانی، علی اکبر ولایتی و علی لاریجانی، رییس وقت مجلس، این گزینه ها بودند. رهبران اصلاحات تصمیم گرفتند از ناطق نوری حمایت کنند. آن ها با ناطق نوری در منزل وی دیدار کردند و به او پیشنهاد کردند که خود در انتخابات مشارکت نخواهند کرد و از وی حمایت خواهند کرد. تلاش برای به میان آوردن نامزدهای میانه روی در انتخابات سال ۱۳۸۸ شکست خورد؛ به ویژه به این دلیل که ناطق نوری نسبت به شانس چنین نامزدی برای پیروزی در انتخابات بدبین بود.

در میانه یک جو سیاسی در انتخابات ۱۳۹۲، انتخابات بهترین فرصت را برای به دست گرفتن اداره کشور توسط اعتدالیون باز کرد؛ بنابراین عجیب نبود که رفسنجانی، خاتمی، ناطق نوری و حتی سیدحسن خمینی از روحانی حمایت کنند تا کشور به سمت جناح گرایی بیشتر نرود. کناره گیری تنها نامزد اصلاحات، یعنی محمدرضا عارف، به موفقیت روحانی کمک کرد و روحانی موفق شد با به دست آوردن بیش از پنجاه درصد آرا به ریاست جمهوری برسد.

موسویان در ادامه به پیش بینی از آینده سیاست های دولت روحانی پرداخته و در همه حوزه های اقتصادی -  اجتماعی و سیاست خارجی به بروز نوعی اعتدال و پرهیز از تمایل به دو سوی طیف های سیاسی ایران اشاره کرده است.