به گزارش پارس به نقل از مشرق، امام حسین علیه السلام در بخشی از دعای عرفه می فرمایند:

خدایا تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد؟ تو کی غایب بوده ای که حضورت نشانه بخواهد؟
تو کی پنهان بوده ای که ظهورت محتاج آیه باشد؟ کور باد آن چشمی که تو را مراقب و نگهبان خود نبیند…
و زیانکار باد تجارت بنده‏ اى که از محبّتت براى او سهمى قرار نداده ‏ اى…

متن حدیث:

اَیَکُونُ لِغَیْرِکَ مِنَ الظُّهُورِ ما لَیْسَ لَکَ حَتّى یَکُونَ هُوَ الْمُظْهِرَ لَکَ

مَتى غِبْتَ حَتّى تَحْتاجَ اِلى دَلیلٍ یَدُلُّ عَلیْکَ

وَ مَتى بَعُدْتَ حتّى تَکُونَ الاْثارُ هِىَ الَّتى تُوصِلُ اِلَیْکَ

عمِیَتْ عَیْنٌ لا تَراکَ عَلَیْها رَقیباً و خَسِرَتْ صَفْقَهُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبِّکَ نَصیباً،

« دعای عرفه، بحار الانوار، جلد۹۸، صفحه ۲۲۶»