نویسنده‌ای که با نوشتن، مرگش را به تعویق می‌اندازد

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، بیجاری فعالیت های ادبی خود را از سال ۵۱ و با نوشتن مطالبی برای نشریات « فردوسی» و « نگین» آغاز کرد. همچنین در سال های بعد در « آدینه» ، « تکاپو» و « دنیای سخن» مشغول به فعالیت بود. پس از آشنایی با هوشنگ گلشیری و شرکت در جلسه های ادبی « بعدازظهرهای پنج شنبه» با نویسندگان آن دوره آشنا شد.

بیجاری نخستین مجموعه ی داستان خود با نام « عرصه های کسالت» در سال ۶۹ و به همت هوشنگ گلشیری منتشر کرد. اگرچه این نویسنده از جوانی وارد دنیای ادبیات و نوشتن درباره ی آن در مجله های مختلف شده بود، اما اولین اثر خود را در آستانه ی ۴۰ سالگی منتشر کرد. او معتقد است که نوشتن مرگش را به تعویق می اندازد.

از جمله آثار منتشرشده ی این نویسنده می توان به مجموعه ی داستان های « پرگار» ، « قصه های مکرر» و « عرصه های کسالت» و رمان های « باغ سرخ» و « تماشای یک رویای تباه شده» اشاره کرد. او مرگ را دست مایه ی بسیاری از داستان هایش قرار داده است.

بیجاری در سال ۷۷ از ایران مهاجرت کرد. مجموعه ی داستان « خانه ی آخر» را در خارج از کشور منتشر کرده است. او پس از مهاجرت به آمریکا نیز فعالیت های ادبی خود را ادامه داد و به نوشتن داستان پرداخت.