دلیل درگیری های مهدی رسول پناه و یحیی گل محمدی چیست؟

یحیی گل محمدی باز هم علیه باشگاه پرسپولیس موضع گیری کرد و عملکرد باشگاه برابر حوادث رخ داده در بازی مقابل الدحیل را منفعلانه تلقی کرد. گل محمدی در کنفرانس خبری پیش از بازی برابر الشارجه گفت:

من مربی هستم و تمرکزم روی کارم است. باشگاه باید به  اتفاق هایی که در بازی می افتد و مشکلاتی که به وجود می آید واکنش نشان بدهد. متاسفانه باشگاه پرسپولیس در این موضوع منفعل بود و عکس العملی نشان نداد. فکر نمی کنم اگر من صحبتی می کردم به جایی می رسید.باشگاه وظیفه دارد از حق مربیان ، بازیکنان و هواداران دفاع کند. وقتی باشگاه پرسپولیس عکس العملی نشان نمی دهد، حرف زدن من هم تاثیری روی این مسائل ندارد.

گل محمدی در حالی چنین ادعایی را مطرح کرده که بلافاصله پس از بازی با الدحیل باشگاه پرسپولیس با صدور بیانیه علیه اتفاقات قبل از بازی با الدحیل و بخشیده شدن بن عطیه و همین طور اتفاقات رخ داده در طول ۹۰ دقیقه بازی با الدحیل و اشتباهات داوری، موضع گیری کرد. جدا از بیانیه باشگاه، افشین پیروانی هم به عنوان مدیر تیم به قضاوت داور معترض شد و در نهایت باشگاه پرسپولیس با یک نامه رسمی، مراتب اعتراض خود به قضاوت داور بازی و نحوه بخشیده شدن بن عطیه را به اطلاع کنفدراسیون فوتبال آسیا رساند. از این رو موضع گیری دوباره گل محمدی علیه باشگاه پرسپولیس (بخوانید شخص رسول پناه) برای آن هایی که از اخبار پشت پرده بی اطلاع هستند کمی عجیب و غریب به نظر می رسد.

اختلاف یحیی گل محمدی با رسول پناه که از چند روز قبل شکل جدیدی به خود گرفت، در ظاهر به جدایی علی علیپور و مهدی ترابی و ناکامی باشگاه در جذب اسماعیلی فر برمی گردد و این که باشگاه نتوانست این سه بازیکن مورد نظر یحیی را حفظ یا جذب کند و حالا پس از گذشت چند روز این اعتراض شکل ظاهری جدیدی به خود گرفته است. شکل ظاهری اعتراض یحیی این است که چرا باشگاه از حق پرسپولیس مقابل الدحیل دفاع نکرد.

اما این فقط ظاهر ماجراست و این دلخوری ها پشت پرده دیگری دارد. داستان از این قرار است که یحیی گل محمدی با تصمیم محمد حسن انصاری فرد و مدیران زیر مجموعه اش به پرسپولیس پیوست و انصاری فرد و یارانش همواره رسول پناه و هاشمی را عامل اصلی جدایی شان از پرسپولیس تلقی می کنند و ارتباط خوب آن ها با یحیی، در ایجاد شکاف میان گل محمدی و رسول پناه بی تاثیر نیست.

یک بحث دیگر هم که البته به شکل شایعه در محافل آگاهان به اخبار پشت پرده پرسپولیس شکل گرفته این است که یحیی گل محمدی چندی قبل در گفتگویی که با رسول پناه داشته از او خواسته رقم قراردادش اضافه شود. گل محمدی از رسول پناه درخواست کرده با توجه به تورم و این که قرارداد او چند ماه قبل منعقد شده، چند میلیارد تومان به رقم قراردادش اضافه شود. موضوعی که البته با مخالفت رسول پناه مواجه شده. رسول پناه به گل محمدی اعلام کرده باشگاه هزینه زیادی را برای انتقال او از شهر خودرو به پرسپولیس متحمل شده و در همان زمان هم رقم خوبی با او بسته شده و او اجازه ندارد طبق قوانین، مبلغ قرارداد گل محمدی را افزایش بدهد.

حال طبق این شایعات، مخالفت رسول پناه با افزایش رقم قرارداد گل محمدی، نقظه آغاز اختلافات او با باشگاه پرسپولیس و البته رسول پناه بوده است. حالا هر بار که یحیی علیه باشگاه حرف می زند، نزدیکان رسول پناه به او می گویند اگر با مدیر برنامه یحیی به توافق می رسیدی و با تبصره، تورم و بی ارزش شدن پول ایران، مبلغ قرارداد سرمربی را بالا می بردی، الان در تیررس انتقادات گل محمدی نبودی!

البته پس از آن مصاحبه آتشین گل محمدی و اعلام این که از بعد از بازی های آسیایی از پرسپولیس جدا می شود، هم گل محمدی و هم دستیارانش برای مدتی آتش بس داده و دیگر مصاحبه ای علیه رسول پناه انجام ندادند و رسول پناه هم سعی کرد با بیانیه های متوالی و تعریف و تمجید از کادر فنی و بازیکنان، همه چیز را عادی جلوه دهد. اما کسب یک باخت دیگر مقابل الدحیل کافی بود تا گل محمدی باز هم علیه باشگاه موضع گیری کند. آن هم در نشست خبری یک بازی آسیایی مقابل شارجه که یکی از حساس ترین بازی های پرسپولیس محسوب می شود.

به نظر می رسد برای این که پرسپولیس از این اختلاف موجود بین گل محمدی و رسول پناه ضربه نخورد باید یک توافق جدید بین طرفین ایجاد شود. چرا که پایان این ماجرا و این اختلاف، لطمه خوردن پرسپولیس و هواداران میلیونی اش را به همراه دارد.

وگرنه نهایت این ماجرا برای گل محمدی این است که مدعی شود رسول پناه یک مدیر غیر ورزشی است و از آن طرف هم نهایت ماجرا برای رسول پناه این است که او مصاحبه کند و بگوید آقای گل محمدی اگر چند میلیارد به قراردادت اضافه می کردم، مدیر خوبی بودم؟ این نهایت لطمه ای است که مدیرعامل و سرمربی پرسپولیس از ادامه این دعوا می بینند اما این وسط پرسپولیس قربانی اختلاف داخلی می شود. همین امروز در یک نشست بین المللی و پیش چشم آسیایی ها پرده از اختلاف باشگاه و سرمربی برداشته شد. واقعا این پرده برداری ضرورتی داشت؟ آیا سرمربیان تیم هایی که قبل از پرسپولیس، از داوری لطمه خوردند هم بعد از باخت و قبل از بازی علیه باشگاه خود حرف زدند؟

تنها امیدواری این است که طرفین برای ضربه نخودرن پرسپولیس و هوادارانش به این اختلافات پایان دهند و حداقل در آستانه بازی های حساس و بزرگ این چنینی علیه هم موضع نگیرند. آن هم در بازی های آسیایی که بازتاب جهانی دارد و می تواند هوادران پرسپولیس را در موضع ضعف قرار دهد.