مگر باشگاه استقلال دفتر ندارد؟!

در قریب به اتفاق باشگاه‌های فوتبال جهان که نام حرفه‌ای را با خود به یدک می‌کشند، عرف بر این است که مذاکره با مربی و بازیکنان جدید به‌صورت شفاف انجام شود و هواداران و رسانه‌ها نیز از مبلغ و مراحل توافق نیز اخبار موثقی به دست بیاورند؛ اتفاقی که چند روز قبل در مورد لیونل مسی دیدیم و پیش‌تر نیز درباره خیلی از بازیکنان بزرگ نیز این اتفاق رخ داده است. در ایران اما چنین موضوعی را مشاهده نمی‌کنیم. همه‌چیز پنهانی پیش می‌رود و باشگاه‌ها علاقه‌ای ندارند اصل ماجرا را به گوش رسانه‌ها و هواداران برسانند.

اگر چند روز قبل به هتل آزادی می‌رفتید، با اتفاقات عجیبی مواجه می‌شدید. این هتل تفاوت چندانی با سازمان لیگ و دفاتر باشگاه‌ها نداشت و بازیکنان و مربیان و مدیرانی را می‌دیدیم که آن‌جا حضور داشتند و مراحل مذاکره را طی می‌کردند. استقلال تهران، آلومینیوم اراک، فولاد و چند تیم دیگر در این هتل اقامت داشتند تا شاید بتوانند با بازیکنان موردنظر خود به توافق برسند و قرارداد امضا کنند. درباره تیم‌های شهرستانی این اتفاق معمول است، چون خیلی از بازیکنان علاقه‌ای به سفر به شهرهای مختلف و انجام تنها چند دقیقه مذاکره ندارند به همین دلیل ترجیح می‌دهند در تهران با مسئولان تیم مورد نظرشان گفت‌و‌گو کنند.

در این میان اما حرکتی که باشگاه استقلال تهران انجام داد را به‌هیچ‌وجه نمی‌توان توجیه کرد. این‌که دفتر باشگاه در تهران باشد اما مذاکره با بازیکنان موردنظر و حتی لیست تمدیدی‌ها در هتل انجام شود، مسأله عجیبی بود که مدیران استقلال آن را انجام دادند. برخی اوقات به‌دلیل حساسیت‌های مذاکرات، جلسه با بازیکن یا مربی مورد نظر در منطقه‌ای ناشناس و به‌صورت پنهانی انجام می‌گیرد اما وقتی مکان مذاکره برای رسانه‌ها، هواداران و مدیران سایر باشگاه‌ها مشخص می‌شود این موضوع دیگر توجیهی باقی نمی‌گذارد.