جبران خسارت هنرمندان مجسمهساز در ایام کرونا/ تغییر زمان برگزاری دوسالانه
با آغاز شیوع ویروس کرونا، کلیه فعالیتهای فرهنگی و هنری به تعویق افتاد. در حوزه مجسمهسازی هم که قرار بود هشتمین دوسالانه تهران از ۱۶ اسفند تا ۱۹ اردیبهشت در باغ کتاب و محوطه اطراف آن برگزار شود، پس از انصراف محمود بخشی ـ دبیر دوسالانه ـ و ادامه روند شیوع کرونا، به خرداد سال آینده موکول شد اما این بار رئیس انجمن مجسمهسازان ایران خبر از تغییر دوباره زمان برگزاری این دوسالانه میدهد.
عباس مجیدی ـ رییس انجمن مجسمهسازان ایران از سرنوشت پروژههای مجسمهسازی، کمک به هنرمندان این حوزه و تأثیرات کرونا بر هنر مجسمهسازی گفته است.
او خاطرنشان کرد: پیش از آغاز سال نو قرار بود در ادامه اتفاقاتی که رخ داد، هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران در خرداد برگزار شود، ولی از آنجا که این بیماری همچنان در حال گسترش است و پیش از این با اعمال شدن قرنطینه و تعطیلیهای پی در پی، زمان را از دست دادیم و باید فرصتی برای سازماندهی دوباره کارها داشته باشیم، به احتمال زیاد دوسالانه را در اواخر تابستان برگزار کنیم؛ البته در صورت اوج گرفتن این بیماری، ممکن است برگزاری دوسالانه باری دیگر به تعویق بیفتد.
مجیدی همچنین درباره دبیر دوسالانه گفت که به احتمال زیاد هیات مدیره کار را به صورت شورا پیش ببرد.
این هنرمند درباره برگزاری پروژه «دو باغ» نیز عنوان کرد: بخشهایی از کارهای این پروژه به انجام رسیده و مرحله داوری آثار نیز صورت گرفته است. قرار بر این بود که نمایشگاهی از آثار در تهران و کرمان برگزار شود که بخش نمایش آثار هنوز متوقف مانده و امیدوارم بتوانیم این پروژه را به سرانجام برسانیم.
در بخش دیگری از او سوال کردیم که کرونا تا چه اندازه بر مجسمهسازی ایران تأثیر خواهد داشت و آیا باعث تغییر شرایطی برای این حوزه در آینده خواهد شد؟ پاسخ داد: بدون شک جریانی که تا این حد همه گیر بود و کلیه قشرهای جامعه را درگیر کرد، تأثیراتی روی هنرمندان نیز داشته و خواهد داشت. همانگونه که در بازتاب جهانی دیدیم، اقداماتی در دنیای هنر درباره این بیماری صورت گرفت و هنرمندان زیادی توسط فضای مجازی و به صورت فردی ایدهها و طرحهایی را پیاده کردند و یا واکنشهایی به صورت نوشته نشان دادند.
او ادامه داد: قطعا در مدت قرنطینه، هنرمندان ایرانی نیز در رابطه با کرونا و شرایط پیش آمده، ایدههایی در ذهن داشته و حتی آثاری را ساختهاند، ولی بروز کلی آن در سطح اجتماع به عنوان هنر شهری، مشمول یک تفکر و بسترسازی است که بحث زمانبری است و باید روی آن فکر کرد؛ چون باید فرآیندی را فراهم کرد که هنرمندان بتوانند با اعلام یک فراخوان یا برگزاری کارگاههای آموزشی مختلف در این عرصه فعالیت کنند و آثاری را ارائه دهند.
مجیدی همچنین بیان کرد که احتمالا انجمن مجسمهسازی در آینده پروژهای را در رابطه با این بیماری و شرایطی که ایجاد کرد، به انجام برساند.
«آیا خودتان در این مدت کاری را ساختید؟» رییس انجمن مجسمهسازان ایران گفت: ایدههایی داشتم که روی کاغذ آوردم ولی هنوز کار خاصی نساختهام؛ زیرا مشغول بودیم که بتوانیم از طرف دولت راهی برای کمک کردن و جبران آسیبهای ناشی از کرونا به هنرمندانی که به علت توقفهای ناشی از کرونا نتوانستند به کارگاههای خود بروند و یا فعالیتهای امرار معاش خود را به انجام برسانند، داشته باشیم.
او ادامه داد: در نتیجه صحبتهایی که شد و تلاشهایی که صورت گرفت، دوستان ما در وزارت خانه نظرشان بر این بود که هنرمندانی که در این مدت آسیب زیادی دیدهاند، شناسایی شوند. ولی اینکه بخواهیم فرد یا گروه خاصی را که آسیب بیشتری دیده، شناسایی کنیم، کار سختی بود؛ چون میدانیم که بدنه مجسمهسازی به طور کلی آسیب زیادی دیده است. البته بدنه هنری در این مدت آسیب زیادی را متحمل شد ولی حوزه مجسمهسازی به دلیل شکل و ماهیت کارش که در کارگاه صورت میگیرد و فضایی خارج از منزل هنرمند است، کار را سختتر میکند؛ زیرا ممکن است در این مدت دسترسی به کارگاه و یا پرداخت هزینههای اجاره کارگاه و حقوق کارگران برایشان دشوار بوده باشد.
مجیدی در پایان تصریح کرد: در نتیجه خواهش کردیم کمکی عمومی به تمام هنرمندان صورت بگیرد و قرار شد اسامی کلیه اعضای انجمن را به وزارتخانه بدهیم تا افرادی که احساس میکردند در این مدت آسیب دیدهاند خود را معرفی و میزان خسارتشان را نیز برآورد کنند. البته به نظر میرسد که امکان اقدام از راههای دیگر برای هنرمندانی که در انجمن عضو نیستند، جهت جبران خسارت در دستور کار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وجود دارد. ولی در نهایت باید دید که آیا در آینده نسبت این افراد کمکی از طرف دولت صورت میگیرد یا نه.
ارسال نظر