به نقل از خبرگزاری آناتولی، در گزارش سالانه «جامع جنوب آسیا» (SAC) آمده است که این همه‌گیری در زمان "افزایش ملی‌گرایی حداکثری" رخ داده است و اقلیت‌های این منطقه با "حمله‌های مداوم" از سوی دولت‌ها روبرو هستند.

«گزارش وضعیت اقلیت‌های جنوب آسیا در سال ۲۰۱۹» تاکید می‌کند، جوامع آسیب‌پذیر از جمله اقلیت‌های مذهبی، به دلیل قوانین تبعیض‌آمیز در شش کشور افغانستان، بنگلادش، هند، نپال، پاکستان و سریلانکا همچنان "از کسب پناهندگی رسمی یا وضعیتی اقلیتی" محروم هستند.

یکی از اعضای این گروه در بیانیه مطبوعاتی «گروه حقوق بین‌الملل اقلیت» (MRG) توضیح داد، این امر باعث می‌شود آن‌ها از حقوق اساسی و خدمات محروم شوند و حتی بیشتر در معرض مخرب‌ترین تأثیرات همه‌گیری قرار گیرند.

تاکنون بیش از ۱۵۰۰ تن کشته و بیش از ۵۰ هزار تن در جنوب آسیا مبتلا شده‌اند و آمارها هر روز افزایش می‌یابند. جاشوآ کاستلینو، مدیر اجرایی گروه حقوق بین‌الملل اقلیت گفت: در حالیکه این ویروس قابلیت کشندگی دارد، انتخاب‌های حکومتداری ضعیف می‌تواند این قدرت را به سلاح تبدیل کند.

او افزود: تحریک نفرت و سرزنش دو چیز را مورد تأکید قرار می‌دهد؛ عدم توانایی حکمرانی مؤثر در حل یک مشکل عمیق بدون مقصر دانستن یکدیگر و احتمال واقعی که عمر این ویروس در صورت کمین در بین اقشار آسیب‌پذیرتر جوامع طولانی شود.

فرناند دی وارنس، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مسائل اقلیت‌ها تاکید کرد، اقلیت‌ها در جنوب آسیا با "استثناها و محدودیت‌های تبعیض‌آمیزی در روابط با شهروندی" مواجه هستند. ‌او گفت این گروه‌ها "حقوق و دسترسی به خدمات اولیه شامل دسترسی به بهداشت و درمان و اطلاعاتی به زبان خودشان در طول این بحران همه‌گیری ندارند."

 

افغانستان بهداشت و درمان حقوق سازمان های حقوق بشری ویروس