خاطراتی از همراهی رهبری‌وشهیدبهشتی

به گزارش پارس به نقل از مشرق، آنچه در پی می آید خاطراتی است از همراهی رهبر انقلاب و شهید بهشتی از زبان آیت الله محمدعلی موحدی کرمانی عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت و شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی، که پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، آن را در آستانه سالروز شهادت شهید بهشتی منتشر می کند.

ماجرای تشکیل حزب جمهوری

ما معمولاً تابستان ها به مشهد می رفتیم. تابستان سال ۱۳۵۵ بود یا ۱۳۵۶. در مشهد به مرحوم ربّانی املشی برخوردم که از دوستان قدیمی و صمیمی ام بود. پرسید: « کی آمدید؟ » جواب دادم: « همین تازگی ها آمده ام. » گفت: « پس به دیدنت می آییم. » گفتم تشریف بیاورید. نشانی منزل را گرفت و گفت: « با آقای خامنه ای می آییم. » آن موقع آیت الله خامنه ای در مشهد بودند. با هم قرار گذاشتیم. پیش از ظهر بود که آقایان تشریف آوردند. یک ساعتی با هم نشستیم. در بین صحبت ها این مسئله مطرح شد که چه خوب است تشکلی به وجود آوریم. این فکر در جمع مان مورد پسند واقع شد. جمع اصل قضیه را پذیرفت.

تشکل نیاز به جذب افرادی دارد که در واقع این افراد مؤسس آن می شوند. صحبت شد که آیت الله دکتر بهشتی هم مشهد هستند و بهتر است با ایشان هم صحبت کنیم تا اگر اصل قضیه را پذیرفتند، ایشان هم به جمع ما بیاید. همان موقع راه افتادیم. دوستان منزل آقای بهشتی را بلد بودند. آقای خامنه ای فولکسی داشتند، سوار شدیم و ایشان رانندگی می کردند. یادم هست که فولکس ایشان سر و صدا و تق و توق زیادی می کرد. مرحوم ربّانی املشی به شوخی گفت: « ما خجالت می کشیم سوار این ماشین شویم. هر کس صدای این ماشین را بشنود، می گوید این ها کی هستند؟ ! » همگی خندیدیم.

در راه هنوز به منزل آقای بهشتی نرسیده بودیم که دیدیم دکتر باهنر می خواست از یک طرف خیابان به آن طرف برود. به ایشان رسیدیم. به نظر می رسید صبحانه ای تهیه کرده بود. گفتیم ما در فکر چنین تشکلی هستیم، شما هم با ما بیا. ایشان هم گفت: « چشم! » ایشان هم آمد و چهار نفر شدیم. به ایشان گفتیم که می خواهیم به منزل آیت الله بهشتی برویم. شهید بهشتی دم در آمد. گفتیم که می خواهیم قدری راجع به موضوعی صحبت کنیم. ایشان عذر خواستند و گفتند که نمی شود، چون آن موقع جلسه یا مهمان داشتند. برای جلسه ی بعد قرار گذاشتیم. خاطرم نیست که روز بعد بود یا عصر همان روز. در جلسه ی با شهید بهشتی ایشان پذیرفتند که ایجاد این تشکل کار خوبی است. به این ترتیب پنج نفر شدیم. گفتیم حالا بنشینیم ببینیم چه کسانی می توانند در این کار با ما هم فکر باشند تا آنها را جمع کنیم. شروع به شناسایی افراد در تهران و قم و مشهد کردیم تا با آنها صحبت کنیم.

در قم آیت الله مشکینی، آیت الله مؤمن و آیت الله طاهری خرم آبادی. یادم نمی آید در قم غیر از این ها شخص دیگری را پیدا کرده باشیم. در تهران آیت الله مهدوی کنی و چند نفر دیگر. آقایان هاشمی و منتظری هم مورد نظرمان بودند که آن موقع این دو نفر در زندان بودند. البته برخی مثلاً در روحانیت مبارز بودند که بعدها ملحق شدند، ولی تا آنجا که یادم می آید، در این مرحله ی تشکل حزب نبودند. در مشهد هم آقای طبسی و شهید هاشمی نژاد بودند. با این ها صحبت و مذاکره شد و در جریان قرار گرفتند و قرار شد اعضای اصلی و مؤسس باشند. پیش از اتمام سفر مشهد، تصمیم گرفته شد که در تهران هم جلسه ای تشکیل بدهیم.

ما برای تنظیم اساسنامه ی حزب، جلسات سرّی متعددی داشتیم. پس از پیروزی انقلاب مسئله آشکار شد و حزب جمهوری اسلامی اعلام موجودیت کرد. به دنبال آن جلسات هم تشکیل می شد. در جلسه ای که همه ی اعضا دعوت شده بودند تا شورای مرکزی و شورای داوری و شورای افتاء (۱) را انتخاب کنند، یادم می آید مرحوم حاج احمدآقا هم شرکت کردند. اول شورای مرکزی تعیین شدند و بعد، اعضای شورای داوری و شورای افتاء نیز مشخص شدند.

نشستن در این جلسه حرام است!

یکی از اعضای وقت شورای مرکزی جامعه ی روحانیت، به دلایلی کدورتی از حزب داشت؛ در شورای مرکزی جامعه ی روحانیت و در غیاب شهید بهشتی تعبیر بدی درباره ی حزب و در مورد شهید بهشتی به کار برده بود؛ کلمه ای که شاید قدری موهن بود. تلقی اش این بود که شهید بهشتی نقش اصلی ای را در این حزب دارد. آن موقع شهید بهشتی دبیرکل حزب بود. آن شخص درواقع شبه عقده ای از حزب داشت و از این رو تعبیر موهنی در مورد ایشان کرد. خوب یادم هست به محض این که این تعبیر را به کار برد، آقا به قدری ناراحت شدند که گفتند: « نشستن در جلسه ای که به آقای بهشتی توهین می شود، حرام است» و بلند شدند. شما از همین مورد می توانید به رابطه ی آقا و دکتر بهشتی پی ببرید.

آقا فوق العاده به شهید بهشتی علاقمند بودند. وقتی می خواستیم خبر شهادت آیت الله بهشتی را به آقا بدهیم، واقعاً نمی دانستیم چگونه بگوییم. آن موقع آقا بر اثر سوء قصدی که به ایشان شده بود، مجروح بودند. وقتی این خبر را شنیدند، بسیار برایشان ناگوار بود.

۱) در این شورا عضویت آیت الله خامنه ای و شهید بهشتی را مطمئن هستم. احتمال می دهم آیت الله ربّانی املشی هم در شورای افتاء بود. اسامی بقیه ی اعضا در خاطرم نیست، چون من در آن شورا نبودم و در شورای مرکزی و شورای داوری بودم. اما علی القاعده این شورا در تبیین خطوط اصلی حزب و برنامه ها و احیاناً فرازهایی نقش داشتند که باید در اساسنامه قرار می گرفت. در واقع از اسلامیت حزب صیانت می کردند.