آقای احمدی نژاد! کجا برای تشویق ورزش مجوز واردات خودرو می‌دهند؟

به گزارش پارس به نقل از فارس، تیم ملی فوتبال ایران امسال موفق شد به جام جهانی ۲۰۱۴ فوتبال برزیل راه یابد و میلیون ها نفر ایرانی را خوشحال کند؛ یادمان نمی رود همین چهار سال پیش بود که از جام جهانی بازماندیم و تیم ملی فوتبال آن زمان نتوانست خواسته همین میلیون ها نفر انسان را محقق کند، چند روزی چه حسرتی در میان جوانان موج می زد.

اما به هر حال در این دوره هم اگر چه باز صعود تیم ملی ایران با « اما و اگر» های زیاد و توسل مردم به ائمه معصوم (ع) همراه بود، ولی بالأخره توانستیم به برزیل راه یابیم و دل مردم شاد شد؛ بماند در آن بازی آخر، ۹۰ دقیقه چه فشار هایی بر مردم وارد شد.

شادی وصف ناپذیر مردم در شب ۲۸ خرداد ۹۲ جالب و باشکوه بود و جای « دست مریزاد» به فوتبالیست های جوان کشور را داشت؛ به قول معروف « بچه ها متشکریم» .

اما در این میان موضوعی نه چندان جالب و منطقی که در حال باب شدن است، هیجان زدگی بیش از حد مسئولان پس از پیروزی ورزشکاران در میادین مختلف ورزشی است.

این روز ها پس از پیروزی برخی از تیم های ملی کشورمان در رشته های ورزشی خاص، به خصوص کشتی و فوتبال، شاهد دست و دل بازی هایی هستیم که ممکن است کمی با مذاق مردم و یا بخشی از آنها خوش نیاید.

برای آگاهی از این دست و دل بازی ها کافی است سری به آرشیو رسانه ها (مطبوعات و خبرگزاری ها) بزنید و تصمیم های دولت مردان در قبال این پیروزی ها را ببینید؛ بخشی از آنها جهت اطلاع آورده شده است:

- براساس اعلام سازمان تربیت بدنی ورزشکارانی که مدل طلای المپیک را کسب کردند ۱۵۰ سکه، ورزشکاران نقره ای ۷۵ سکه و برنزی ها ۵۰ سکه بهار آزادی به عنوان پاداش دریافت خواهند کرد.

- مراسم تجلیل از المپیکی های کشتی: وزیر اقتصاد و دارایی ۳۹ سکه به کشتی گیران پاداش داد.

- هدیه عباسی با فوتبالیست ها بعد از بازی با قطر: هر نفر ۱۵۰ میلیون ریال.

- هدیه وزیر به فوتبالیست ها بعد از بازی با کره در بازی رفت: هر نفر ۲۰۰ میلیون ریال.

- هدیه رئیس جمهور به فوتبالیست ها برای صعود به جام جهانی: اعطای ۵۰ میلیون تومان پول نقد و اجازه واردات خودرو

آقای رئیس جمهور اجازه واردات خودروی خارجی از کجا آمده و براساس کدام قانون درست است؟ از مرز های ایران؟ مگر خود شما نبودید که مدعی بودید قوانین گمرکی باید اصلاح شود؟ چرا به ناگاه تصمیمی می گیرید که ممکن است عواقب زیبایی نداشته باشد؟

البته که همگان بر تلاش و از خود گذشتگی تمامی شیرمردان و جوانمردان ورزش این مرز و بوم اذعان دارند؛ کسب مدال های جهانی قطعاً غرور آفرین و مایه مباهات است و جا دارد قدردانی ویژه از این جوانمردان به عمل آید؛ اما مگر همه قدردا نی ها از نوع مادی است؟ یا اصلاً مادی هم باشد چه کسی این ارقام را تعیین کرده است؟

مگر نه آن است که این کسب افتخارات بسیار با ارزش است، حال متولی این ارزش گذاری برای افتخارات کیست؟ مگر می شود یک افتخار ملی را با پول و سکه و حواله خودرو ارزش گذاری کرد؟

ورزشکاران و جوانمردان این مرز و بوم به واسطه کسب این افتخارات برای کشور های اسلامی، اجر خود را از خدای خود می گیرند که در برابر این قدردانی های مالی دولت از محل بیت المال، دریایی در مقابل قطره است.

اما به هر حال در این میان مبالغی از محل بیت المال پرداخت می شود و چون اسم بیت المال بر آن نهاده شده است، قطعاً باید رضایت مردم را هم به دنبال داشته باشد.

در شرایط فعلی اقتصادی، مردم این روز ها خود با مشکلات عدیده ای رو به رو هستند و شاید قدرت هضم این رقم های نجومی برایشان مشکل باشد.

آن پدر خانواده ای که برای دریافت ۳ میلیون تومان وام باید مدت ها دنبال ضامن و سفته و گواهی های اداری و چهار ماه انتظار در صف دریافت وام باشد، شاید برایش جای سؤال است که وقتی من نمی توانم یک خانه مناسب برای محل زندگی خانواده ام اجاره کنم، چرا دولت مردان یک کشور اسلامی باید این گونه دست و دل بازی کنند؟ اصلاً از چه محلی این دست و دل بازی ها خرج می شود؟ مگر نه آنکه از بیت المال است؟

آقای رئیس جمهور شما بهتر از من می دانید که بیت المال، در نظام اقتصادی اسلام، بیشترین مباحث را به خود اختصاص داده و از جایگاهی خاصی برخوردار است.

حضرت علی (ع) که مظهر عدالت و حراست از بیت المال است، می فرمایند: « بیت المال نه مال شخصی امام است و نه مالِ فردی از مسلمانان، بلکه بیت المال، از آنِ مسلمانان است که در اختیار امامِ مسلمانان گذاشته می شود تا به عدل، به مصرف مسلمانان برسد؛ این اموال غنیمتی گِرد آمده از مسلمانان است که با شمشیرهای خود به دست آورده اند، … دسترنج آنان، خوراک دیگران نخواهد شد. »

آقای رئیس جمهور تاکنون از چند کارآفرین که برای صد ها جوان از جیب خودش اشتغال ایجاد می کند، چنین قدردانی هایی نجومی شده است؟

آقای رئیس دولت شاید برای مادری که شوهر خود را از دست داده است و اکنون سرپرست یک خانواده چهار نفره با دو فرزند دو قلوی ۶ ساله است، مهم نباشد تیم ملی فوتبالمان به برزیل می رود، یا نرود، اصلاً نرود؛ چه برسد که در برابر این پیروزی که وظایفشان است، هدیه با ارقام نجومی هم از جیب بیت المال دریافت کنند، اما او نتواند حتی اسم بچه هایش را در یک مدرسه دولتی ثبت کند، چون مدیر مدرسه دولتی هم این روز ها برای ثبت نام دانش آموزان بر خلاف قانون پول می گیرد (به بهانه کمک به مدرسه، پول آسفالت، آب، برق، گاز و هزاران بهانه دیگر) و نظارتی هم بر آن نیست.

شاید بگویید تمام دنیا این پول ها را به ورزشکاران می دهند، بله می دهند، ولی نه از بودجه کشور، در تمام دنیا تیم های باشگاهی، خصوصی هستند و پول های آنچنانی هم می دهند و پولهای آنچنانی هم از تجارت بازیکن و جابه جایی بازیکن و یا تبلیغات شرکتها به دست می آورند، اما این آمار و ارقام برای ملی پوشان مصداقی ندارد.

ما کشور اسلامی با معیار های اسلامی خودمان هستیم و کاری به برخی نگرش های سرمایه ای در نظام های سرمایه داری نداریم که صد البته در آنجا هم از این دست و دل بازی های ناعادلانه چندان نمودی ندارد و قانون مداری در پرداخت ها حرف اول را می زند.

آقای احمدی نژاد چرا یک خانواده باید یک ماه منتظر دریافت یارانه ۴۵ هزار تومانی اش باشد که برای خرید یک هفته ای سبد خانوار هم کفاف نمی کند، اما شما از جیب بیت المال به یک جوان ۲۵ ساله مجرد که قرارداد سالیانه میلیاردی با تیم های باشگاهی دولتی می بندد و بزرگترین نمایشگاه های اتومبیل و خانه های آنچنانی در بالای شهر دارد، حواله خودرو و پول های میلیونی هدیه می دهید؟ آخر از کجا؟

آقای رئیس جمهور تا به حال به این فکر کرده ای که چرا در دو تیم پر طرفدار دولتی ایران باید میلیاردها تومان پول هزینه شود، آن هم از جیب بیت المال، تا یک عده بتوانند خانه، مغازه و املاک خود را در ایران و کشور های خارجی افزایش دهند، در حالی که یک جوان کارگر معمولی متأهل این جامعه قدرت اجاره مسکن را ندارد.

آقای احمدی نژاد شما که دم از عدالت و حمایت از مستضعفان می زنید، آیا توانستید در برابر انعقاد قرارداد های میلیاردی در دو تیم فوتبال باشگاهی دولتی ببستید؟ آیا بازیکنان سقف قرارداد ۴۰۰ میلیونی سالانه را رعایت کردند؟

آقای رئیس جمهور شما قطعاً می دانید هر یک از بازیکنان این دو تیم دولتی چه ارقام نجومی از باشگاه فرهنگی -ورزشی خود دریافت کرده اند، آیا با این ناعدالتی ها مبارزه کردید؟

آقای رئیس دولت آن روز که به آذربایجان شرقی رفتید و پیش زلزله زدگان روستای شهرک پایین در شهرستان هریس نشستید، را فراموش نمی کنم؛ ناراحتی از بروز این حادثه در چشمانتان موج می زند؛ شما خود درد کشیده اید، چرا باید حق این مردم از جیب این مردم به جیب عده ای خاص برود که برخی از آنها بخواهند هر روز اتومبیل های میلیاردی خود را متنوع کنند که مبادا در طول یک هفته فقط یک خودرو سوار شده باشند و کسر شأنشان نباشد.

همان زلزله سخت آذربایجان بود معاون اول شما قول داد ظرف یک ماه خانه برای روستائیان زلزله زده فراهم شود، شد؟

آقای رئیس جمهور مگر نه این است که همه ورزشکاران آرزوی پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارند؛ مگر نه این است که پوشیدن پیراهن تیم ملی یک کشور اسلامی برای یک ورزشکار بزرگترین هدیه در قبال تلاش های اوست، مگر نه این است که ورزشکاری که پیراهن تیم ملی را پوشید، در قبال این افتخار باید و باید برای رضایت مردم تلاش کند و از این اعتماد مردم به خودش متشکر باشد، مگر نه این است که ورزشکاری که مفتخر به پوشیدن پیراهن مقدس تیم ملی ایران شد، باید در میادین ورزشی جهانی تمام تلاش خود را داشته باشد؟ اصلاً مگر ورزش برای سلامتی روح و جان نیست؟ قطعاً همان سلامتی شخص برایش بزرگترین نعمت و هدیه است.

حال می دانید این قدردانی های بی رویه شما در قبال انجام وظیفه بعداً چه انتظاراتی می آفریند؟ ملی پوشان وظایف خود را به نحو احسن انجام داده اند و اجرشان نزد خدا محفوظ است، قطعاً دولت هم باید در قبال این تلاش آنها قدردانی خاصی داشته باشد، ولی قیمت این قدردانی را چه کسی تعیین می کند؟ مگر نمی گویند ارزش هدیه به قیمت آن نیست، بلکه به نیت است؟

آقای رئیس جمهور شما در شرایطی حرف از هدیه سکه زدید و به هر یک از المپیکی ها صدها سکه دادید که آن زمان دولت می گفت بازار دلار و سکه را « جمشید بسم ال. . » بالا و پایین می کند، در شرایطی صدها سکه به هر نفر می دادی که قیمت سکه نجومی و در بازار ملتهب شده بود و برای مردم یک ربع سکه هم بسیار با ارزش بود.

آقای احمدی نژاد خودتان بهتر می دانید در این مرز و بوم بسیاری هستند که در عمر خود هنوز رنگ سکه بهار آزادی را ندیده اند و از ربع و نیم آن هم سر در نمی آورند؛ حال باید از بیت المال این مردم این هدایا به عده ای خاص پرداخت شود، آقای احمدی نژاد همین روستائیان به شما رأی دادند که از بیت المال آنها حراست کنید.

آقای رئیس جمهور می دانید که علی (ع) در جایی دیگر درباره بیت المال می فرمایند: « اگر اموال (بیت المال) از خودم بود، به گونه ای مساوی، در میان مردم تقسیم می کردم، تا چه رسد که جزء اموال خداست! آگاه باشید! بخشیدن مال به آنان که استحقاق ندارند، زیاده روی و اسراف است، [هرچند] ممکن است در دنیا، ارزش دهنده آن را بالا برد، اما در آخرت، پست خواهد کرد! و [هرچند] ممکن است که در میان مردم، گرامیش دارند، اما در پیشگاه خدا، خوار و ذلیل است.

آقای رئیس جمهور دوست داشتنی، به هر حال انتظار داریم با چنین رفتار های، توقعاتی ایجاد نکنید که از این پس هر کس مفتخر شد، پیراهن تیم ملی را بپوشد و ارزشی برای این مرز و بوم بیافریند، منتظر دریافت پاداش های آنچنانی باشد و بخواهد پیروزی را فقط با نیت کسب مادیات به دست آورد که البته ارزش چنین پیروزی از پشیزی هم کمتر است، آقای احمدی نژاد کاری نکنید دولت های بعدی نتوانند این توقعات و انتظارات را جمع کنند.

آیا وظیفه دولت گسترش ورزش همگانی برای سلامت مردم از بودجه نیست، پس چرا این همه بودجه فقط صرف ورزش قهرمانی آنهم از نوع فوتبالی می شود؟

و در پایان همان جمله تکراری این روزها: « دلمان برای احمدی نژاد ۸۴ تنگ شده است» .

نگارنده: سعید موذنی