پرچمداری اصفهان، جنگ جام‌داران و ادبیات شهریار

اول) از سرمربی تا بازیکن، همه با انگیزه هستند و همه می‌خواهند در لیگ قهرمانان، قابلیت‌ها و توانمندی خودشان را اثبات کنند. برای ذوب‌آهن، لیگ قهرمانان یک فرصت ایده‌آل است تا بگوید نتیجه نگرفتن در لیگ برتر فقط اتفاق بوده و انصافاً ذوبی‌ها از این فرصت، به عالی‌ترین شکل استفاده کرده‌اند. پرچم فوتبال ایران در لیگ قهرمانان حالا دست ذوب‌آهن است، ذوب‌آهن را باید بابت این پرچمداری ستود. صعود زودهنگام نوش جان‌شان...

دوم) امروز دوباره به لیگ برمی‌گردیم، با سه بازی در تبریز، اهواز و تهران، اما اصل کار فرداست، در ورزشگاه آزادی و بازی حساس پرسپولیس و سپاهان که برانکو گفته فینال لیگ برتر است. برانکو در توصیف اهمیت این بازی اغراق کرده و شانس قهرمانی استقلال و تراکتور که هنوز در کورس هستند را نادیده گرفته، اما بازی فردای پرسپولیس و سپاهان، جنگ جام‌داران است. پرسپولیس و سپاهان با سوابق قهرمانی‌شان در لیگ برتر و مربیان‌شان با جام‌هایی که پیش از این، در همین لیگ برده‌اند. رقابت به حدی نزدیک است که نمی‌توان درباره نتیجه حرفی زد، اما امیدواریم این بازی حساس، در نهایت قشنگ از آب دربیاید که زیبایی‌اش به نفع فوتبال ایران است. آیا جام‌داران، ما را به تماشای یک بازی زیبا مهمان می‌کنند؟

۳) علی دایی در تبریز حرف‌های درستی زده است... این که بدون مدرک، کسی را متهم نکنیم، این که به جای تهمت زدن، دنبال درست کردن فوتبال و رفع کمبود‌ها باشیم، این که حواس‌مان به عواقب حرف‌هایی که می‌زنیم باشد. لطفاً ادبیات دایی را مقایسه کنید با آن‌ها که از بیرون گود برای فوتبال نسخه می‌پیچند... یکی از فلان محفل سیاسی فریاد می‌زند و دستور می‌دهد، آن یکی از داخل مجلس تقاضای اشد مجازات دارد... آقایان حالا که دلتان نمی‌آید و نمی‌شود فوتبال را به فوتبالی‌ها بسپارید، لااقل می‌شود حرف‌های علی دایی را بشنوید؟! این که دیگر رسانه‌ها نیستند، ناسلامتی علی دایی است.