عابدزاده: برای رسیدن به خواسته هایم سخت تلاش کردم

بدون شک «احمدرضا عابدزاده» یکی از بهترین و محبوب ترین دروازه بان های تاریخ فوتبال ایران محسوب می شود؛ شماره یکی که در بسیاری از موفقیت مهم فوتبال ایران نقش بسزایی را ایفا کرده و برای همیشه نام خودش را به نیکی در اذهان فوتبالدوستان ایرانی حک کرده است.

احمدرضا عابدزاده یا همان عقاب آسیا، در گفت و گویی صمیمانه با خبرنگار ورزشی ایرنا حرف های زیادی برای گفتن داشت که متن کامل آن از قرار زیر است:

**  هنوزم هم وقتی نام احمدرضا عابدزاده را می شنویم یاد اتفاقات شیرینی در فوتبال ایران می افتیم؛ صعود به جام جهانی 98 فرانسه، بازی حماسی با استرالیا، دیدار خاطره انگیز مقابل آمریکا و ..؛ خودتان از شنیدن این خاطرات چه احساسی دارید؟

این ها جزئی از خاطرات شیرین من در فوتبال ایران است که هیچ گاه آن ها را فراموش نمی کنم و برای همیشه در ذهن من و مردمان خوب سرزمینم نقش بسته است؛ خوشحالم و افتخار می کنم که توانستم در روزهایی که بازی می کردم کاری کنم که به قول شما اتفاقات شیرینی در اذهان فوتبال دوستان حک شود.

**  شجاعت، اعتماد به نفس مثال زدنی، آرامش درون دروازه از تو یک دروازه بان مطمئن ساخته بود، چطور این خصوصیات شکل گرفت؟

از زمانی که خودم را شناختم و یادم می آید همیشه بر این باور بودم برای رسیدن به آن چیزهایی که می خواهی و دنبالش هستی باید سخت تلاش کنی و هیچ چیزی در زندگی به سادگی به دست نمی آید. تمام اینها به تجربه برمی‌گردد. البته به گذشته‌های خود من و نه تیم، به تمرینات، بازی‌ها، بردن، پنالتی گرفتن، حاشیه‌های تیم، پنالتی خوردن و... همه این ها جمع می‌شود و نامش را تجربه می گذاریم که اگر کسی از آن استفاده کند، می‌تواند موفق باشد.

**  وقتی نام عقاب آسیا مطرح می شود همه یاد شما می افتند، از شنیدن این لقب چه احساسی به تو دست می دهد؟

این نظر لطف هواداران است و از آن ها ممنون هستم که این لقب را به من داده اند و به سلیقه شان احترام می گذارم.

** خیلی از بازیکنان هم نسلتان می گویند وقتی می دیدیم احمدرضا عابدزاده درون دروازه است احساس آرامش به ما دست می داد، چرا؟

این یک کار گروهی بود که باعث می شد من درون دروازه بتوانم عملکرد خوب داشته باشم؛ وقتی مدافعان و بازیکنان خوبی در ترکیب تیم وجود داشته باشد به هماهنگی کاملی می رسیدیم و نسبت به هم اعتماد کامل پیدا می کردیم.

** امیر عابدزاده می تواند جای پدرش را درون دروازه بگیرد؟

امیر دروازه بان بسیار خوبی است که از ابتدا مسیر شغلی اش را انتخاب کرده و در فوتبال اروپا کار کرده است؛ خوشبختانه در اروپا مرا نمی شناسند که بگویند به خاطر پدرش به این مرحله رسیده است؛ در واقع او پله های ترقی را یکی یکی پیموده و به موقعیت امروزی رسیده است و امیدوارم با ادامه این روند بتواند سال های سال با درخشش خود درون دروازه دل مردم ایران را شاد کند.

**  سال 97 چطور بود؟ چطور گذشت؟

دوست ندارم در این ایام کام مردم را تلخ کنم، چه احمدرضا عابدزاده و چه هموطنان عزیزم در زندگی سختی های خاص خودشان را دارند و اگر بخواهیم از مشکلات و سختی ها حرف بزنیم چیزی را تغییر نمی دهد پس باید فقط یک آرزو کنیم.

** چه آرزویی؟

آرزو کنیم روزهای خوب برای مردم فرا برسد و همه در کنار هم لحظات شاد و خوبی را سپری کنند، همه باید مثبت اندیش باشیم و دست به دست هم بدهیم تا در کنار هم شرایط و بستر زندگی راحت را فراهم کنیم.

**  برای سال 98 چه آرزویی دارید؟

اول از همه سلامتی و تندرستی را آرزو می کنم که از هر چیز دیگری مهم تر و با ارزش تر است و بعد امیدوارم مردم خوب کشورم خوشبخت و سلامت باشند؛ خوشبختی باعث آرامش روح و روان می شود و متعاقب آن اتفاقات خوشایندی رقم بخورد.

** تیم ملی ایران در سال 97 دو رویداد مهم فوتبالی را پشت سر گذاشت، اولی جام جهانی و بعد جام ملت های آسیا نظرتان در این باره چیست؟

در جام جهانی عملکرد نسبتا خوبی داشتیم و با نمایش هایی که ایران ارائه داد توانست رضایت همه را فراهم کند؛ فراموش نکنیم تیم در گروهی قرار گرفته بود که تیم های بزرگ دنیا یعنی پرتغال (قهرمان جام ملت های اروپا) و اسپانیا (قهرمان جهان) در آن حضور داشت. در جام ملت های آسیا نیز تا پیش از رویارویی با ژاپن عملکرد تیم ملی مناسب بود و شایستگی زیادی برای تصاحب جام داشتیم اما یک سوء تفاهم و اشتباه که داور در سوت خودش به نشانه خطا دمیده است یا خیر باعث شد بازیکنان ایران غفلت کنند و بازیکن ژاپن از فرصت استفاده و توپ را سانتر کرده و دروازه مان باز شود؛ به هرحال همه چیز تمام شد و باید به بازیکنان تیم ملی و کارلوس کی روش که برای ایران زحمت کشیدند خسته نباشید بگوییم و به فکر آینده باشیم، امیدوارم هر مربی که سکان هدایت این تیم ملی را بر عهده می گیرد به موفقیت برسد چرا که تیم ملی برای مردم ایران است و همه خواهان موفقیتش هستند.

**  پرسپولیس چطور بود؟

در آخر سالی دلم نمی خواهم درباره تیم های باشگاهی حرف بزنم، امیدوارم مسئولان ورزش ایران بستر لازم را برای تیم های پایه ای فراهم کنند و این حرف من فقط مختص به فوتبال نیست و برای همه رشته های ورزشی صدق می کند زیرا توجه کردن و بها دادن به تیم های پایه می تواند آینده ورزش ایران را بسازد.

**  نوروز در کجا هستید؟

سال تحویل که در تهران و میهمان یکی از شبکه های تلویزیونی بودم اما پس از آن به شمال برگشتم و در مغازه ام خواهم بود تا به فعالیت هایی که در شغل خودم دارم مشغول شوم؛ حضور مردم و لطف و محبتی که به من دارند انگیزه ام را بیشتر می کند و باعث افتخارم هست که برای دیدنم می آیند، این بهترین انرژی برای من است و هیچ وقت از این که به من می گویند عکس یادگاری بگیرم نار احت نمی شوم و اگر برخی اوقات در هنگام گرفتن عکس یادگاری می نشینم نشان از بی حرمتی نیست بلکه به خاطر خستگی زیاد است و عاشقانه تمام مردم کشورم را دوست دارم.

**  عید نوروز برای شما چه معنایی دارد؟

عید را دوست دارم و برای من از بچگی تا به امروز دلنشین بوده و خواهد بود؛ هر عید شرایط خاص خودش را دارد، هر عید برای من یک خاطره خوب از شروع سال نو است و معتقدم عید اتفاقی زیبا است.

**  عیدی می دهید؟

اولین عیدی را همیشه به همسرم می دهم که در تمام سال های زندگی ام شریک و غمخوارم بوده است، او در روزهای سخت تنهایم نگذاشته و همیشه مرا حمایت کرده است و همواره خودم را مدیون خوبی هایش می دانم؛ بعد هم به فرزندانم عیدی می دهم، امیر که در آن سوی مرزها و در کشور پرتغال است و به دخترم و دامادم که مثل پسرم است عیدی خواهم داد.

**  عیدی می گیرید؟

دیگر از من گذشته است که عیدی بگیرم و فقط عیدی می دهم.

**  و آخرین پرسش؛ سال ها پیش و در اسفند ماه با یک اتفاق سخت روبرو شدید که نجات پیدا کردید، دوست دارید از آن حرف بزنید؟

اول خواست خدا و بعد هم دعای مردم بود؛ نزدیک به 24، 25 روز در بیمارستان بودم؛ هر کسی قسمتی دارد و شاید هم به خاطر تمرینات و ورزشی بود که داشتم به هر حال خدا را شکر می کنم و همیشه مدیون خداوند بزرگ هستم.