یوسف کرمی:‌ دوست دارم در نقش یک آدم مبارز و رزمی‌کار بازی کنم

یوسف کرمی قهرمان تکواندو جهان و بازی‌های آسیایی و دارنده مدال برنز المپیک پس از یک‌بار حضور در فیلم «قهرمانان کوچک»، این‌بار برای دومین بار در سریال تلویزیونی «شش قهرمان و نصفی» که ایام نوروز از شبکه پنج سیما پخش می‌شود، ایفای نقش می‌کند. به همین مناسبت با این ورزشکار سابق و بازیگر کنونی درباره تجربه حضور در عرصه هنر به گفت‌وگو نشستیم.

شما برای دومین بار به عنوان بازیگر در سریال «شش قهرمان و نصفی» جلوی دوربین رفتید، چه اتفاقی افتاد که وارد عرصه بازیگری شدید؟

والا من در این زمینه کم تجربه هستم، دوستان مخصوصا جناب عبدی و جناب قناعت که یکی از کارگردان‌های بسیار خوب ما هستند، در جلسه‌ای که داشتیم از من خواستند در این سریال شرکت کنم. من فیلم‌نامه را خواندم و کار را پذیرفتم. نقشم، یوسف کرمی است و در واقع خودم هستم و هیچ نقشی بازی نخواهم کرد و به عنوان یک ورزشکار در فیلم حضور دارم.

یکی دیگر از دلایلی که پذیرفتم این بود که این فیلم چند جنبه‌ مثبت داشت اول این‌که یک سری افراد متعهد به کشور برای حمایت از کالای ایرانی و تولید ملی این فیلم را ساخته‌اند تا بچه‌ها آموزش ببینند که باید از کالای ایرانی و لوازم تحریر ایرانی استفاده کنند. از موضوع حمایت از کالای ایرانی خیلی خوشم آمد و یک جنبه دیگر آن به خاطر مرتبط بودن با تکواندو بود.

مزیت دیگری که از دیدگاه من داشت این بود که متوجه شدم کودکان و نوجوانان چه قدر به ورزش  مخصوصا ورزش‌های رزمی علاقه دارند و نوجوانان برای موضوع ورزشی این سریال، حتما جذب آن خواهند شد. همین مسائل برای من خیلی خوشایند بود و باعث شد هرچند در نقشی کوچک، با این دوستان همکاری کنم. امیدوارم این فیلم مثل «قهرمانان کوچک» دیده شود.

مثل برخی ورزشکاران دیگر که جذب دنیای تصویر شدند، آیا بازیگری را به طور جدی‌تری ادامه خواهید داد؟

من همیشه دوست دارم جایی باشم که به درد آن نقش بخورم و نقشی هم بازی نکنم و خود یوسف کرمی باشم به‌ خاطر این که خودم هستم، دیالوگ‌ها دیالوگ‌های خودم باشد نه اینکه بخواهم مانند هنرپیشه‌ها نقش بازی کنم. چون واقعا نمی‌توانم و این کارتخصصی است، این عزیزانی که در عرصه هنر و سینما فعالیت می‌کنند، سالیان سال است که سختی کشیدند و تجربیات گران‌بها و ارزشمندی دارند. درست نیست که بخواهم بدون هیچ تجربه‌ای در این زمینه ظاهر شوم و به عنوان یک کار حرفه‌ای به آن نگاه کنم.

من خودم همیشه گفتم وقتی ما می‌توانیم از چهره‌هایی که در زمینه ورزش‌های رزمی داریم و کل دنیا آنها را می شناسند، استفاده کنیم. چرا بیاییم از یک بدل‌کار که کسی او را نمی شناسد، در صحنه‌های واقعی استفاده کنیم. به نظرم حضور کسی که واقعا آن نقش را بلد باشد، جذاب‌تر و خوشایندتر است؛ همان کاری که در کشورهای خارجی انجام می‌دهند و از قهرمان‌های واقعی استفاده می‌کنند که خیلی جذاب است  و کل دنیا از آن لذت می‌برند.

فردی مانند جکی چان در ژانر رزمی-کمدی خیلی حضور دارد و بسیار هم مورد استقبال قرار گرفته است ، فکر می‌کنید اگر آثاری در این ژانر در سینمای کشورمان تولید شوند، چقدر مورد استقبال قرار می‌گیرند؟ 

این‌طوری بگویم، این سریال مربوط به کودک و نوجوان هست نه بزرگسالان، کودک و نوجوان فیلم‌های رزمی-کمدی را دوست دارند و استقبال مردم از فیلم «قهرمانان کوچک» به خوبی این را نشان داد، به نظر من این فیلم یک جوری با فروشی که داشت، تاریخی شد. همین موضوع نشان می‌دهد که وقتی مورد استقبال کودکان قرار گرفته است. قطعا اگر برای بزرگسالان هم فیلمی رزمی ساخته شود، مورد استقبال قرار می‌گیرد. اگر کارگردان بتواند از ورزشکاران و چهره‌ها در جایگاه خودشان استفاده کند، فکر نمی‌کنم نقدی بر فیلم وارد شود و مورد استقبال قرار نگیرد. در برخی مواقع، یک‌سری‌ها در نقشی که حضور پیدا می‌کنند، خوب ظاهر نمی‌شوند و هم پیشینه‌ خود را و هم نقش آن فیلم را خراب می‌کنند.

اگر بازیگری را ادامه بدهید دوست دارید بیشتر در چه زمینه‌هایی نقش را بپذیرید؟

از آن‌جایی که من ورزشکار رزمی بودم، اگر بشود در نقشی که واقعا دنبال یک رزمی‌کار و مبارز است، بازی کنم، موفق خواهم بود. فعلا بیشتر دوست دارم نقش خود یوسف کرمی را بازی کنم.

اگر بازی در ژانر اکشن برای بزرگسالان به شما پیشنهاد شود، آن را می‌پذیرید؟

بله، می‌توانم در این فیلم‌ها که اکشن هستند حضور داشته باشم و اگر پیشنهاد شود با کمال میل آن را می‌پذیرم.

نظر شما درباره ورزشکارانیکه وارد عرصه بازیگری شده‌اند، چیست؟

از بین کسانی که از ورزش وارد بازیگری شدند، آقای پژمان جمشیدی بسیار خوب عمل کرده و در این زمینه استعداد خود را نشان داده است. اگر من بخواهم در این زمینه صحبت کنم شاید به دلیل اینکه اشراف کامل به موضوع ندارم، نتوانم حق مطلب را ادا کنم، اما چرا که نه، چه کسی فکر می‌کرد پژمان جمشیدی آنقدر بدرخشد، الان هم در حال بازی در یک تئاتر است و خیلی هم موفق است اما بعضی از ورزشکاران دیگر آمدند و موفق نشدند.

پژمان جمشیدی کاندیدای سیمرغ بلورین سی و ششمین جشنواره فیلم فجر بود، چند سریال و فیلم سینمایی هم بازی کرد، شما فکر می‌کنید بتوانید با توجه به پشتکاری که دارید، در بازیگری به پژمان جمشیدی برسید؟

بحث پشتکار را من قبول دارم که هر کسی به اندازه تلاشی که می‌کند به هرچیزی که می‌خواهد می‌رسد و اگر بخواهم جدی به موضوع بازیگری نگاه کنم در آن حد نمی‌شوم اما باز هم هیچ چیز غیر ممکن نیست. من آرزویم بود قهرمان کشور بشوم که قهرمان جهان شدم. معتقدم هرکسی به چیزی که بخواهد می‌رسد اما به همان اندازه هم باید تلاش کند.

به نظر شما شهرت در عرصه ورزش و هنر، چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

من ورزش را بیشتر دوست دارم به دلیل اینکه ما ورزشکارها به نوعی تلاش می‌کنیم که مدال بگیریم و پرچم کشورمان را خارج از مرزها به اهتزاز در بیاوریم، البته این دیدگاه من است و برای من هم لذت بیشتری دارد تا اینکه بیایم  و در یک فیلم ایفا نقش کنم. البته هنرمندان ما در خارج از کشور هم می‌درخشند مثلا آقای اصغر فرهادی که جایزه اسکار گرفتند. می‌توان از آن زاویه هم به موضوع نگاه کرد اما برای من به شخصه احترامی که مردم به عنوان یک ورزشکار برای من دارند، خیلی خیلی جذاب‌تر است .

در پایان یک پرسش ورزشی مطرح می‌کنم. اخیرا تیم تکواندوی ایران مثل گذشته نتایج خوبی نگرفته است، به نظر شما این ضعف از کجا ناشی می‌شود؟

ما آنچنان افت نداشتیم، اگر بخواهیم واقع بینانه به موضوع نگاه کنیم، ما اصلا افت نداشتیم اما چون تکواندو توقع‌ها را خیلی بالا برده همه از تکواندوکارها  انتظار دارند که در میادین بین‌المللی بهترین نتایج را بگیرند، برای همین هر لغزشی در این عرصه به چشم می‌آید. به طور مثال اگر ما مسابقه‌ای می‌دهیم و دست خالی برمی‌گردیم، همه آن را می‌بینند ولی در کل امیدوارم مسابقاتی که در اردیبهشت در منچستر برگزار خواهد شد، تیم تکواندو بتواند به خوبی ظاهر شود و از آبروی ایران به خوبی دفاع کند.