پدر پولدار، پدر بی پول

این کتاب ها در تمام دنیا شناخته شده است و در ایران هم با استقبال خوبی مواجه شده است. کیوساکی در این کتاب ها قوانین کسب و کار را آموزش می‌دهد و می‌گوید پول چطور می‌تواند برای شما کار کند. او در این دو کتاب به درستی می گوید مدرسه و سیستم آموزش و پرورش، دانش‌آموزان را برای زندگی در آینده آماده نمی‌کند و اینکه آموزش‌های مدرسه بسیار قدیمی است و کسی با استفاده از آن‌ها نمی‌تواند در دنیای امروز که به سرعت در حال تغییر و تحول است، زندگی سطح بالایی داشته باشد.

تلاش این نویسنده و سرمایه گذار آمریکایی پر کردن این خلا هاست. با این حال حتما هم لازم نیست از قوانین کیوساکی پیروی کرد تا به درک درستی از ثروتمند تر شدن ثروتمندان پی برد. حداقل در ایران خودمان که اینگونه است. 

اینجا گاهی تبعیض ها چربش پیدا می کند به همه چرایی ها؛ مصداقی که در کتاب های کیوساکی کمتر به آن اشاره شده، اما وجود دارد و  غیر قابل کتمان است. تبعیض یعنی وقتی تیم ملی فوتبال مقابل تیم های دست و پا بسته ای چون یمن و ویتنام پیروز می شود، حتی بازیکنان ذخیره، و تدارکات تیم هم نفری 6 هزار دلار پاداش می گیرند اما مثلا یک کشتی گیر، یا نکواندوکار یا وزنه‌بردار برای دریافت همین میزان از پاداش باید یک سال روی تشک و تخته جان بکند که اگر قهرمان آسیا شد چنین پاداشی را دریافت کند.

تبعیض یعنی پرداخت پاداش یک میلیون دلاری به بازیکنان و کادر فنی تیم ملی، بابت حذف از جام ملت های آسیا و طولانی‌تر کردن حسرت یک ملت، آنهم در شرایطی که چهار ماه از پایان بازیهای آسیایی می گذرد و هنوز یک ریال به ورزشکاران سایر رشته ها پاداش داده نشده است.

فوتبالیستی که در سال بین یک تا 10 میلیارد بابت قرارداد از تیم باشگاهی اش می گیرد (که نوش جانش)، بواسطه نشستن روی نیکمت تیم ملی و جویدن ناخن، بعضا پاداشی می گیرد که معادل زحمات چندساله یک قهرمان در سایر رشته های مدال آور است. 

دو سال پیش کاروان ورزشی ایران در المپیک ریو 3 مدال طلا، یک نقره و چهار برنز کسب کرد. پاداش این مدال ها جمعا 1370 سکه بود که به قیمت دلار و سکه همان سال، شد 410 هزار دلار. آن زمان دلار 3600 تومان بود و سکه هم یک میلیون و صد هزار تومان. همان پاداش را با قیمت امروز دلار و سکه هم اگر محاسبه کنید باز رقم پاداش مدال آوران المپیک به 500 هزار دلار نمی رسد. این را بگذارید کنار پاداش یک میلیون دلاری تیم ملی، که یک ناکامی دیگر به ناکامی های این فوتبال اضافه کرد و حسرتی که حالا 47 ساله شد.

شاید داستان «پدر پولدار، پدر بی‌پول» در این ورزش، داستان فرزندانی باشد که پدرشان فوتبالیست است و آنهایی که پدرشان قهرمان کشتی است یا وزنه برداری. اینجا دلیل اینکه «چرا ثروتمندان، ثروتمندتر می شوند» را باید از مدیرانی پرسید که حتی در تقسیم پاداش هم عدالت را اجرا نمی کنند.