کهکشانی‌ها در سیاه‌چاله

به یاد بیاورید؛ یک شب باشکوه در کیف که منجر به سیزدهمین قهرمانی رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا شد. برای یک هوادار عادی فوتبال، فینال ۲۰۱۸ همین دیشب بود. اما برای هواداران رئال مادرید انگار بیش از سه سال از قهرمانی در اروپا گذشته است. آنچه امروز به نام رئال مادرید به زمین مسابقه می رود، حتی ظاهر قهرمان اروپا را هم حفظ نکرده است. چیزی فراتر از یک تغییر بزرگ؛ یک سقوط غمگینانه که بدبینانه ترین هوادار کهکشانی ها هم انتظار آن را نداشت.

همه چیز از ۳۱ می آغاز شد. کنفرانس خبری کابوس وار زین الدین زیدان. زیزو، رئال مادرید را به هر چه می خواست رسانده بود. اما زمان رفتن فرا رسید. "باشگاه نیاز به تغییر دارد"؛ کلیدی ترین جمله زیدان را همه هواداران رئال مادرید با پوست و خون احساس می کردند. حتی بزرگترین منتقدین رئال مادرید هم علاقه ای به تماشای کهکشانی ها بدون زیدان نداشتند. تصاویری که فلورنتینو پرز عاجزانه به زیدان خیره شده است، چیزی فراتر از یک سردرگمی را نشان می داد. ۱۲ ژوئن  فرا رسید و تیم نخست مادرید دوباره نشان داد چرا در اسپانیا چیزی فراتر از یک باشگاه است. آن ها جولن لوپتگی، سرمربی تیم ملی اسپانیا را به عنوان جانشین زیدان افسانه ای اعلام کردند. اما مگر او سرمربی تیم ملی اسپانیا نبود؟ مگر اسپانیا در آستانه حضور در جام جهانی قرار نداشت؟ فدراسیون فوتبال اسپانیا ۲۴ ساعت مانده به آغاز جام جهانی روسیه، سرمربی جدید رئال مادرید را اخراج کرد. فرناندو هیرو تیم ملی اسپانیا را به روسیه برد و در ضربات پنالتی مقابل روسیه میزبان حذف شد.

شرایط تیم ملی اسپانیا پس از جام جهانی بهتر شد. سرمربی سابق بارسلونا، لوییس انریکه روی نیمکت کشورش نشست. اما برای ریالی ها فصل پیش از آن که آغاز شود، سرشار از تغییرات شد. کواچیچ به صورت قرضی راهی چلسی شد، تئو هرناندز به سوسیداد قرض داده شد و اشرف حکیمی در انتقالی مشابه راهی بروسیا دورتموند شد. بزرگترین ضربه، جدایی مهم ترین ستاره کهکشان بود؛ کریستیانو رونالدو که با مدیریت به توافق نرسید. او حقوق بیشتری می خواست و پرز معتقد بود به عنوان یک بازیکن ۳۳ ساله نباید روی تمدید قرارداد ستاره اش ریسک کند. ستاره پرتغالی با ۱۱۷ میلیون یورو راهی یوونتوس شد. او از هو شدن در نمایشی که بزرگترین ستاره اش بود، راهی تئاتری شد که به عنوان رقیب تشویق شده بود.

نقل و انتقالات رئال مادرید شباهتی به تقویت قهرمان اروپا نداشت. با وجود درخشش کیلور ناواس درون سنگر مادریدی ها، انتقالی که باید زودتر از این ها نهایی می شد را کامل کرد. تیبو کورتوا با ۳۵ میلیون یورو از لندن راهی مادرید شد. ویسینیوس جونیور از فلامینگو خریداری شد. با ۶۱ میلیون یورو که احتمالا برای یک وینگر ۱۸ ساله رقم سنگینی بود. او در برزیل می ماند اگر همه چیز درست پیش می رفت اما بازگرداندن ماریانو دیاز از المپیک لیون، آن هم به خاطر درخشش نصفه و نیمه اش در لیگ فرانسه و پوشاندن شماره ۷ رونالدو به تن او، نشان می داد هیچ چیز درست پیش نمی رود.

شکست ۲-۴ مقابل همشهری در سوپر جام اروپا آغاز یک خواب طولانی بود. خوابی که در ابتدا شیرین به نظر می رسید اما هر چه عمیق تر می شد، کابوس وارانه پیش می رفت. شکست با سه گل در خانه سویا آغازی بر انتها بود. پس از آن مادریدی ها به سختی با اتلتیکو مادرید مساوی کردند و پس از آن چهار شکست پیاپی در آستانه الکلاسیکو رقم خورد. همه می دانستند یک سلاخی بزرگ در انتظار کهکشانی ها است. در نیوکمپ و برای نخستین بار در ۹ سال گذشته، بدون رونالدو و مسی. هت‌تریک لوییس سوارز و دو گل از کوتینیو و ویدال در کنار تک گل مارسلو حکم اخراج لوپتگی را امضا کرد تا نشان دهد رئالی ها با سرمربی کشورشان هم به جایی نمی رسیدند.

پس از آن بود که یک نام عجیب برای نشستن روی نیمکت رئالی ها مطرح شد؛ سانتیاگو سولاری. هافبک آرژانتینی سال های حیاتی رئال مادرید. او پنج سال در رئال مادرید بازی کرده بود و در ۱۳۱ بازی ۱۰ گل به ثمر رسانده بود. سرمربی ۴۲ ساله تیم دوم رئال مادرید به نیمکت تیم اصلی راه یافت. او به عنوان سرمربی موقت معرفی شد و وظیفه سنگینی را بر عهده گرفت؛ بازگرداندن رئال مادرید به روز های اوج. او ملیلیه را در جام حذفی اسپانیا با ۴ گل حذف کرد. وایادولید را همراه با دو گل شکست داد و در حالی که مهمان ویکتوریا پلژن بود با ۵ گل پیروز شد. در ادامه سلتاویگو را در یک رقابت دیدنی ۲-۴ شکست داد و راهی تعطیلات دو هفته ای شد.

به نظر می رسید روز های خوب رئال مادرید آغاز شده اند اما شکست ۰-۳ مقابل ایبار، دوباره رئالی ها را ترساند. به نظر می رسید رئال مسیر قبلی اش را پیدا کرده است اما یک بازی بی اتحاد و مغرورانه که پیروزی ایبار در چهار سال گذشته مقابل رئال مادرید بازنده بود و حالا ورق طوری برگشته که آنها ۳ گل به رئال مادرید می زنند.رئال آن رئال همیشگی نیست و اگر شرایط همین طور پیش برود باید منتظر فاجعه های دیگری بود. از بحث های بی پایان راموس و کروات ها تا مصدومیت های پیاپی گرت بیل که بگذریم دلایل افت رئال مادرید چیزی شبیه به لقب آن ها است. کهکشان؛ بی پایان و باورنکردنی.