روایتی از مردمی که پشت در بانک‌ها مانده‌اند

به گزارش پارس به نقل از تراز، اوایل دولت نهم بود که محمود احمدی نژاد با شعار احیای وام های قرض الحسنه و تخصیص بخشی از وام بانک ها به این مقوله روی کار آمده بود. اما شرایط امروز بانکداری ما طوری است که شاهد نرخ سود بانکی ۲۱تا ۲۵ درصدی هستیم به طوری که حتی نرخ سود بانکی ۱۲ تا ۱۵ درصدی را گویا باید به فراموشی بسپاریم.

ساعت ۸: ۳۰ دقیقه صبح است. برای تهیه گزارشی وارد یکی از شعب بانک تجارت در جنوب تهران می شوم. داخل بانک که می شوم بانک خیلی شلوغ نیست، چند نفری بیشتر در بانک حضور ندارند به طوری که بدون گرفتن شماره میروم یک راست روبه روی مردی که به نظر معاون شعبه می آید. روبه رویش می ایستم واز او درباره وام کالا یا وام خودرو، شرایط دریافت ونرخ سودش می پرسم. معاون شعبه سرش را بلند می کند و می گوید فعلا دستورالعمل جدیدی نیامده است و هیچ گونه وامی پرداخت نمی کنیم! با تعجب می پرسم در حالی که ۳ ماه از آغاز سال جدید می گذرد هنوز دستورالعمل جدید نیامده؟ ! سه ماه اول سال که منتظر دستورالعمل اید، ۲ماه آخر سال هم که حسابهای بانک ها بسته می شود مگر سال شما چند ماه دارد؟ معاون شعبه سری تکان می دهد و می گوید قانون است به ما ارتباطی ندارد. می پرسم حالا اگر قانونش ابلاغ شود نرخ سود آن مثل سال های گذشته ۱۵ درصد است؟ سرش را به علامت تعجب بلند می کند و می گوید ۱۵ درصد! این حرف برای چند سال پیش بود ما الان ۲ سال است که وام هایمان بانرخ بانکی ۲۱ درصد است. البته امسال هنوز معلوم نیست ولی احتمالا تا۲۵ درصد بالا برود. ازبانک که بیرون میایم سوار تاکسی می شوم تا به محل کارم بروم.

سعید که همین طور با آب وتاب داشت ماجرای وام سال گذشته اش را تعریف می کرد گفت: از آن موقع تا به حال نه من سمت وام رفته ام ونه وام سمت من آمده! توام برو وام مام خبری نیست وهر چه قدر هم بخواهی بنویسی وبگویی این ها کار خودشان را می کنند. با سعید خداحافظی می کنم وبه دفتر سایت می آیم تا گزارش را تایپ کنم…

مشکل بانکداری ما چیست؟

متاسفانه سیستم بانکی ما از ابتدا با تفکر لیبرالی وسود جویی شکل گرفته است و اصولا احکام ومفاهیم اقتصاد اسلامی مانند دستگیری از نیازمند، قرض الحسنه و… در آن جای ندارد ودرست مانند نظام های سرمایه داری به سود بیشتر خود وهدایت نقدینگی خود به هر تجارتی که سود بیشتری داشته باشد ولو به ضرر جامعه باشد می اندیشد. برای همین است که مساله ای مثل رفع احتیاجات ضروری مردم، وام کالا، ازدواج و… حائز اهمیت نیست. این در حالی است که در سایت رسمی تمام این بانک ها به وام قرض الحسنه و وام کالا، خودرو… به عنوان تسهیلاتی که ارائه می شود اشاره شده است. گرچه بانکها مکلفند هر ساله قسمتی از تسهیلات را به صورت قرض الحسنه به مردم بپردازند اما مشاهدات میدانی نشان میدهد هیچ وام قرض لحسنه ای در بانک ها پرداخت نمی شود.

مشکل بعدی بانکداری ما دوری از تفکر اسلامی ونزدیکی به بانکداری ربوی است. بهتر است سخن خود را با آیه ای از قرآن کریم به پایان برسانیم که می فرماید: (إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ (یعنی: اگر به خدا قرض الحسنه دهید، آن را برای شما چند برابر سازد و شما را می بخشد و خداوند تشکّرکننده و بردبار است، شاید مورد توجه بانکداران ومدیران بانکی کشور واقع شود.