به گزارش پارس به نقل از مشرق، گفت و گوی ضبط شده علی اکبر ولایتی از شبکه خبر پخش شد.

مهمترین محورهای سخنان ولایتی در این برنامه به شرح ذیل است:

* اختیارات رئیس جمهور در قانون اساسی کافی است.

* نام دولتم" متمم" است. یعنی کابینه ای متدین، با تجربه، متخصص و معتدل و مشورت پذیر.

* شعار دولتم اخلاقگرایی و ثبات در تصمیم گیری است.

* کسی که می خواهد همه کابینه اش و مدیرانش سرباز باشند، یعنی میخواهد خودش همه کاره باشد. کابینه باید سردار باشند. در هر وزارت خانه ای باید خود وزیر، اختیارات رئیس جمهور را داشته باشد.

* کابینه بله قربان گو کسانی هستند که یا تخصص ندارند و یا شهامت عمل به تصمیمشان.

* وزرایم را از همان ابتدا با مشورت مجلس انتخاب می کنم نه اینکه یک لیست بیست و چهارتایی بدهم و وقتی مجلس چندتایش را رد کرد، شروع کنم از تریبون هایم به تخریب.

با یک پوزخندی گفتند فلانی یعنی من گفته است ۱۰۰ روزه اقتصاد را سامان میدهم. اینها نمی دانند. من ۱۰۰ روز را برای مسائل حدی که روزمره مردم را آزار می دهد، تعیین کردم و برای مشکلات فوری.

* تورم یعنی پول در جامعه زیاد است ولی کالا نیست. باید تعداد کالا را بالا برده و اعتماد تخریب شده بین دولت و ملت که به خاطر عمل نشدن به وعده های دولت و بانک ها حادث شده، بازسازی شود.

* باید در طرح ۲ فوریتی که ۲۴ ساعته جوابش از مجلس می آید، یک تنفس ۶ ماهه به بخش تولید بدهیم. اقساط، جریمه زیان دیرکرد و مالیات های معوقه و… را عقب بیندازیم.

* بانک مرکزی که باید مراقبت کند بانکها کار را آنطور که باید اسلامی باشد عمل کند، این کار را انجام نمیدهد. قانون بانکداری اسلامی داریم ولی عمل نمی شود.

* مهمترین عامل برای اینکه چرخ های تولید راه بیفتد، بازگرداندن اعتماد است. اگر کارخانه دار بفهمد دولت به قولش عمل می کند، اعتمادش برمیگردد. من در ۲۴ ساعت طرح دو فوریتی را در مجلس به تصویب می رسانم و همین باعث می شود بخش تولید به من اعتماد کند.

* من اقتصاددان نیستم اما با اقتصاددان ها مشورت کرده ام و کارهایی که می گویم حتما جواب خواهد داد. هیچ اقتصاددانی با طرح ۱۰۰ روزه من مخالفت نکرده اما برخی سیاسیون مخالفت سیاسی کرده اند.

* بانک مرکزی باید مستقل بوده و ابزار دولت نباشد. الان اینطور نیست. کیسه ای است که دولت هروقت خواست از داخلش پول برمی دارد. بانک مرکزی باید بتواند مستقل باشد و بانک ها را کنترل کند. برای چه الان به جای ال سی ۱۰ درصد، ۱۳۰ درصد می گیرند؟

* روی طرح های من هزاران نفر ساعت کار شده است.

* ما هویت اسلامی و ملی خود را تقویت میکنیم. بازگشت به این هویت عملا موجب می شود که سبک زندگی اسلامی و ایرانی را احیا کنیم. اگر اینطور شود مصونیت سازی میکنیم. پیشگیری بهتر از درمان است. نباید مردم را در برابر تحمیلات بیگانگان که بنایشان به هم زدن سیستم های خانواده های ماست، رها کنیم. تافلر و هانتینگتون می گویند که وقتی ۷۰ درصد تربیت افراد در خانواده هاست، علت اینکه به واسطه اشغال ایران توسط بیگانگان، جامعه ایرانی از مسیر اسلامی و ایرانی اش منحرف نشد، به خاطر این بود که خانواده ها سالم مانند. لذا الان خانواده ها را نشانه گرفته اند.

* اقتصاد در کشور باید تولید محور باشد. تولید هم باید مردم محور باشد. اگر اینطور شد، وام به تولیدکننده ها به جای ۲۴ درصد، فقط ۲-۳ درصد کارمزد دارد. در زمان بوش، اینها به کلی بهره را از وام های مربوط به تولید و کارهای تجاری برداشتند. آنچه در اسلام به عنوان ربا حرام شده، امروز آمریکایی ها دیدند راهکار این است که با پول کاسبی نکنند بلکه پول را به صنعت و تولید بدهند. متاسفانه در کشور ما این وام ها ۲۰-۳۰ درصدی سود دارد.

* حمایت از تولید باید همه جانبه باشد. دولت نباید تولیدکننده باشد، مردم باید تولید کنند. اگر دولت زمینه را ایجاد کند، بیکاری کم شده و تک رقمی می شود و تورم هم تک رقمی می شود و با کمک اقتصاد پیشرفته وقتی به ازدواج تشویق کردید، خانواده شکل میگیرد و باید این خانواده تقویت شود.

* ما باید به سمتی برویم که درمان رایگان شود. منظور این است که بیمه باکفایتی داشته باشیم. الان بیمه باکفایت نداریم. چرا که ۷۰ درصد هزینه های درمان را باید از جیب پرداخت کنید. بر اساس برنامه پنجم، در انتها باید پولی که مریض یا صاحب مریض از جیبش پرداخت می کند باید حداکثر ۳۰ درصد باشد.

* سلامت یک زنجیره است و اگر حلقه ای مفقود شود، این کار صورت نمیگیرد. راه های اجرایی حذف یا ادغام بیمه های فعلی باید طی شود. بیمه خدمات درمانی و تامین اجتماعی الان دست دولت است.

* بیمه باید در کشور خصوصی شود. الان ۳۰ درصد حقوق کارگر برای حق بیمه پرداخت می شود. ۳ درصد هم دولت میدهد که بابت این دولت میلیاردها تومان به بیمه بدهکار است.

* ردیفی در بودجه درنظر دارم که برای بیماری های صعب العلاج و جراحی های پرهزینه باید ببیند که از جیب دولت پرداخت شود تا مردم جز غصه بیماری، غصه دیگری نداشته باشند. خیلی از مردم به خاطر اینکه هزینه جراحی های پرهزینه و علاج بیماری های پرهزینه را ندارند، از بین می روند.

* عنوان برنامه من در سیاست خارجی، " بازسازی روابط خارجی" است. این به ارتباطات بانکی، ارتباطات علمی و فناوری، فضای مجازی، سیاست خارجی و ارتباطات اقتصادی و… مربوط می شود.

در حال حاضر دیپلماسی خارجی ما دچار ضعف های اساسی است. من از همه ظرفیت ها همچون دیپلماسی عمومی و… استفاده خواهم کرد. ایران کشور کمی نیست بلکه ایران دارای موقعیت بی نظیر جغرافیای سیاسی و اقتدار سیاسی و موقعیت فرهنگی و ۱۵ همسایه است که بسیار مطرح است. ایران الان بالاترین نقش را در تحولات منطقه دارد و هیچ مساله ای از جمله سوریه، بدون حضور ایران قابل حل نیست.

* یکی از نقاطی که باید توجه شود و بیشتری اولویت را دارد، منطقه است. برخی میگویند تنش زدایی با همسایگان، این تازه ما را به نقطه صفر می رساند در حالی که باید به سمت داشتن روابط دوستانه و حسن همجواری برویم.

* داشتن همسایه های متعدد هم فرصت است و هم تهدید.

همسایه داری هنری است در دیپلماسی که اگر رعایت نکنیم و در سالهای اخیر چندان رعایت نشده است، می تواند تبدیل به تهدید شود.

* راه حل ها برای سیاست خارجی در ذهن من است و در طول این سالها در وزارت خارجه کارهایی هم داشتم. هم به لحاظ تئوری و هم عملی راه برای ما باز است و ما میتوانیم به نحوی که شایسته ایران است روابط را بازسازی کنیم.

* در طی این ۱۶ سال من از کار اجرایی وزارت خارجه کنار رفتم اما به دلیل مشاورت رهبر انقلاب در جریان جزئیات آنچه در دنیا می گذرد هستم و میدانم که نسخه های ۱۶ سال پیش به درد حالا و سالهای آینده نمیخورد ولی در طی این سالها نمونه هایی پیش آمد که نشان داد توانایی هست. سارکوزی از من شخصا دعوت کرد به فرانسه رفته و من با کسب اجازه به کاخ الیزه رفتم و من گفتگوهای بسیار سازنده ای با سارکوزی و لویت مشاورش داشتم. اگر کارشکنی نمی شد توافقات بسیار خوبی داشتیم. که اگر همراهی می شد ظرف ۲-۳ هفته تحولی اساسی در موضع فرانسه راجع به بحث هسته ای و روابط دو طرفه ایران و فرانسه صورت میگرفت.

* این عدم همراهی از جانب دولت خودمان صورت گرفت.

* میتوانیم کاری کنیم که نه تنها موضوع هسته ای حل شود بلکه ایران جایگاه خود را در سطح بین الملل پیدا کرده و تحریم ها رقیق شود. بخش مهمی از مشکلات ما ناشی از عدم فعالیت و تدبیر درست در سیاست خارجی است.