سئول از واشنگتن دور و به پیونگ یانگ نزدیک می شود
فارن پالیسی در گزارشی نوشت: قدرت تندروهای دولت دونالد ترامپ می تواند مذاکرات میان واشنگتن و پیونگ یانگ را نه تنها متوقف کند، بلکه خاتمه دهد و واشنگتن و سئول را به طور بالقوه ای به سوی قطع رابطه بکشاند.
'کلینت ورک' استاد روابط بین الملل دانشگاه واشنگتن در یادداشتی با عنوان 'تندروهای آمریکایی کره جنوبی را از واشنگتن دور می کنند' افزود: شبه جزیره کره از 'آتش و خشم' 2017 فاصله گرفته و نشست تاریخی میان 'دونالد ترامپ' و 'کیم جونگ اون' رهبر کره شمالی، راه را برای آشتی باز کرده است. در طول این مسیر 'مون جائه این' رییس جمهوری کره جنوبی هم این روند را از طریق برگزاری نشست ها و ارتباطات میان پیونگ یانگ و واشنگتن تسریع بخشیده است.
در ادامه یادداشت این استاد دانشگاه واشنگتن می خوانیم: به نظر می رسد که نشست سه روزه میان دو کره، مذاکرات کره شمالی و آمریکا را نیز به تعویق انداخته است و به طور خلاصه، ما در معرض اصلاحات بنیادی دهه های اخیر در شبه جزیره کره هستیم. با این حال، این بازسازی می تواند اشکال گوناگون داشته باشد.
ظهور یک رژیم باثبات و صلح آمیز در کره شمالی و حتی امکان موافقت و پیمانی جایگزین به جای 'پیمان ترک مخاصمه کره' یکی از این شکل ها است. اما همه چیز نمی تواند به این خوبی پیش رود و قدرت تندروهای دولت ترامپ می تواند سبب اوج گرفتن برخی مسائل شود و مذاکرات میان واشنگتن و پیونگ یانگ ممکن است نه تنها متوقف، بلکه به طور کامل خاتمه یابد و این امر شکاف موجود میان واشنگتن و سئول را به طور بالقوه ای به سوی قطع اتحاد کره جنوبی و آمریکا سوق می دهد.
به لحاظ تاریخی، پیونگ یانگ خواستار طی مراحلی در رابطه با ایالات متحده، نیروهای نظامی مستقر در شبه جزیره کره، و حل و فصل مسائل دو کره بوده است. لذا در این راستا پیشنهاد مذاکرات مستقیم با آمریکا را داد و یک معاهده صلح دوجانبه و به دنبال آن، خروج نیروهای ایالات متحده از شبه جزیره کره را خواستار شد.
اما حال دو کره اقدامات اعتماد سازی که ماه گذشته در سومین اجلاس' مون و کیم 'اعلام شد را در پیش گرفته اند. هر دو طرف قصد کاهش تنش زدایی و اجرای صلح را دارند و هدف آن پایان دادن به 'اقدامات خصمانه علیه یکدیگر در هر حوزه' از جمله زمین، هوا و دریا و در اطراف منطقه غیرنظامی را دارند. هفته جاری، آنها اقدامات مربوط به مین زدایی را در بخش امنیت مشترک غیر نظامی آغاز کردند. آنها همچنین برنامه ای برای حفاری مشترک از 1 آوریل تا 31 اکتبر 2019 تعیین می کنند که طی آن تیم هایی از کره شمالی و کره جنوبی بقایای اجساد حدود 500 سرباز در شهر 'چئوروون'را که محل جنگ دو کره بود را پیدا می کنند.
تغییر ظاهری تاکتیک های پیونگ یانگ، روابط بین دو کره را به شدت بهبود داده و امکان پیشرفت بیشتر هم هنوز وجود دارد.
از طرفی، قابلیت تئوریک کره شمالی برای حمله به ایالات متحده آن را در موضع قدرت قرار داده و اعتماد به نفس لازم را به پیونگ یانگ بخشید تا امتیازی به واشنگتن ندهد.
دولت مون نیز مانند برخی از روسای جمهوری کره جنوبی مایل به از سرگیری روابط با پینگ یانگ است و او از جمله کسانی بود که در دولت 'رو مو هیون' که خواهان ایجاد روابط با کره شمالی بود، خدمت می کرد. با این وجود، مون از نزدیک شاهد تنش میان سئول و دولت 'جرج دابلیو بوش' بود و در نتیجه به خوبی از محدودیت های روابط دو کره در صورت عدم هماهنگی با آمریکا خبر دارد. ازسوی دیگر با توجه به تغییرهای ناگهانی در رفتار و گفتار ترامپ، مون عمیقا نشان داده که تا چه اندازه از این دشواری ها درس گرفته و به چه میزان در راه خود استوار است.
وی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل گفت: 'تصمیم کره شمالی برای از بین بردن برنامه هسته ای رسما تایید شده و هیچ کس دیگر نمی تواند این روند را معکوس کند. او خطاب به ترامپ افزود: 'شما تنها کسی هستید که می تواند این مشکل را حل کند.'
در این میان ترامپ به نظر می رسد بر خلاف دیگر روسای جمهوری آمریکا خواهان خلاصی از دست پیش شرط های ایالات متحده باشد. از طرفی با توجه به تغییرات ناگهانی در گفتار و رفتار وی، ممکن است شاهد تصمیمات ناگهانی وی در خصوص سیاست واشنگتن باشیم. اما به گزارش نیویورک تایمز، کابینه او مدام تاکید دارند که سایر کشورها به توئیت های ترامپ توجه نکند و مخلص کلام آنکه به آنچه رئیس جمهوری می گوید گوش ندهند.
علاوه بر این، صرف نظر از آنچه ترامپ می گوید، موضع رسمی ایالات متحده در قبال کره شمالی تغییر نکرده است. به عبارتی، پیونگ یانگ ابتدا باید یک موجودی سلاح تهیه کند و قبل از اعلامیه پایان جنگ، اجازه بازرسی های پیشرفته را بدهد. به گزارش واشنگتن پست، روز سه شنبه، تلویزیون دولتی کره شمالی این درخواست را 'بی ارزش' توصیف کرد و 'کانگ کیونگ وا' وزیر امور خارجه کره جنوبی نیز اعلام کرد که ایالات متحده باید از خواسته خود دست بردارد. لذا با توجه به این رویدادها، ظرفیت شکست در مذاکرات آمریکا با کره شمالی و شکاف در اتحاد واشنگتن و سئول زیاد است.
'جان بولتون' مشاور امنیت ملی ایالات متحده، به پیونگ یانگ اعتماد ندارد و در حال تهیه اسناد و مدارک برای حمله نظامی آمریکا علیه این کشور است و گزارش شده که وی در پشت پرده لغو سفر مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در ماه اوت (مرداد ماه) به پیونگ یانگ نقش داشته است.در این میان به نظر می رسد پمپئو نیز تمایل چندانی به ادامه مذاکرات پیونگ یانگ و واشنگتن ندارد. چراکه وقتی از وی در مورد اعلامیه پایان جنگ با کره شمالی پرسیده شد، از پاسخ دادن طفره رفت. در عوض تاکید کرد که پیونگ یانگ هنوز یک تهدید است و هدف اصلی باید خلع سلاح هسته ای این کشور باشد. حال سوال اینجاست اگر ترامپ پیش از خلع سلاح هسته ای کره شمالی پایان جنگ را اعلام کند، چه؟ پاسخ به این سوال اهمیت فراوانی دارد چراکه پیونگ یانگ پیش از این وعده هایی داده و گامهایی نیز برداشته است اما بدون گام رو به جلوی واشنگتن، بسیار دشوار است که کره شمالی با دیگر شروط آمریکا موافقت کند.
'جفری لوئیس' کارشناس منع گسترش سلاح در این خصوص می گوید: به نظر می رسد کره شمالی خواهان نسخه ای مشابه اسرائیل است، آنها تسلیحات هسته ای را آزمایش نمی کنند و به نمایش هم نمی گذارند و در واقع تظاهر می کنند که اصلا چنین سلاح هایی وجود ندارد.
از سوی دیگر، رهبران کره شمالی مشتاقانه رئیس جمهوری آمریکا را نظاره می کنند. آنها همان چیزی که ما می بینیم را می بینند، مردی (ترامپ) که مشتاقانه خواهان تحسین دیگران است و با وجود آنکه مشکلات داخلی بسیاری دارد همچنان نامه های گرم و وعده های شیرین به رهبر کره شمالی می دهد. آنها می دانند ترامپ آرزوی یک معامله تاریخی با کره شمالی را دارد. اما در عوض کابینه مون جائه این دو انتخاب دارد؛ حرکت با گام های استوار به سوی رفع اختلاف یا بازگشت به 'آتش و خشم' و شکست در اتحاد با آمریکا. به طور قطع گزینه مناسب مشخص است.
***'فارن پالیسی' نام نشریه خبری سیاسی-اقتصادی است که بنیانگذاران آن' ساموئل هانتینگتون' و 'وارن منشل' میباشند. این نشریه در سال 1970 بنیان نهاده شد. محتوای اخبار و گزارش های این نشریه بر امور جهانی، حوادث جاری و سیاست داخلی و بین المللی متمرکز است. 'موشه نعیم' از سال 2000 تا 2010 سردبیر آن بود. در سال 2008 شرکت واشنگتن پست متعلق به هلدینگ گراهام آنرا خریداری کرد، و از سال 2010 سوزان گلاسر سردبیر آن شد'.
ارسال نظر