این بار شفر هم مقصر بود

به گزارش پارس نیوز،  استقلال صفر- فولاد صفر؛ اولین برداشت با دیدن این نتیجه برای مخاطب عادی فوتبال چیست؟ شکست رفتارهای تهاجمی استقلال مهاجم برابر رفتارهای تدافعی فولاد مدافع. اما اگر عینک مان را به چشم بزنیم و دقیق و ریزبینانه و خارج از نگاه رادیکال "گل زدن یا گل نزدن" آیتم های تقابلی دو تیم در یک سوم هجومی آبی ها را بررسی کنیم به همین نتیجه می رسیم؟ جواب چند پاراگراف پایین تر مشخص می شود!

استقلال موفق در عبور از حلقه های دفاعی
اساسا اولین و مهمترین مسئله برای ارزیابی توان تهاجمی یک تیم، دقت به مولفه "عبور" است. این که تیم مهاجم توانایی عبور از لایه دفاعی حریف را داشته یا خیر؟ این که تیم مهاجم به یک تولید و بازتولید مداوم کیفیت تیمی در برابر دفاع حریف به عنوان اصل اول رسیده یا خیر؟ آمار می گوید استقلال مهاجم 69 بار توانسته وارد یک سوم هجومی شود و از این تعداد، 33 بار حرکت تا درون باکس جریمه ادامه پیدا کرده است. اگر نفوذ به باکس را به عنوان یک حرکت حمله ای موفق (در مورد خلق موقعیت حرف نمی زنیم) حساب کنیم با نرخ برابر در موفقیت های حمله ای آبی ها و موفقیت های دفاعی فولاد مواجه می شویم. با این تفسیر و با توجه به این که ما در عصر پیشرفت تاکتیک های دفاعی و یا به عبارت بهتر در عصر فوتبال دفاعی هستیم پس میانگین یک از دو برای تیم مهاجم نرخ مثبت و قابل قبولی محاسبه می شود و نشانه این است که تیم شفر توانسته کیفیتش را در برابر لایه های فشرده دفاع حریف پیاده کند و به قدر کفایت و نیاز از سازمان دفاعی فولاد عبور نماید. حال آن که این نرخ برای یک تیم که به قصد دفاع صرف برای این بازی آموزش دیده و آماده شده مطمئنا منفی و غیر قابل قبول محاسبه خواهد شد و نشانه این است که تیم پورموسوی به اندازه لازم نتوانسته محوطه جریمه اش یعنی قلب تیمش را از دسترس حریف دور نگه دارد و برتری دفاعی ایجاد کند.

ناکامی تاکتیک "سانتر و ضربه سر" شفر
آمار بعدی در مورد سانترها و ضربات سر می باشد. فوتبال استقلال در هشت فصل گذشته همیشه طبق این قاعده تعریف شده است : «خسرو حیدری حضور دارد یا حضور ندارد؟!» در این فصل هم روال حفظ شده و وقتی که می بینیم خسرو پس از چند جلسه نیمکت نشینی دوباره به ترکیب اصلی لینک شده و همچنین الحاجی گرو با خصوصیات یک مهاجم هدف سرزن برای اولین بار از ابتدا به بازی گرفته شده، نتیجه گیری این که شفر در حرکتی که کاملا از او بعید بود راه ساده تر را انتخاب کرده و تصمیم گرفته از طریق سانترها و ضربات سر کلاسیک ترین زوج فوتبالی یعنی یک "مهدوی کیا - علی دایی" یا"دیوید بکام - دوایت یورک"به گل و برد برسد زیاد سخت نبود. آمار سانترها می گوید استقلال 20 بار به طور مستقیم تصمیم به ارسال از جناحین گرفته است که 14 بار موفق به این کار شده و 6 مرتبه دفاع فولاد مانع آنها شده و توپ را بلاک کرد. آماری که در حدود بیش از دو برابر به نفع تیم مهاجم است و با وجود خسرو حیدری هم غیر از این تصور نمی شود. اما یک پرسش وجود دارد، پس چرا فولادی که در مهار خسرو حیدری ناکام ماند به قدر کفایت به او اجازه سانترکردن داده است در پایان بازی همچنان دروازه اش سه قفله بود؟ اینجا باید به آمار ضربات سر رجوع کرد؛ 19 مرتبه استقلال در فاز حمله و در یک سوم هجومی برای زدن ضربه سر با دفاع فولاد دوئل کرده است. 11 دوئل درون باکس جریمه و 8 عدد نیز خارج از باکس و در ایستگاه های ورودی به آن. در 8 دوئل بیرونی آمار 7 به یک به نفع استقلال است. 7 ضربه سری که پنج تا از آنها متعلق به الحاجی گرو می باشد و نشان از قدرت بالای سرزنی وی دارد، به طوری که سه مرتبه با ضربه سر پاس ورود به باکس را برای تبریزی صادر نمود. اما در درون باکس آبی ها فقط سه مرتبه توانستند ضربه سر بزنند که دو بار آن پشت نقطه پنالتی رقم خورد. در حالی که دو مدافع آخر فولاد هشت بار سانترها را بلاک نمودند و این نشان می دهد که چرا تیم شفر نتوانست از تاکتیک ساده سازی بازی در حد سانتر و ضربه سر بهره ببرد. آنها به طور کلی 10 به 9 تلاش ها برای سرزنی در یک سوم هجومی را پیروز شدند اما در تفکیک ضربات به موثر و غیر موثر نه و ضربات موثر بسیار کمتری نواختند. مسئله ای که حتما کادر فنی تیم را مجاب می کند که در آنالیز بازی الحاجی تامل بیشتری کرده و دلیل تفاوت کیفیت وی را در زدن ضربات سر در وضعیت بدنی پشت به دروازه (بیرون باکس) و نزدن ضربات سر در وضعیت بدنی رو به دروازه (درون باکس) را پیدا کنند.

ناکام در دریبلینگ با نیمکت نشینی دریبل زن ها
تنها آماری که استقلال در تقابل با فولاد در بررسی کلی نسبت به حریف، نرخ کمتری از آن را ثبت نمود آیتم تلاش های تیم برای دریبلینگ در یک سوم هجومی است. 12 دریبل موفق برابر 13 دریبل ناموفق. فاصله یک عددی که شاید در کمیت به چشم محاسبه نیاید اما مطمئنا در بحث کیفیت ماجرا و رجوع به دریبل های روح ا.. باقری در برابر ذوب و تراکتور که هر یک دریبل یک گل یا یک اخراج را می ساخت قابل پیگرد است. کاهش قدرت دریبلینگ تیم نسبت به زمان حضور باقری در مرکز خط حمله و استفاده از وریا سریع السیر در گوش راست بدون شک تاوانی بوده که شفر برای تغییر نفرات اصلی و تغییر تاکتیک ها در این بازی پرداخت کرده و حتی می توان گفت که کادر فنی انتظار این مسئله را نیز داشته است. لازم به ذکر می باشد که هفت عدد از دریبل های موفق استقلال از دقیقه شصت به بعد و بیرون آمدن حیدری و ورود طارق و نیومایر و باقری و بازگشت به همان فوتبال ترکیبی سرعتی هفته های گذشته ثبت شده است. بازه زمانی سی دقیقه ای که همچنین استقلال در آن فقط دو دریبل ناموفق داشته است.

شوتزنی هم به داد استقلال نرسید
در ارزیابی آیتم شوت های پشت محوطه، 4 تلاش برای استقلال ثبت شده که 3 بار تلاش موفق بوده و شوت از لایه های دفاعی عبور کرده و یک مرتبه نیز فولاد توانسته ضربه را بلاک کند. نرخ 3 به یک و اما بازهم عدم موفقیت در گلزنی، چرا؟ چون استقلال هر سه شوتش را خارج از چهارچوب زده است و این یعنی حمله غیر موثر و عدم به خطر انداختن دروازبان حریف. مطمئنا انتظاری از شوت های خارج چهارچوب برای گلزنی وجود ندارد!

استقلال سلطان توپ گیری از رقیب
حالا وقتش است که به یکی از قابل تامل ترین آمارها بپردازیم. نرخ 17 بار توپگیری استقلال در یک سوم هجومی. یک نرخ فوق العاده. کیفیتی که در هفته های گذشته هم از میوه خوشمزه آن برای شفر صحبت کردیم. اما چرا قابل تامل؟ استقلال برابر ذوب آهن 32 مرتبه در زمین حریف توپگیری کرد و دو گل خود را نیز از طریق همین توپگیری ها به ثمر رساند. میانگین هر 16 توپگیری در زمین حریف یک گل. آنها برابر تراکتورسازی 35 بار موفق به توپگیری در زمین جلو شدند و بازهم هر سه گل خود را از طریق همین تاکتیک به ثمر رساندند. میانگین هر 12 توپگیری در زمین حریف یک گل. یک میانگین فوق العاده که از بازی دوم به سوم نیز با رشد چهار عددی مواجه شد و فوق العاده تر اینکه در کلاس های درجه یک مربیگری فیفا برای هر بیست توپگیری در زمین حریف یک گل تعریف شده است و آمار استقلال نرخی بهتر از میانگین پذیرفته شده جهانی را نشان می دهد. اما در برابر فولاد (بدون توجه به مجموع توپگیری ها) ؛ استقلال 17 توپگیری در یک سوم هجومی ثبت کرده اما هیچ گلی را به ثمر نرسانده است. اینجا نسبت به آخرین آمار ثبت شده آبی ها و در خوشبینانه ترین حالت عدد منفی پنج نمودار می شود. ولی باید توجه کرد که این منفی پنج نشات گرفته از کاهش توانایی استقلال در توپگیری نیست، بلکه ما با افت تیم در نرخ تبدیل توپگیری به گل مواجه هستیم. حمله های برق آسا و خلق موقعیت های سریعی که شاخصه تیم شفر بودند با افت مواجه شده اند و گرنه استقلال در تقابل با فولاد به همان اندازه توپگیری تهاجمی داشته که در هفته های قبل هم توپگیری کرده و چه بسا بیشتر. 

استقلال نیازمند پازل تاکتیکی مناسب
خوب دلیل این افت چه بوده است؟ احتمالا بازهم باید همه چیز را سر الحاجی گرو و حیدری و عدم توانایی شان در انتقال سریع توپ بشکنیم. عدم توانایی که مطمئنا در مقایسه با روح ا.. باقری و غفوری حسابی توی ذوق می زند و اینجا باید رو به شفر کرد و از او خواست نسبت به نقشه هایش در بازی های آتی و خصوصا بازی مرحله یک چهارم شفاف تر عمل کرده و پازل را درست طراحی کند. اگر تیم قرار است با تاکتیک پرسینگ بازی کند پس باید در تکامل با آن هم از نفراتی استفاده کند که در انتقال سریع توپ مهارت داشته باشند و ضمن اینکه به شدت مواظب شکاف های احتمالی بین مرکز و جناحین باشد تا تیم به جای برقراری تعادل به دام غش کردن به سمت یکی از آنها نیفتد.

این بار شفر هم مقصر بود
در نهایت آنچه که از بررسی تقابل فاز حمله استقلال برابر فاز دفاع فولاد حاصل می شود این است که ما با نمایش یک کیفیت دفاعی فوق العاده از تیم پورموسوی روبرو نیستیم، بلکه قضیه پیش رو، قضیه استقلالی است که به اندازه کافی تولیدات کیفی تهاجمی داشته که بتواند از پس فولاد برآید اما هنوز به میزان لازم این کیفیت به رشد و تکاملی که از آن بهره برداری شود نرسیده است و اینجا شفر هم مقصر است و هم تنها کسی که می تواند باعث نتیجه گرفتن تیم بشود.