آیات ۱-۱۱ سوره فتح+صوت

فتح چهل و هشتمین سوره قرآن است که مدنی بوده و ۲۹ آیه دارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرموده اند: هر کس سوره فتح را قرائت کند، مانند کسی است که همراه پیامبر در فتح حضور داشته است و در روایت دیگری آمده است: فضیلت قاری سوره مانند آن است که با پیامبر در فتح مکه حضور داشته است و در روایت دیگری آمده است: فضیلت قاری سوره مانند آن است که با پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در بیعت شجره بیعت کرده باشد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم هنگام نزول این سوره به یارانشان فرمودند: سوره‌ای بر من نازل شد که نزد من محبوب‌تر و دوست داشتنی‌تر از همه آن چیز‌هایی است که خورشید بر آن تابیده است.

امام صادق علیه السلام فرموده است: مال‌ها و زنان و فرزندانتان را با قرائت سوره فتح از تلف و گزند و آسیب حفظ کنید، زیرا هر کس بر قرائت آن مداومت ورزد روز قیامت منادی ندا می‌دهد تا همه آفریدگانی بشنوند که تو از بندگان خالص من هستی و می‌فرماید: او را به بندگان شایسته و صالح من ملحق کنید و او را به بهشت نعمت‌های من وارد سازید و از شراب سر به مهر به او بنوشانید که با طعم کافور است.

از ایشان همچنین آمده است: هر کس در شب اول ماه رمضان سوره فتح را قرائت نماید تا سال آینده همین روز در حفظ و حراست الهی خواهد بود.

تلاوت مجلسی آیات ۱-۱۱ سوره فتح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا ﴿۱﴾

ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه]پیروزى درخشانى (۱)

لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا ﴿۲﴾

تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت‌ خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت کند (۲)

وَیَنْصُرَکَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِیزًا ﴿۳﴾

و تو را به نصرتى ارجمند یارى نماید (۳)

هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۴﴾

اوست آن کس که در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ایمانى بر ایمان خود بیفزایند و سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداست و خدا همواره داناى سنجیده‌ کار است (۴)

لِیُدْخِلَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَیُکَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَکَانَ ذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿۵﴾

تا مردان و زنانى را که ایمان آورده‌ اند در باغهایى که از زیر [درختان]آن جویبار‌ها روان است درآورد و در آن جاویدان بدارد و بدیهایشان را از آنان بزداید و این [فرجام نیک]در پیشگاه خدا کامیابى بزرگى است (۵)

وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِیرًا ﴿۶﴾

و [تا]مردان و زنان نفاق‌پیشه و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد برده‌ اند عذاب کند بد زمانه بر آنان باد و خدا بر ایشان خشم نموده و لعتشان کرده و جهنم را براى آنان آماده گردانیده و [چه]بد سرانجامى است (۶)

وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿۷﴾

و سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداست و خدا همواره شکست‌ ناپذیر سنجیده‌ کار است (۷)

إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿۸﴾

[اى پیامبر]ما تو را [به سمت]گواه و بشارتگر و هشداردهنده‌ اى فرستادیم (۸)

لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿۹﴾

تا به خدا و فرستاده‌ اش ایمان آورید و او را یارى کنید و ارجش نهید و [خدا]را بامدادان و شامگاهان به پاکى بستایید (۹)

إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿۱۰﴾

در حقیقت کسانى که با تو بیعت مى کنند جز این نیست که با خدا بیعت مى کنند دست ‌خدا بالاى دستهاى آنان است پس هر که پیمان‌شکنى کند تنها به زیان خود پیمان مى ‌شکند و هر که بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى ‌بخشد (۱۰)

سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَنْ یَمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعًا بَلْ کَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿۱۱﴾

برجاى‌ ماندگان بادیه‌ نشین به زودى به تو خواهند گفت: اموال ما و کسانمان ما را گرفتار کردند براى ما آمرزش بخواه چیزى را که در دلهایشان نیست بر زبان خویش مى ‌رانند بگو اگر خدا بخواهد به شما زیانى یا سودى برساند چه کسى در برابر او براى شما اختیار چیزى را دارد بلکه [این]خداست که به آنچه مى ‌کنید همواره آگاه است (۱۱)

انتها‌ی پیام/