آقای فردوسی‌پور این رسم گزارشگری نیست!

«همین الان اگر سوت پایان بازی را بزنند ما راضی هستیم»،«چقدر خوبه به( )کارت قرمز بدهند تا از شرش خلاص شیم».
اینها جملات قریب به مضمون فردوسی پور گزارشگر و مجری توانمند و صاحب سبک کشورمان در دقایق نخست بازی فوتبال ایران و مراکش است.
و هم او در دقایق پایانی مسابقه و پس از پیروزی تیم فوتبال کشورمان بر مراکش:

«چقدر خوبن بچه ها»،«چقدر این تیم خوبه»،«چقدر ماهند اینا»، «چقدر لذت داریم میبریم ما».

شاید بتوان گفت، این جملات به ظاهر ساده و جذابیت بخش به گزارش اولین بازی حساس ایران در جام جهانی 2018، نشانه های عمیقی از بخشی از فرهنگ عمومی ایرانیان داشته باشد!
در تعریف واژه به ظاهر ساده اما گسترده فرهنگ عمومی گفته می شود: «فرهنگ عمومی به معنای فرهنگ غالب و گسترده‌ای است که در میان عموم جامعه رواج و رسوخ دارد و حوزه‌ای از عقاید،‌ ارزشها، جلوه‌های احساسی و هنجارهاست که اجبار اجتماعی غیر رسمی از آن حمایت می‌کند و فراتر از گروهها و اقشار خاص در کلیت جامعه مورد قبول است».

فرهنگ عمومی، جنبه های آشکار و پنهان دارد و بسیار قدرتمند عمل می کند!
فرهنگ عمومی ، قابل تغییر و تاثیر پذیر و تاثیرگذار است.
فرهنگ عمومی هر جامعه ای، که در طول سالیان دراز و تحت تاثیر عوامل مختلفی شکل می گیرد، جنبه های مثبت و منفی دارد.
از جمله فرهنگ های عمومی مثبت ایرانیان، مهربانی، میهمان نوازی،حب اهل بیت(ع) هضم نشدن در فرهنگ های مهاجم، عفاف و غیرت است.
و برای فرهنگ عمومی منفی ایرانیان هم می‌توان به عدم قانون مندی، نق زدن، کم توجهی به وقت و اسراف اشاره کرد.
یکی دیگر از ابعاد منفی فرهنگ عمومی ایرانیان، زود منتظر نتیجه گرفتن، کم صبری و با یک کشمش گرمی و با یک غوره سردی شان شدن است، و این ویژگی های منفی یکجا در گزارش فردوسی پور نمایان شد!
وی در همان دقایق ابتدایی بازی تیم ملی کشورمان با مراکش، و در پی فشاری که در حدود پانزده دقیقه اول به تیم ما وارد شد، نتیجه گرفت که اگر بازی همانجا و مساوی به پایان برسد ما راضی هستیم!
او همچنین برای برد تیم ملی، به جای تلاش بیشتر و اتکا به تکنیک بازی کنان و سناریوی سرمربی، به کارت قرمز گرفتن برخی بازیکنان پر زهر رقیب دل بسته بود!
همین آقای گزارشگر بلافاصله پس از گل به خودی رقیب، زبان به مدح و ثنای بازیکنان گشود و از خوبی ها و توانمندی های آنان گفت!
شاید برخی این مطلب را مصداق مته به خشخاش گذاشتن تلقی کنند اما امثال آقای فردوسی پور باید بدانند در زیر پوست گزارش ها یا اجراهای پر هیجان و جذابشان که صورت سرگرمی دارد،چه پیام های عمیق فرهنگی نهفته است و چه تاثیرات مثبت یا منفی میتوانند بر جای بگذارند!

انتهای پیام/