سود آور ترین بازیگر سینما: فعلا بی خیال تلویزیون!

 نیما اربابی: رضا عطاران از جمله هنرمندانی است که به واسطه طنزی که ارائه می دهد، جایگاه خوبی نزد خانواده های فیلم بین ایرانی دارد. او که در بین مخاطبینش با سریال های طنز تلویزیونی شناخته شد، حالا چند سالی است که سینما را دغدغه اصلی اش می داند و جزو پرکارترین و پر فروش ترین بازیگران و کارگردانان سینمای ایران محسوب می شود.

عطاران توانسته به جایگاهی در سینمای ایران دست یابد که حضورش اغلب تضمینی بر فروش میلیاردی و استقبال از فیلم هایی است که او در آنها به ایفای نقش می پردازد. وی به موجب موفقیت های هنری که با بازی در فیلم های «طبقه حساس»، «رد کارپت» و «کلاشینکف» کسب کرد، با سودآوری 1.6 میلیارد تومان، سودآورترین بازیگر سینمای ایران در سال 1393 لقب گرفت. همچنین فیلم سینمایی «نهنگ عنبر» که رضا عطاران در آن ایفای نقش کرده است با 20,772,452,000 تومان فروش در گیشه سینمای ایران در زمان خودش یکی از پر فروش ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران شد.

فیلم مصادره

چندی پیش عطاران به بهانه اکران مردمی فیلم «مصادره» به عنوان آخرین فیلمی که در آن بازی کرده به تبریز سفر کرد، همین سفر بهانه مصاحبه با او شد. مصاحبه ای که امروز در سالروز تولدش فرصت انتشار پیدا کرد ولی همزمان شد با غم او در از دست دادن مادر همسرش. او مثل اغلب بازی هایش شوخ طبع است و قبل از اینکه سوالی مطرح کنیم، می گوید بیایید سوال اول را من از شما بپرسم؛ نظرتان راجع به فیلم چیست؟ و پاسخ می دهم: «فیلم آقای احمدی را در جشنواره دیدم. کمدی آبرومندی است که حرف دارد برای گفتن و دغدغه مطرح می کند. از این رو برای این فیلم احترام قائل هستم.» پس از این می رویم سراغ سوال های خودمان از عطاران.

اصلی ترین دلیل شما برای بازی در فیلم مصادره چه بود؟

- اغلب متن و قوی بودن آن برایم در اولویت است. وقتی متن مصادره را خواندم به شخصیتی که قرار بود نقشش را بازی کنم، بسیار علاقه مند شدم. همانطور که گفتید متن دغدغه مند است و بسیاری از اتفاقات این فیلم در زندگی خیلی ها اتفاق افتاده است که ما خیلی هایشان را می شناسیم. همین اخیرا هم دقیقا اتفاق مشابهی که در فیلم رخ می دهد برای یکی از خوانندگان لس آنجلسی اتفاق افتاد که خبرش هم رسانه ای شد. ما هم در این فیلم آرزو کرده ایم افرادی که از این نوع اتفاقات آسیب دیده اند به اموال شان برسند.

این فیلم اولین تجربه کارگردانی مهران احمدی است؛ آیا رفاقتتان با او باعث اعتماد به وی شد؟

- نه! همانطور که گفتم اولین معیار من برای انتخاب، متن فیلم بود که آن را پسندیدم، به هر حال می شود گفت من در سینما با همه رفیقم، اما کار و پیشنهاد همه را قبول نمی کنم. رفاقت ها دلیل همکاری نمی شود، چه بسا پیشنهادهای زیادی از دوستان نزدیکم داشتم که بیشتر آنها را رد کردم. متن و عوامل «مصادره» در انتخاب من بسیار موثر بوده.

به عنوان یک کارگردان نگاه تان در مورد فرم به کار رفته در فیلم چیست؟

- فرمی که در فیلم مورد استفاده واقع شد به واقعیت بسیار نزدیک است، یعنی واقع گرایی اصلی ترین بحث فیلم است و قرار بود جزئیات و بازی ها هم بر همین مبنا به کار گرفته شوند تا برای بیننده قابل باور و قابل لمس باشد. کما اینکه ما می توانستیم این واقع گرایی را از بین ببریم و در عوض با افزایش شوخی ها بیننده را بیشتر بخندانیم، اما واقع گرایی را فدای خنده تماشاگر نکردیم تا حرفی که قرار بود بزنیم خدشه دار نشود.

در زمان جشنواره فجر عده ای معتقد بودند که «مصادره» به برخی مسائل نگاه سیاسی دارد شما با این نظر موافقید؟

- البته در زمان جشنواره برخی از این نظرات مطرح شد و ما هم شنیدیم، اما اصلا موافق این نوع نگاه به فیلم نیستم. حتی آنهایی هم که نظرشان سیاسی کاری در «مصادره» بود، بعد از تماشای فیلم نظرشان برگشت. دز «مصادره» یک سری واقعیات جلوی دوربین رفته که همه آنها واقعی هستند و در زندگی بسیاری از ما و اطرافیان ما رخ داده است.

نظرتان در مورد فیلم های کمدی بی محتوا که حرفی برای گفتن ندارند و تعدادشان در این سال ها بیشتر شده چیست؟

- من همیشه سعی کرده ام از صرفا خنداندن مخاطب به هر قیمتی پرهیز کنم، در فیلم هایی که ساخته ام هم حرف و هم عشق به تجربه جدید وجود داشته و هیچ گاه هدفم خنداندن مخاطب نبوده است. به نظر من حتی فیلم «خوابم می آد» فیلم کمدی صرف نیست یا فیلم «دراکولا» و «رد کارپت».

کمی از فیلم فاصله بگیریم. شما با سریال های تلویزیونی که ساختید مخاطب و لحن خود را پیدا کرده بودید؛ دلیل دوری شما از تلویزیون چیست؟

- این سوال را همیشه از من می پرسند. اصل موضوع این است که در سینمایی که الان در آن فعال هستم راحت ترم و در واقع در سینما حرفم را به راحتی می گویم. اما این شرایط مطلق نیست و می تواند موقت باشد. فعلا تصمیمی برای همکاری با تلویزیون ندارم ولی شاید در آینده اتفاق افتد.

سینمای ما تمرکزش روی تهران است و سینماگران ریسک نمی کنند از تهران خارج شوند. به نظر شما چطور باید سینماگران را به شهرستان ها کشاند؟

- قطعا که این نگاه انحصارگرا است. امکانات سخت افزاری لازمه پیشرفت سینما در شهرستان هاست. مثلا در خود همین تبریز چند سالی بود که استقبال مردم از سینماها و فیلم ها به طرز چشمگیری کم شده بود، چون امکانات مناسبی نبود. اما حالا این استقبال روز به روز در حال افزایش است. مردم از سینما استقبال می کنند چون سینمادارها تصمیم گرفته اند تغییر کنند و نوتر شوند. با ساخت پردیس های سینمایی در تبریز طی ماه های اخیر خود مردم تبریز، قطعا پی به افزایش علاقه و استقبال از فیلم ها برده اند. به نظرم اولین از چیزی که شهرستان ها نیاز دارند امکانات سخت افزاری است.

طی سال های اخیر سینمای تبریز موفق به تولید آثار با کیفیتی همچون فیلم «ائو» و «حیوان» شده است که در جشنواره های معتبر جهانی هم خوب درخشیده اند. نظرتان در مورد سینمای تبریز چیست؟

- سینمایی که حرف برای گفتن داشته باشد و پشتش ایده باشد، قابل احترام است. متاسفانه به دلیل مشغله هنوز نتوانسته ام «ائو» را در سینما ببینم اما تعریفش را از خیلی ها شنیده ام. این نوع فیلم هایی که تازه اند در نوع خودشان واقعا قابل احترام هستند و باید به آنها توجه کرد. توجه به ساخته هایی مانند «ائو» و «حیوان» می شود نتیجه نگاه و توجه به سینمای تبریز و جدی گرفتن «ن و همین طور ساخته هایی احتمالی از دیگر شهرهای ایران.

مهران احمدی

«مصادره» اولین تجربه کارگردانی بلند سینمایی مهران احمدی است که به تهیه کنندگی محمد حسین قاسمی با فیلمنامه ای از علی فرقانی در لوکیشن کالیفرنیا جلوی دوربین مسعود سلامی رفته است. در این فیلم رضا عطاران، هومن سیدی، بابک حمیدیان، میرطاهر مظلومی، هادی کاظمی، مزدک میرعابدینی، سیامک صفری، لوسینه گیراگوسیان، میلنا واردانیان، آلیسا میلکستیان و مهران احمدی به همراه بازیگران کودک، امیر صدرا حقانی و هارمیک سوقومونیان ایفای نقش می کنند. مصادره موضوع فردی است که در دهه 50 از ایران رفته و حالا برای پس گرفتن اموال مصادره شده اش به ایران بازگشته است. عطاران در این فیلم نقش یک ساواکی را بازی می کند.